Τις τελευταίες ημέρες άνοιξε ξανά η συζήτηση για την ψήφο του απόδημου ελληνισμού. Ο συνδυασμός γκάφας από πλευράς εκπροσώπου της αντιπολίτευσης και άμεσης απόπειρας εκμετάλλευσης από την κυβέρνηση επανέφεραν στο προσκήνιο ένα θέμα για το οποίο θυμάμαι να γίνεται συζήτηση τα τελευταία 30 χρόνια τουλάχιστον. Ανάμεσα στα βασικά ζητήματα συζήτησης είναι κατά πόσο δικαιούται να ψηφίζει κάποιος που έχει φύγει εδώ και πάρα πολλά χρόνια στο εξωτερικό σε σχέση με κάποιον, κυρίως μετανάστη, που ζει πολλά χρόνια εδώ και δεν έχει ακόμη δικαίωμα ψήφου. Ανάμεσα στα πυροτεχνήματα μας διαφεύγει, θεωρώ, ένα άλλο σημαντικό ζήτημα, αυτό των ετεροδημοτών.
Ειλικρινά δε γνωρίζω αν ισχύει αλλού αυτό το σύστημα, δηλαδή αλλού να μένει κανείς, να έχει την οικονομική και προσωπική του δραστηριότητα και αλλού να ψηφίζει. Ούτε θέλω να μπω στην διαδικασία να το ψάξω, δεν είναι αυτό που έχει σημασία. Από την άλλη έχουμε πολύ κόσμο που μένει πολλά χρόνια σε ένα μέρος και είτε ψηφίζει αλλού είτε καθόλου. Εξ' όσων γνωρίζω υπάρχουν παραδείγματα χωρών όπως η Μεγάλη Βρετανία όπου τουλάχιστον για τις τοπικές εκλογές ψηφίζουν όλοι οι κάτοικοι, δηλαδή όσοι μένουν σε μια περιοχή. Πώς μπορεί να αποδειχτεί αυτό; Με αποδεικτικό κατοικίας, οικονομικής δραστηριότητας, με τον δηλωμένο οικογενειακό γιατρό - τρόποι υπάρχουν, αρκεί να θέλει κανείς να ασχοληθεί.
Ομολογώ ότι για χρόνια ήμουν από τους ευνοημένους της κατάστασης. Για 3 παραπάνω χιλιόμετρα δικαιούμουν 2 ημέρες εκλογικής άδειας. Και επειδή στη χώρα που ζούμε οι εκλογές είναι σχετικά συχνές (εθνικές, ευρωεκλογές, δημοτικές, νομαρχιακές α' και β' γύρος). Ήταν μια καλή ευκαιρία, λοιπόν, να επισκεφτώ τους γονείς, φίλους και οικεία μέρη, με πρόσχημα πάντα το δικαίωμα και καθήκον της ψήφου. Και αν υποθέσουμε ότι στις εθνικές ή τις ευρωεκλογές η επίδραση είναι μικρότερη λόγω κοινού "κομματικού κουβά", τι γίνεται με τις τοπικές εκλογές; Αυτές που επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό την καθημερινότητά μας;
Σχετικά πρόσφατα - προ lockdown - ήμουν σε συζήτηση με φίλους περί της κατάστασης στην Αθήνα σε σχέση με τα σκουπίδια, τη βελτίωση ή μη της εικόνας της πόλης, τον μεγάλο περίπατο, τα οικονομικά κτλ. Πλην εμού, οι υπόλοιποι ενώ ζουν εδώ, ψηφίζουν στα χωριά τους - από τα οποία έχουν φύγει από όταν ήταν 18 χρονών και κατέβηκαν στην Αθήνα για σπουδές, δουλειές κτλ. Όπως είπα, κατανοώ πλήρως την ανάγκη να επισκεφτεί κανείς τα μέρη του, θεωρώ όμως πιο σωστό να ψηφίζει εκεί που τρώει και πίνει κανείς, όπως λέει το τραγούδι. Και ότι ίσως η συζήτηση θα έπρεπε να είναι διαφορετική από το να ανησυχούμε εάν θα αλλοιώσει το αποτέλεσμα ο κάθε "Πορτοκάλος" που θα έρθει από το εξωτερικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου