Τετάρτη 18 Απριλίου 2012

Πάσχα στο χωριό οικογενειακά

Σχεδόν κάθε Πάσχα από τότε που με θυμάμαι το περνάω στο χωριό. Όπου χωριό το Δομένικο Ελασσόνας, ένα χωριό 800 περίπου κατοίκων, 40' από τη Λάρισα από τον παλιό τον δρόμο και 20' από Ελασσόνα. Το χωριό ανήκει στον καλλικρατικό δήμο Ελασσόνας, πλέον. Κάποιο γνωστό αξιοθέατο δεν έχει, αν και άμα ψάξει κανείς βρίσκει απομεινάρια από αρχαία ακρόπολη, παλαιοχριστιανικές και βυζαντινές εκκλησίες και άλλα. Δεν είναι σε βουνό, ούτε παραθαλάσσιο. Μικρό υψόμετρο έχει, ενώ η ποταμιά που περνά λίγο πιο κάτω σπάνια έχει νερό. Γιατί πάμε λοιπόν στο χωριό; Ο κυριότερος λόγος είναι ο παππούς και η γιαγιά. Λόγω απόστασης από Αθήνα είναι δύσκολο να τους βλέπουμε συχνότερα, οπότε σε γιορτές όπως το Πάσχα, η επίσκεψη - σχεδόν - επιβάλλεται, έστω και για λιγότερο από 2 μέρες.


DSCN5605
Πασχαλιά από την αυλή της γειτόνισσας

Κάποια πράγματα που θα κάνουμε είναι δεδομένα. 11 το βράδυ του Σαββάτου χτυπά η καμπάνα. Τότε ξεκινάμε και ετοιμαζόμαστε. 12 παρά θα είμαστε στην εκκλησία, μέχρι να σβήσουν τα φώτα. Ευκαιρία για κοινωνικό σχολιασμό, να δούμε παλιές και νεότερες αφίξεις που συνήθως συναντάμε μια φορά το χρόνο. Μετά το Δεύτε, λάβετε φως μετακινούμαστε στην πλατεία του χωριού όπου συνεχίζεται η λειτουργία, μέχρι να πέσουν τα βεγγαλικά, τα φιλιά και τα τσουγκρίσματα των αυγών. Έπειτα επιστροφή στο σπίτι για μαγειρίτσα της γιαγιάς, γιαούρτη (είναι η γιαούρτι και όχι το γιαούρτι, για όσους γνωρίζουν τη διαφορά). Παλιότερα βγαίναμε καμιά βόλτα, τώρα τελευταία το έχω προσωπικά περιορίσει - είναι και η ηλικία στη μέση. Το χωριό παρεμπιπτόντως διαθέτει ντίσκο-μπαρ, ενώ μέχρι πρότινος είχε και μπουζούκια.


DSCN5635
Η θέα από τον πάνω όροφο του σπιτιού. Διακρίνεται η Ποταμιά και στο βάθος τα όρη Χάσια-Αντιχασιά.

Την Κυριακή το πρωί θα ξυπνήσουμε και θα βρούμε τον παππού να έχει ανάψει φωτιά από νωρίς. Πρώτα καφές με τσουρέκι, έπειτα κανένα αυγό και βγαίνουν τα πρώτα τσίπουρα. Γύρισμα δεν έχει πλέον, ας είναι καλά τα μηχανάκια. Πειράγματα για το ποιος θα βγάλει πρώτος το αρνί, ποιος είναι ο πρωτομάστορας, κόσμος να περνάει να έρχεται. Κάπου ανάμεσα αγέρωχος ο παππούς να σχολιάζει, η γιαγιά κλασικά πηγαίνει και φέρνει συνέχεια τα καλούδια. Έχοντας χορτάσει από κεμπάπ και κοκορέτσι, συνήθως αφήνουμε το αρνί γι αργότερα. Ενδιάμεσα τραγούδια, μαλώματα, παλιές ιστορίες, τσίπουρο, κρασί, χοροί και κλασικές κουβέντες "Πότε θα παντρευτείτε, πότε θα δούμε δισέγγονα" και τα σχετικά. Κλασικά, παραδοσιακά, οικογενειακά. Όσο κι αν φαίνονται τετριμμένες οι σκηνές, η αλήθεια είναι ότι το Πάσχα στο χωριό είναι αγαπημένη συνήθεια, κάτι σαν ιεροτελεστία. Κι ας γκρινιάζουμε κι ας βαριόμαστε λιγάκι. Συνήθως τέτοια πράγματα τα εκτιμά κανείς όταν τα χάσει. Ευτυχώς όμως υπάρχουν ακόμη...


Φωτογραφίες από το Δομένικο, έτσι για το καλό. 


ΥΓ Μόνο 3 φορές έκανα την παρασπονδία να μην πάω. Η πρώτη ήταν ως φαντάρος για ευνόητους λόγους, η δεύτερη γιατί ήμασταν Βιέννη και η τρίτη στο Λονδίνο. Δεν έχει όμως την ίδια γλύκα. Έκτοτε και κυρίως όσο ζουν οι παππούδες, το Πάσχα σίγουρα θα το περνάμε στο χωριό.
ΥΓ1 Ένα μήνυμα προσωπικό: Παππού πρόσεχε τη γιαγιά, γιαγιά πρόσεχε τον παππού. Σας αγαπάμε και τους δυο και σας θέλουμε κοντά μας.

