Σερβία: Beograd η λευκή πόλη (1/3)

Αφορμή για το ταξίδι στην Σερβία και συγκεκριμένα στο Βελιγράδι στάθηκε διαφήμιση αεροπορικής εταιρείας που το διαφήμιζε ως ζωντανή, νεανική πόλη. Βέβαια δεν αρκεστήκαμε σε αυτό και ψάξαμε λίγο παραπάνω. Οι κριτικές γενικότερα ήταν αρκετά καλές, οπότε είπαμε σαν παρέα να το τιμήσουμε με κάποιες παραλλαγές. Καταρχάς, η εκδρομή θα γινόταν με τουριστικό λεωφορείο από την Θεσσαλονίκη. Η αρχική ιδέα ήταν να πάμε με αυτοκίνητα, το απαγορευτικό κόστος όμως για την ασφάλιση των ενοικιαζόμενων αυτοκινήτων ειδικά για Βουλγαρία-ΠΓΔΜ-Σερβία μας έκανε να το ξανασκεφτούμε. Οπότε ξεκινήσαμε για το ταξίδι των 10 περίπου ωρών - η διαδρομή δεν είναι τόσο πολύ, η καθυστέρηση όμως στα σύνορα της ΠΓΔΜ αλλά και της Σερβίας θεωρείται δεδομένη.

Όταν ειδικά το λεωφορείο είναι μισογεμάτο, προσφέρεται για ύπνο. Οι ενδιάμεσες στάσεις αρκετές, καμία όμως στην ΠΓΔΜ. Θέμα πολιτικής, φαίνεται. Πρώτη στάση σε χάνι στην Σερβία όπου το μενού ήταν και στα ελληνικά. Η σούπα γκούλας είναι ίσως η καλύτερη επιλογή.

Βελιγράδι στα σέρβικα σημαίνει Η λευκή πόλη. Με τα χιόνια που είδαμε, πιστεύω ότι τίμησε πανάξια τον τίτλο αυτό. