Επανακαταλαμβάνοντας τον δημόσιο χώρο

 Εδώ και λίγες ημέρες, από τότε που επετράπησαν οι διαδημοτικές μετακινήσεις το Σαββατοκύριακο αξιοποιήσαμε οικογενειακώς τις ευκαιρίες και κάναμε εκδρομές σε μέρη κοντινά που είχαμε καιρό να επισκεφτούμε. Κατά την διάρκεια των εκδρομών αυτών ορισμένες σκέψεις ξεπήδησαν για άλλη μια φορά, ειδικά τώρα που υπάρχει περισσότερος ελεύθερος χρόνος. Σκέψεις συνδυαστικές με αναμνήσεις αλλά και προτάσεις - προτροπές για το μέλλον.

Πολλές από τις αναμνήσεις μου από τις δεκαετίες του '80 και του '90 ήταν οι εκδρομές που κάναμε οικογενειακώς τα Σαββατοκύριακα. Επειδή η εβδομάδα ήταν πιεσμένη για όλους, σχεδόν δε χάναμε ευκαιρία. Παρόλο που οι δρόμοι τότε δεν ευνοούσαν τις μετακινήσεις σε ορισμένα μέρη καθώς δεν υπήρχαν ούτε το "ποτάμι" (Κηφισός) ούτε η Αττική Οδός, ενώ παράλληλα τα αυτοκίνητα δεν είχαν όλες τις ανέσεις (με κυριότερο το κλιματιστικό), εντούτοις ήταν κάτι που απολαμβάναμε.

Τατόι, Πάρνηθα, Άλσος Συγγρού, λιγότερο συχνά Σούνιο, Πόρτο Ράφτη, Σχινιάς ήταν ανάμεσα στις επιλογές. Τα εφόδια ήταν η καλή διάθεση, μια μπάλα και μερικά παιχνίδια άμμου (κουβαδάκια, φτυαράκια κτλ), ενίοτε ποδήλατο. Ήμασταν οργανωμένοι, καθώς τα καλοκαίρια κάναμε κάμπινγκ, οπότε τα θερμός με νερό ή/ και καφέ για τους μεγάλους, τα τάπερ με τοστ, κεφτεδάκια, πίτα, αυγά και κάποια λιχουδιά τύπου κέικ ή μπισκότα συνόδευαν την αναπόφευκτη λιγούρα - μαζί φυσικά με φρέσκα φρούτα. Τι άλλο χρειάζεται άραγε κανείς για να είναι ευτυχισμένος, ειδικά στην παιδική ηλικία;

Αυτό το διάστημα, λοιπόν, θυμηθήκαμε ότι οι δημόσιοι χώροι είναι εκεί και μας περιμένουν. Δεν είναι απαραίτητο να καθίσουμε σε κάποιο εστιατόριο ή καφέ για να επισκεφθούμε ένα μέρος. Μερικές γρήγορες προμήθειες, ένα τραπεζομάντηλο ή κουβέρτα για να στρώσουμε, λίγη καλή διάθεση και φαντασία για τα παιχνίδια τα οποία μπορούμε να παίξουμε. Να χτίσουμε κάστρα στην άμμο με το #kitsopaido, πύργους από κουκουνάρια και πλεξούδες με πευκοβελόνες, πάντα με σεβασμό στο οικοσύστημα που μας φιλοξενεί. Ακόμη και η απλή επαφή με τη φύση μας αναζωογονεί. Βασική προϋπόθεση να θυμηθούμε φεύγοντας να πάρουμε μαζί μας τα πάντα: αναμνήσεις, στιγμές, φωτογραφίες, εμπειρίες, κάθε λογής απορρίμματα. Τι λέτε, πάμε ξανά;