31 σχόλια:

  1. Ε βέβαια γιαούρτη είναι το σωστό!!
    Έτσι είναι Κίτσο, αυτά τα πράγματα τα εκτιμάμε όταν τα χάσουμε, γι αυτό κάθε Πάσχα στο χωριό!! :)

    Τρελοτουρίστρια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έτσι είναι! Ωραία! φωτογραφικό αφιέρωμα από τη ντίσκο μπαρ όμως δεν έκανες και θα έπρεπε τώρα...που είσαι νέος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η αισθητική της ντίσκο-μπαρ είναι τουλάχιστον δεκαετίας '80. Πρέπει να το ζήσεις για να το καταλάβεις.

      Διαγραφή
  3. Υπέροχα!! Νομίζω πως δεν υπάρχει καλύτερο από Πάσχα στο χωριό...Χρόνια πολλά! Χριστός Ανέστη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δυστυχώς δεν έχω πια ούτε παππούδες ούτε γιαγιάδες. Το χωριό μου είναι ακόμα εκεί βέβαια αλλά η θεία μου που μένει εκεί δεν είναι το ίδιο με την μάνα της (τη γιαγιά μου).

    Μια φορά το χρόνο είναι καλά στο χωριό, αλλά για παραπάνω είναι δύσκολο, έτσι όπως μάθαμε εμείς της πόλης τα παιδιά.

    Καλή συνέχεια και keep in touch.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. (ερμ, δεν ξέρω την διαφορά... αν θα μπορούσες)

    ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΌΝΟΥ! ωραίο φαίνεται το χωριό σου! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ένα είναι το συσκευασμένο-τυποποιημένο, το άλλο το αυθεντικό σε κεσέ. Άμα έχει και πέτσα ακόμη καλύτερα!

      Διαγραφή
  6. Αχ τι μου θυμισες! Χρονια εχω να κανω Πασχα στο χωριο και το λατρευα!!! Αχχχχ! Κι αυτη η πασχαλια πως θα μοσχοβολαει!!!
    Χρονια Πολλα και του Χρονου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. και μόνο οι πασχαλιές είναι ένας λόγος να πας, χώρια από τον παππού και τη γιαγιά!

    και εμένα μου φάνηκε εξαιρετικά γραφικό το χωριό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. τελεια τα τοπια του χωριου!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μόνο στο χωριό αξίζει το Πάσχα. Συμφωνώ και εγώ μόνο έτσι το χαίρομαι. Ξυπνάνε και παιδικές αναμνήσεις. Και του χρόνου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Πάσχα στο χωριό γιατί όχι, αν και νομίζω πως τα 9/10 των Ελλήνων πηγαίνουν περισσότερο για το τζάμπα/πολύ φαί εκεί, παρά για να χαρούν τις ομορφιές της εξοχής. Επίσης, θα συμφωνήσω και με το σχόλιο του Gyro.
    Όπως και να 'χει, χρόνια πολλά και καλή συνέχεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όλα μέσα στο πρόγραμμα είναι. Και το φαγητό και η εξοχή και πάνω απ'όλα οι παππούδες!

      Διαγραφή
  11. Πάντα καλά αλλά πότε θα παντρευτείς δεν μας είπες !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Τι εχει καλε η ηλικια σου; Μια χαρα πιπινάκι εισαι!

    Χρονια Πολλά αγαπουλα μου! Και του χρονου παλι στο χωριο!

    φιλια πολλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. βρε, γείτονες στην Αθήνα, γείτονες και στα χωρία; (του συζύγου, αλλά δεν εχει σημασία)... άσε που έχουμε και τον ίδιο τίτλο στην ανάρτηση!!!!!

    χρόνια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!!
    Πανέμορφο το χωριό,θέλουμε περισσότερες φωτογραφίες! (χωρίς ευγενικά "σε παρακαλώ")
    Αλήθεια γιατί το Πάσχα είναι τόσο συνδεδεμένο με τους παππούδες;
    Από τότε που έφυγε ο παππούς,η γιαγιά δεν θέλει ν΄ανέβει στο χωριό τις μέρες του Πάσχα έτσι το τραπέζι μετακινήθηκε στης θείας. Ίσως τελικά ευτυχώς που είμαι στο εξωτερικό,και οι αναμνήσεις της μετονπαππού εποχής συνεχίζουν να έχουν ζωηρά χρώματα.

    Υγεία στα μαγικά χέρια της γειτόνισσας σας,τί εκθαμβωτική Πασχαλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Πόσο δίκιο έχεις!
    Συνήθως δεν εκτιμάμε κάτι όταν το έχουμε.
    Όταν το χάσουμε όμως........
    Χωριό και πάλι χωριό για το Πάσχα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή