Αποσπάσματα θυμοσοφίας...

... ή αλλιώς μετανάλυση του ασυνείδητου. Διαβάζοντας τα σχόλια της προηγούμενης ανάρτησης ομολογώ ότι συγκεντρώθηκαν αρκετά πράγματα τα οποία δεν είχα καν φανταστεί ή δεν είχα συνειδητοποιήσει! Όσα ακολουθούν είναι συρραφή σχολίων και απόψεων διαφορετικών ατόμων. Είθε το αποτέλεσμα να είναι εξίσου καλό...

Καταρχάς υπήρξε η ερώτηση του τι μπορούμε να κάνουμε για αυτές τις περιπτώσεις. Ξεκινώντας από το παράδειγμα με τα "χαμένα" κλειδιά, αντί του κλασικού Έχασα τα κλειδιά μου σκεφτούμε Έλα μωρέ τώρα, θα τα βρω, ας θυμηθώ πού τα άφησα τότε σχεδόν άμεσα θα θυμηθούμε. Η πληροφορία είναι κάπου εκεί μέσα και περιμένει να βγει. Τώρα για τις σχέσεις, υπάρχουν ένα-δυο πράγματα που μπορούμε να κάνουμε. Να βγούμε λίγο από το πρόβλημα και να το σκεφτούμε σφαιρικά. Να προσπαθήσουμε να μπούμε στη θέση του άλλου - πολύ δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο. Πεζό μεν, αλλά μπορούμε να κάνουμε μια λίστα με τα θετικά και τα αρνητικά - βοηθάει στο να τα δούμε αποκρυσταλλωμένα.Αυτά είναι μερικά από τα πιο απλά που μπορεί να κάνει κανείς. Κάθε προσθήκη θεμιτή.

Υπάρχει και ο φόβος του αποχωρισμού που μας οδηγεί σε λανθασμένες αποφάσεις και οφείλεται σε βιώματα που δεν μπορούμε να ανασύρουμε απή την μνήμη καθώς συνέβησαν σε ηλικίες προ των 3 ετών. Θέλει σίγουρα πολλή δύναμη για να φτάσεις στα άδυτα του εαυτού σου. Οι περισσότεροι από εμάς τρομάζουμε. Και είναι πράγματα που είτε έχουμε επιλέξει να τα θάψουμε (μεσαίος εγκέφαλος) γιατί πονάνε, είτε πράγματα που δε θυμόμαστε γιατί γραφτήκανε στην αρχή (κατώτερος και μεσαίος).

Τέθηκε βεβαίως και το θέμα της επιλογής ως μαγική λέξη. Για να είμαστε νοήμοντα όντα πρέπει να σκεφτόμαστε και να επιλέγουμε, κάτι που με βρίσκει σύμφωνο απόλυτα. Άρα πρώτα σκέψη κριτική και μετά επιλογή. Σίγουρα κάποιος που τα βλέπει πιο καθαρά μπορεί να λειτουργήσει ενισχυτικά - εδώ φαίνονται οι καλοί φίλοι αλλά και οι επαγγελματίες που μπορούν να συμβουλέψουν από το πιο απλό μέχρι το πιο περίπλοκο. Φυσικά, η αυτογνωσία και η αποδοχή του εαυτού μας μας βοηθά να κατανοήσουμε τους άλλους ακόμη καλύτερα... Γιατί αν δεν αλλάξουμε εμείς, πώς περιμένουμε να αλλάξουν οι άλλοι;

Σίγουρα η κατηγοριοποίηση δεν αποτελεί πανάκεια. Αλίμονο άλλωστε αν μπορούσε να ερμηνευτεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος με τρία επίπεδα. Η συγκεκριμένη θεωρία πάντως είναι πολύ καλή βάση για συζήτηση, όπως αποδείχτηκε και από τα σχόλια!

Υπήρξε βέβαια και η άποψη ότι ό,τι και να κάνουμε, στο επίπεδο των ανθρώπινων σχέσεων είμαστε πάντα χαμένοι... Και μια άλλη που έλεγε ότι σε μια σχέση δεν υπάρχουν νικητές και χαμένοι. Υπάρχουν μοναχά άνθρωποι που μέσα από κάθε απώλεια μπορεί να μάθουν και να ανέβουν σε υψηλότερο επίπεδο και άνθρωποι που όλα τα δεινά της ζωής τους θα τα αιτιολογήσουν μέσα από αυτήν την απώλεια και θα μένουν στο ίδιο πάντα επίπεδο κλαψουρίζοντας. Και αυτός είναι ο πόλεμος που γίνεται κάθε φορά με τον εαυτό μας.

Ας μην ξεχνάμε, τέλος, ότι ο γυναικείος εγκέφαλος είναι βαρύτερος από τον αντρικό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται... Η λύση βέβαια δόθηκε από τον φίλτατο που είπε ότι αν βάλουμε ένα firewall πριν τον νεοφλοιό, θα λύσουμε όλα μας τα προβλήματα...

ΥΓ Τέθηκε ασφαλώς και το θέμα των φίλων, αλλά σ'αυτό θα επανέλθω αργότερα γιατί είναι εξίσου πολύ μεγάλο.

ΥΓ1 Οι πρωταγωνιστές στην συγκεκριμένη ανάρτηση είστε οι φάβα, ~~a~~, ηφαιστίωνας, φύρδην-μίγδην, σκουλήκι, sailormoon, φλούφλης, artanis, laplace78, ασκαρδαμυκτί, ioannis, kaveiros, jamanfou, thanos, fpboy, μαρία λεμονάτη, λαχανάκι, roadartist, tzonakos, penny, leila, ν.α.λάμπης, lifewhispers, αναστασία, kat, kanataki, ηλιογράφος, unclescrooge, ευτυχία, σπίθας, ζουζούνα, doctor, leviathan, ilias, akon, prophet81, lockheart, natassa, panikos kai fovera, eri, mad2luv, dyosmaraki, koptoraptou, elsa maxwell, patsiouri, gremiii, radio marconi και lily. Ουφ! Τα έγραψα όλα! Ευχαριστώ πραγματικά!