Αναδυόμενη ευκαιρία ενός εμπορικού πολέμου

Το τελευταίο διάστημα, μεσούσης της υγειονομικής κρίσης που ακόμη δεν έχει λήξει αλλά αχνοφαίνεται η εξομάλυνσή της, το βασικότερο ίσως ερώτημα που απασχολεί την παγκόσμια οικονομία είναι το τι γίνεται εφεξής. Αυτή τη στιγμή βιώνουμε ένα ιδιαίτερο μίγμα συνθηκών, ανάμεσα στις οποίες ξεχωρίζουν η αυξημένη ζήτηση για πρώτες ύλες και αγαθά, διαθέσιμα εισοδήματα σημαντικής μερίδας πληθυσμού που συγκρατήθηκαν λόγω lockdown, οι υψηλές τιμές καυσίμων και μεταφορικών, η μειωμένη διαθεσιμότητα μέσων όπως containers. 

 Τα πρώτα αποτελέσματα τα βλέπουμε για παράδειγμα με τις καθυστερήσεις σε αρκετά αγαθά κυρίως λόγω έλλειψης τσιπς που επηρεάζει την αυτοκινητοβιομηχανία, τις τεχνολογίες και άλλα. Τις τελευταίες ημέρες, πάλι, υπάρχουν πολλές αναφορές για εργοστάσια που αναστέλλουν προσωρινά την παραγωγή τους είτε με πρόσχημα περιβαλλοντικούς όρους είτε απλά και ξεκάθαρα με αναφορά στο αυξημένο κόστος ενέργειας. Η Κίνα, που αποτελεί βασική πηγή πρώτων υλών αλλά και αγαθών φαίνεται να έχει πληγεί αρκετά, καθώς αφενός οι παραδόσεις έχουν μεταφερθεί στο διηνεκές αφετέρου τα μεταφορικά κόστη έχουν εκτοξευθεί. 

 Και τώρα τι, μπορεί να αναρωτηθεί κανείς. Τώρα μπορεί να είναι ευκαιρία για εταιρείες που έχουν παραγωγή, ειδικά στην Ευρώπη, να ξεχωρίσουν. Τα προϊόντα Made in EU διαθέτουν συνήθως ποιότητα και πληρούν τις προδιαγραφές, ενώ η εγγύτητα, η αμεσότητα και η διαθεσιμότητα μπορούν να αποτελέσουν όπλα στον εμπορικό πόλεμο που διεξάγεται εδώ και κάποιο καιρό. Ανάμεσα σε αυτά μπορούν να ξεχωρίσουν προϊόντα Made in Greece περισσότερο ή λιγότερο γνωστά, δίνοντας ώθηση σε κλάδους που κάποτε άκμαζαν και τα τελευταία χρόνια είχαν ξεπέσει λόγω κυρίως του ανταγωνισμού κόστους κυρίως από Κίνα. Υπάρχουν αρκετοί τέτοιοι τομείς, όπως η κλωστοϋφαντουργία που στάθηκε η αφορμή για τις παραπάνω σκέψεις. 

 *Κάθε κρίση είναι ευκαιρία, λένε. Ας ελπίσουμε μαζί με όλα να αλλάξουν κάπως τόσο η βιομηχανική κουλτούρα όσο και οι καταναλωτικές συνήθειες.