Πέμπτη 17 Μαΐου 2012

Χαμένος στα στενά της Χώρας της Μυκόνου


Η πρώτη μου επαφή με τη Μύκονο ήταν στα φοιτητικά χρόνια, στα πλαίσια των κλασικών εκδρομών που γίνονται τέλη Απρίλη – αρχές Μάη. Παρόλο που ήδη είχα επισκεφτεί κάποια κυκλαδονήσια, το συγκεκριμένο νησί έχει κάτι το διαφορετικό. Ίσως είναι η αύρα, ίσως αυθυποβολή, το σίγουρο είναι ότι ξεχωρίζει.
Ένα από τα πρώτα πράγματα που πρέπει να μάθει κανείς είναι να κυκλοφορεί στα δαιδαλώδη στενάκια της Χώρας. Η Χώρα της Μυκόνου, παρεμπιπτόντως, είναι για μένα από τις πιο όμορφες των Κυκλάδων. Αρκετά διατηρημένη, συνέχεια φρεσκοβαμμένη, αλλού στενότερη και αλλού πιο πλατιά, οδηγεί τα βήματα του επισκέπτη σε εκπλήξεις σε κάθε γωνιά. Κάθε στροφή μπορεί να οδηγήσει κάπου αλλού.
Από τη μία πλευρά είναι το Ματογιάννι, το πιο γνωστό σοκάκι και εμπορικός δρόμος του νησιού. Πέρα από τα ακριβότερα και φθηνότερα μαγαζιά με σουβενίρ και όχι μόνο, εκεί βρίσκονται και ορισμένα από τα πιο γνωστά μπαράκια της Μυκόνου. Αναφέρεται και ως Ματογιάννια, ενώ το βράδυ βρίσκει κανείς αρκετό κόσμο να πίνει ποτό στο όρθιο, πηγαίνοντας από μαγαζί σε μαγαζί.
Από την άλλη πλευρά βρίσκεται η Μικρή Βενετία, η “πολύχρωμη” γειτονιά της Μυκόνου. Το ηλιοβασίλεμα από κάποιο πεζούλι, βεράντα ή εξώστη είναι κάτι το μοναδικό, παρέα με ένα κοκτέιλ. Πολλές φορές γυρνώντας από τη θάλασσα έχουμε απολαύσει ένα κοκτέιλ στο Caprice ή στα διπλανά μπαράκια, με φόντο τον ήλιο, τη θάλασσα, ενώ στην άκρη του ματιού φαίνονται οι ανεμόμυλοι.
Διάσπαρτες στη Χώρα της Μυκόνου βρίσκονται αρκετές εκκλησίες. Πολύ συχνά δεν ξεχωρίζουν από τα υπόλοιπα κτίσματα, σαν να δένουν με το τοπίο. Μπαρ, σπίτια και εκκλησίες αναμιγνύονται, εκεί που τελειώνει η αυλή του ενός αρχίζει του άλλου.
Η Μύκονος καλύπτει γευστικά όλες τις γεύσεις και τα βαλάντια. Από απλά πιτόγυρα στο χέρι, τις απαραίτητες κρέπες μετά τις κραιπάλες, μέχρι ακριβά εστιατόρια και ψαροταβέρνες. Από τα κλασικότερα η Αλευκάντρα. Κάπου εκεί ανάμεσα στην Αλευκάντρα και το παλιό λιμάνι μπορεί κανείς να βρει τον Πέτρο τον Πελεκάνο, σύμβολο της πόλης. Βέβαια, δεν είναι ο αρχικός, εντούτοις παραμένει ως σύμβολο. Στο παλιό λιμάνι αξίζει να καθίσει κανείς για πρωινό συνοδεία καφέ. Η θέα αξίζει, μέρα και νύχτα.
Κάθε στενό και έκπληξη, κάθε διαδρομή και κάτι διαφορετικό. Μπορεί να είναι εύκολο κανείς να προσανατολιστεί, μπορεί και όχι. Ίσως είναι τελικά καλύτερα να αφεθεί περιπλανώμενος, ακολουθώντας ήχους, εικόνες, ανθρώπους, αναμνήσεις.


