Ταξίδι στη Μόσχα: περιήγηση στην πόλη (2/3)

Αφού "κατακτήσαμε" την Κόκκινη Πλατεία (βλέπε πρώτο μέρος) με ήλιο, βροχή, χιόνι, μέρα και νύχτα, μας περίμενε και η υπόλοιπη πόλη. 

Βγαίνοντας από την πλατεία από την πλευρά του Μαυσωλείου του Λένιν συναντά κανείς τους Κήπους του Αλεξάνδρου με τους Τάφους των Τειχών του Κρεμλίνου και το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη να ζεσταίνεται από την φλόγα που δε σβήνει. Υπάρχει αντίστοιχο σε κάθε ευρωπαϊκή πόλη.

Στις επιγραφές υπάρχουν με επίχρυσα γράμματα οι διάσημες μάχες της Ρωσίας. Ξεχωρίζει το Στάλινγκραντ και το Λένινγκραντ, από τις πιο γνωστές και αιματηρές μάχες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Οι επιγραφές λόγω του κυριλλικού αλφαβήτου είναι αναγνωρίσιμες.

Προχωρώντας κανείς έχοντας τα τείχη του Κρεμλίνου στο αριστερό του χέρι βρίσκει την είσοδο στον χώρο του Κρεμλίνου. Το εισιτήριο είναι 350 ρούβλια για το Κρεμλίνο και 700 για το Οπλοφυλάκιο. Στο Οπλοφυλάκιο του Κρεμλίνου πέρα από τις στρατιωτικές στολές και τα όπλα, βρίσκονται ρούχα εποχής, άμαξες μινιατούρες και μία από τις μεγαλύτερες συλλογές με αυγά Faberge (Faberge eggs). Φωτογραφίες δεν επιτρέπονται εντός, ενώ οι ώρες εισόδου είναι συγκεκριμένες (10, 12, 2:30, 4:30). Μέσα στον χώρο του Οπλοφυλάκιου του Κρεμλίνου βρίσκεται επίσης και η Αίθουσα των Διαμαντιών που απαιτεί επιπλέον εισιτήριο. Δεν την επισκεφτήκαμε, αφού το κόστος ήδη ήταν μεγάλο (1050 ρούβλια είναι περίπου 25 ευρώ).

Στον κυρίως χώρο του Κρεμλίνου όπου βρίσκεται το παλάτι η είσοδος είπαμε ότι είναι 350 ρούβλια και δεν υπάρχει περιορισμός στις ώρες εισόδου. Μέσα στο χώρο υπάρχουν αρκετοί στρατιώτες που εμποδίζουν τον επισκέπτη από το να ξεστρατίσει προς κυβερνητικά κτίρια. 

Το Κανόνι του Τσάρου γεμίζει το χώρο του Κρεμλίνου. Ας μην ξεχνάμε ότι ο χώρος χρησιμοποιούνταν ως οχυρό. Δίπλα βρίσκεται και μια μεγάλη καμπάνα που δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ, καθώς όταν προσπάθησαν να την ανεβάσουν στο καμπαναριό έπεσε από το βάρος και έσπασε. Λόγω μεγάλου γκρουπ τουριστών από Ασία δε στάθηκε δυνατό να βγάλω καθαρή φωτογραφία της καμπάνας.

Μέσα στον χώρο του Κρεμλίνου βρίσκονται διάφορες εκκλησίες όπως η Εκκλησία των 12 Αποστόλων, ο Καθεδρικός Ναός της Αναλήψεως της Θεοτόκου, η Εκκλησία της Απόθεσης του Μανδύα της Θεοτόκου και άλλες. Σχετικός χάρτης δίνεται μαζί με το εισιτήριο.

Χρυσοί και ασημένιοι τρούλοι ξεχωρίζουν.

Δέντρο με πορφυρούς καρπούς μπροστά στους χρυσούς τρούλους.

Η θέα προς την πόλη και τον Μοσχοβίτη ποταμό είναι τρομερή. Πίσω από τους καπνούς φαίνεται μία από τις Seven Sisters - ουρανοξύστες που έχτισε ο Στάλιν και παλιά φιλοξενούσαν κυβερνητικά κτίρια. Παρόμοιο κτίσμα είχαμε βρει στο ταξίδι στη Ρίγα, το οποίο ήταν δώρο του Στάλιν προς την χώρα.

Όμορφα κτίρια συναντά κανείς παντού. Ενδιαφέρον έχει πως στολίζουν το γρασίδι με πετραδάκια, δίνοντας επιπλέον χρώμα.

Κάπου εκεί συναντήσαμε και 2 παλιούς γνώριμους της Σοβιετικής Εποχής...

Κάποια αγάλματα τσαρικής επιρροής έχουν στηθεί σε κάποια σημεία. Η χώρα γενικότερα έχει καταβολές από τσαρική εποχή, κομμουνιστική και φυσικά καπιταλιστική.

Επόμενος προορισμός μας ήταν ο Καθεδρικός Ναός του Χριστού Σωτήρος. Κατεδαφίστηκε από τους κομμουνιστές ώστε να χτιστεί εκεί το Παλάτι των Σοβιετικών. Με την πτώση του Κομμουνισμού, χτίστηκε εκ νέου με δωρεές. 

Επειδή είχε αρκετό κρύο εκείνη τη μέρα, κάναμε μια στάση σε ένα πολύ όμορφο καφέ-εστιατόριο δίπλα στην εκκλησία, στο Academiya. Βότκα συνοδεία σοκολάτας, ώστε να ταιριάζουμε με την πόλη. Ίσως από τα καλύτερα καφέ που βρήκαμε στην πόλη.

Αφού πήραμε δυνάμεις, βγήκαμε για φωτογραφίες στη γέφυρα πίσω από την εκκλησία. Η θέα προς το ποτάμι και το Κρεμλίνο μοναδική, με το φως του ήλιου και με τα φώτα της πόλης.

Γυρνώντας πλάτη στο Κρεμλίνο βλέπει κανείς το άγαλμα προς τιμήν του Μεγάλου Πέτρου να δεσπόζει στο ποτάμι. Το άγαλμα βρίσκεται σε βάση μέσα στην κοίτη του ποταμού. Το πολύχρωμο κτίριο στην δεύτερη φωτογραφία είναι εργοστάσιο σοκολάτας, απ'ό,τι μας είπαν.

Επιστρέφοντας προς την εκκλησία, παρατηρήσαμε κάτι ενδιαφέρον στα αριστερά της.

Άλλος ένας από τους ουρανοξύστες Seven Sisters. Ειδικά το βράδυ φαίνεται μαγευτικός! 

Κατευθυνθήκαμε προς τα εκεί. Βρίσκεται στο τέλος της Ulitsa Arbat (Ulitsa σημαίνει οδός) που είναι πεζόδρομος υπαίθριων καλλιτεχνών, καφέ και εστιατορίων. Αξίζει μια βόλτα. Λόγω του κρύου και της βροχής που μας έπιασε, σταματήσαμε σε ένα εστιατόριο με ιταλική και γιαπωνέζικη κουζίνα, όπου οι περισσότεροι Ρώσοι έτρωγαν σούσι μετά μανίας.

Ο ουρανοξύστης φωτισμένος φαίνεται ακόμη πιο όμορφος από κοντά.

Κάπου εδώ ξεκινήσαμε να πάρουμε το μετρό για την  επιστροφή μας. Περισσότερα για την περιήγηση και το περίφημο μετρό-έκθεμα της Μόσχας στην επόμενη και τελευταία ανάρτηση.

ΥΓ Οι περισσότερες Ρωσίδες που είδαμε δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο. Ενδιαφέρον είχαν οι επιμιξίες με ασιατικές φυλές. Επιπλέον οι περισσότεροι δεν μιλάνε αγγλικά, υποψιάζομαι ότι τόσο επειδή δεν μπορούν αλλά επειδή δεν έχουν λόγο να το κάνουν! Ο τουρισμός είναι κυρίως από χώρες δορυφόρους που μιλούν τα ρώσικα, μαζί με τους απανταχού παρόντες Κινέζους. Όπως και να το κάνουμε, η χώρα εξακολουθεί να είναι υπερδύναμη.

ΥΓ1 Το κρύο γενικότερα δεν ήταν πολύ. Ήμασταν τυχεροί μάλλον. Όπως σε όλα τα ταξίδια καλό είναι κανείς να έχει ένα χοντρό μπουφάν-παλτό, σκούφο, γάντια, χοντρές κάλτσες και άνετα, ζεστά παπούτσια. Λογικά, βέβαια, αν πάει κανείς προς Γενάρη-Φλεβάρη, το κρύο θα είναι πολύ περισσότερο. Αυτό που δεν μπορεί κανείς να αντιμετωπίσει είναι ο συνδυασμός βροχής και αέρα.

ΥΓ2 Όπως φαίνεται λίγο στις φωτογραφίες από την γέφυρα, η κίνηση στους δρόμους της Μόσχας είναι αρκετή. Έχουν συνήθειο και αυτοί να πηγαίνουν παντού με το αυτοκίνητο, μάλλον δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο. Η διαφορά ήταν ότι κόρνα σπάνια άκουγε κανείς.