Ταξίδι στη Μόσχα: μετρό, διαμονή και διαδικαστικά (3/3)

Μετά την Κόκκινη Πλατεία και έπειτα από περιήγηση στο Κρεμλίνο και κατά μήκος του ποταμού Μοσχοβίτη, ορισμένα διάσπαρτα αξιοθέατα της πόλης αξίζουν την επίσκεψη. Καταρχάς ένα από πιο γνωστά αξιοθέατα της πόλης που ήταν κλειστό λόγω ανακαίνισης για πολλά χρόνια και πρόσφατα άνοιξε τις πύλες του.

Πρόκειται για το παγκοσμίου φήμης Θέατρο Μπολσόι (Bolshoi Theatre) που βρίσκεται πολύ κοντά στην Κόκκινη Πλατεία. Δυστυχώς ξεναγήσεις δε γίνονται στον χώρο, είσοδος επιτρέπεται μόνο για όσους έχουν κλείσει εισιτήριο για παράσταση. Επειδή ήταν κλειστό για 6 χρόνια και 10 μέρες πριν πάμε είχε ξανανοίξει, εισιτήρια δεν υπήρχαν ούτε για δείγμα. Μόνο το γεγονός ότι έχει 6 σειρές θεωρείων κάνει την επίσκεψη πιο μαγευτική.

Τα καμιόνια ακριβώς απέξω προϊδεάζουν για το θέαμα και την οργάνωση.

Απέναντι ακριβώς βρίσκεται το άγαλμα του Προλετάριου. Τα φώτα πίσω είναι προς την Κόκκινη Πλατεία.

Το μοναδικό μουσείο που επισκεφτήκαμε πλην του Κρεμλίνου ήταν το Μουσείο Πούσκιν (Pushkin Museum) που δεν έχει κάποια σχέση με τον διάσημο ποιητή. Τι ενδιαφέρον έχει το μουσείο; Κατά κύριο λόγο αντίγραφα ελληνικών, ρωμαϊκών και αιγυπτιακών. Εμείς μπήκαμε μέσα κυρίως για να κάνουμε διάλειμμα και να ζεσταθούμε. 

Ήταν εντυπωσιακό πάντως, ότι μέσα στο μουσείο υπήρχαν αρκετά σχολεία που διδάσκονταν ελληνικό πολιτισμό, μάθαιναν για την αρχαία Αθήνα και την Σπάρτη και όχι μόνο. Πρέπει να μας βάζει σε σκέψεις...

Ένα από τα εντυπωσιακότερα εκθέματα της κομμουνιστικής εποχής βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια του εδάφους της ρωσικής πρωτεύουσας. Πρόκειται για το μετρό της Μόσχας (Moscow Metro). Το απλό εισιτήριο κοστίζει 28 ρούβλια (0,8 ευρώ περίπου).  Γιατί αξίζει να το επισκεφτεί κανείς; Οι εικόνες νομίζω μιλούν από μόνες τους. Κάθε σταθμός είναι μία αποκάλυψη, ειδικά οι πιο κεντρικοί.

Κολώνες που σχεδόν λαμπυρίζουν στο ταβάνι.

Διάκοσμος με πολυελαίους στην οροφή.

Μαρμάρινες κολώνες, άλλες με περίτεχνη διακόσμηση.

Σύμβολα της κομμουνιστικής εποχής παντού. Ευτυχώς τα έχουν διατηρήσει.

Αλλού ψηφιδωτά, αλλού βιτρώ, αλλού ζωγραφιές.

Τηλεφωνικός θάλαμος άλλης εποχής. Αυτόματος μάλιστα.

Μέχρι και αγάλματα σε διάφορες στάσεις.

Και ο κόσμος πολύς, πάρα πολύς και βιαστικός. Μόνο εμείς στεκόμασταν και κοιτούσαμε τα υπόγεια αξιοθέατα. Ευτυχώς δεν υπήρχε πρόβλημα στο να τραβήξουμε φωτογραφίες.

Το μετρό τους έχει 185 σταθμούς και 12 γραμμές. Έχει σχετικό site. Βέβαια έχει ένα τεράστιο μειονέκτημα: σε όλους τους σταθμούς οι οδηγίες αλλά και τα ονόματα των σταθμών είναι γραμμένα στα ρώσικα με κυριλλικό αλφάβητο. Οι ανακοινώσεις επίσης είναι μόνο στα ρώσικα, είναι εύκολο κανείς να χαθεί. 

Η καλύτερη λύση να έχει μαζί του τον χάρτη και να μετράει τον αριθμό των στάσεων που χρειάζεται πριν μπει μέσα στον συρμό. Αλλιώς, καλά να'ναι τα πόδια! Ενδεικτικά αναφέρω ορισμένους σταθμούς που αξίζουν επίσκεψη (κυρίως κεντρικοί): Mayakovskaya, Ploshchad Revolyutsii, Kropotkinskaya, Komsomolskaya, Novoslobodskaya, Novokuznetskaya, Arbatskaya. 

Συνεχίζουμε να κινούμαστε υπογείως, αυτή τη φορά στα διάφορα Underground Malls που υπάρχουν στην πόλη, λόγω κρύου κυρίως.

Στην κορυφή του συγκεκριμένου υπάρχει θόλος με χάρτη του κόσμου όπως τον έβλεπαν οι Ρώσοι.

Ως προς το φαγητό δυτικές και ανατολικές γεύσεις όπως τις γνωρίζουμε, κυριαρχούσαν. Οι περισσότεροι Ρώσοι που πετύχαμε έξω τρώγανε ζυμαρικά, πίτσες και σούσι - γεμάτη η Μόσχα από αυτά. Στους υπόγειους σταθμούς και τις διαβάσεις πουλούσαν πιροσκί και άλλα τυροπιτοειδή σε χαμηλές τιμές. Καναδυό που δοκιμάσαμε δε μας γέμισαν το μάτι. Σε λιγότερα τουριστικά εστιατόρια που επιχειρήσαμε είχαμε προβλήματα συνεννόησης, καθώς το προσωπικό δε μιλούσε καθόλου αγγλικά ενώ κατάλογοι προφανώς ήταν μόνο στα ρώσικα. Με νοήματα και με φωτογραφίες βγάλαμε κάποια άκρη.

Πεϊνιρλί με αυγό.

Πουγκάκια με γέμιση πικάντικο κιμά ο οποίος στην ουσία είναι βρασμένος.

Η συγκεκριμένη ποικιλία κρεατικών κόστιζε 50 ευρώ. Άξιζε τον κόπο, αν και είχαμε ολόκληρη περιπέτεια μέχρι να συνεννοηθούμε. Επιστρατεύτηκαν 2 smartphones, online μεταφραστές, ένα laptop και η καλή θέληση του σερβιτόρου για να βγάλουμε άκρη. Ευτυχώς φάγαμε καλά. Όσο για τα ποτά, τα μεγάλα γεμάτα σφηνάκια βότκας και οι μπύρες κυμαίνονταν στα 5-6 ευρώ, κανονικές τιμές δηλαδή.

Για τα αεροπορικά είπαμε ότι ήταν προσφορά της Aegean (95 ευρώ). Την διαμονή την κλείσαμε μέσω booking. Τα ξενοδοχεία στη Μόσχα γενικά είναι πανάκριβα. Απλά 4* ξενοδοχεία χρεώνουν κάτι του τύπου 300 και παραπάνω ευρώ τη βραδιά. Το συγκεκριμένο που κλείσαμε λέγεται Kitay-Gorod Hotel, βρίσκεται στην ομώνυμη συνοικία, 5 λεπτά με τα πόδια από Κόκκινη Πλατεία. Ήταν καθαρό, αξιοπρεπές, με κάπως μικρούς χώρους. Είχε πρωινό, ενώ το προσωπικό μιλούσε στοιχειωδώς συνεννοήσιμα αγγλικά. Κόστιζε περίπου 130 ευρώ τη βραδιά το δίκλινο.

Την κράτηση του ξενοδοχείου την χρειάζεται ο επισκέπτης για άλλον ένα λόγο: για τη βίζα. Για να πάει κανείς στη χώρα χρειάζεται βίζα, που εκδίδεται από το προξενείο. Πληροφορίες για τη βίζα βρίσκει κανείς στο σχετικό site. Για να γλυτώσουμε τον κόπο, επειδή χρειάζεται πρόσκληση από το ξενοδοχείο για να βγει πιο γρήγορα η βίζα, απευθυνθήκαμε σε πρακτορείο που συνεργάζεται άμεσα με το προξενείο, το Μουζενίδης travel. Τι χρειάζεται κανείς για τη ρωσική βίζα: διαβατήριο του οποίου η ισχύς να είναι πέραν των 6 μηνών από την ημερομηνία ταξιδιού, 1 φωτογραφία τύπου διαβατηρίου, αίτηση (την δίνει συμπληρωμένη το πρακτορείο), χαρτί της κράτησης του ξενοδοχείου και 78 ευρώ (τελική τιμή μαζί με την προμήθεια του πρακτορείου και το υποχρεωτικό κόστος ασφάλισης 2 ευρώ/ ημέρα). Σε 5 εργάσιμες τακτοποιήθηκαν τα πάντα, γι αυτό άλλωστε επιλέξαμε τον μεσάζοντα. 

Από και προς το αεροδρόμιο Domodedovo της Μόσχας μπορεί κανείς να πάρει τρένο μέχρι το κέντρο, λεωφορείο ή ταξί. Επειδή πήγαμε με τρένο και μετρό και ταλαιπωρηθήκαμε με τις βαλίτσες, στην επιστροφή πήραμε ταξί το οποίο έκανε 25 περίπου ευρώ για 4 άτομα. Οι έλεγχοι στο αεροδρόμιο είναι διπλοί, οπότε υπολογίστε λίγο περισσότερο χρόνο ενώ καλό είναι να μη φοράει κανείς τρύπιες κάλτσες, αφού θα κληθεί να βγάλει τα παπούτσια του.

Οι ουρανοξύστες Seven Sisters ξεχωρίζουν στον ορίζοντα της πόλης της Μόσχας. Η επίσκεψη σίγουρα άξιζε σ'αυτή την κοσμοπολίτικη πρωτεύουσα που ενώνει Δύση και Άπω Ανατολή με έναν ιδιαίτερο τρόπο συνδυάζοντας το τσαρικό με το κομμουνιστικό και το καπιταλιστικό παρελθόν, παρόν και μέλλον. Αφήσαμε πολλά ακόμη για να δούμε. Ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον, σε συνδυασμό με την Αγία Πετρούπολη...