ΥΓ Η ανάρτηση και η φωτογραφία δημοσιεύτηκαν αρχικά στο blog του travelplanet24.com
ΥΓ1 Είναι περίεργο, τόσες φορές έχω πάει Μύκονο και πρώτη φορά έκανα ανάρτηση σχετική. 

8 σχόλια:

  1. Και εγώ στη Μύκονο είχα πάει δύο φορές με εκδρομές του Πανεπιστημίου. Πιστεύω ότι αξίζει να πάει κανείς με αυτές τις εκδρομές, γιατί αφενός δε γίνεται ο πανικός που γίνεται το καλοκαίρι και αφετέρου γίνονται όλοι μια μεγάλη παρέα στα κλαμπάκια και το νησί κατακλείζεται από φοιτητόκοσμο! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ για τον πανικό, το καλύτερο κλίμα ήταν σ'αυτές τις καταστάσεις.
      Ίσως βέβαια τα βλέπαμε και εμείς διαφορετικά ;-)

      Διαγραφή
  2. Εγώ, πάλι, αποτελώ την εξαίρεση. Δεν έχω πάει στην Μύκονο ποτέ και δεν θα πάω.
    Κάποτε, περάσαμε με το καράβι και κατέβασαν βάρκες. Εννοείς δεν είχε λιμάνι.... τα παλιά χρόνια το 1971. Τότε στα παιδικά μου μάτια, αυτά καταγράφονταν ως σκηνές ταινιας τρόμου. Κατέβηκε ο κόσμος με την ανεμόσκαλα, μπήκε στην βάρκα.. μπρρρρρρρρρ.
    το ξέρω πως τώρα δεν είναι έτσι. αλλά πλέον δεν είναι και για επισκέψεις έτσι που την κατάντησαν. οχι δεν είμαι ο Ζάχος. η Ζουζουνα είμαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάντως αν αποφύγεις τον πολύ κόσμο, είναι πολύ όμορφο νησί. Ειδικά η χώρα.
      Δοκίμασε Μάιο ή Σεπτέμβριο.

      Διαγραφή
  3. εχω περασει κι εγω αρκετες φορες από το νησι του ανεμου :).Την τελευταία φορά ομως ειδα και το προτείνω την Παναγιά Τουρλιανή Άνω Μερά

    καλημερούδια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάθε φορά που πας μπορείς να ανακαλύψεις κι άλλα πράγματα.
      Την καλησπέρα μου!

      Διαγραφή
  4. Αυτό που σιχαίνομαι στην Μύκονο είναι ο αέρας!
    Δεν έχω πάει καμιά φορά που να μη σε παίρνει και σε σηκώνει!
    Για την ακρίβεια μη το συζητήσω οι τύποι νομίζουν ότι έχουν πιάσει τον παπά απ'τα .....και'χουν τσιμπήσει τις τιμές στα ύψη.
    Δεν ξέρω που έφαγες και ήταν λογικές 1μπουκαλάκι νερό πρίν χρόνια το'χα χρυσοπληρώσει σε περίπτερο 2φορές επάνω!

    Αυτό που μαγεύει ίσως είναι ότι στις 10 το βράδυ η πόλη είναι νεκρή και ξαφνικά στις 2 τη νύχτα γίνεται κοσμοσυρροή απο παντού!

    Τα θαλασσινά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπορεί να είμαι τυχερός, μόνο μία φορά είχε τρελό αέρα.
      Υπάρχουν μαγαζιά με φυσιολογικές τιμές, αρκεί να ψάξεις λιγάκι.
      Το σκηνικό που περιγράφεις πραγματική μαγεία, όντως!
      Φιλιά!

      Διαγραφή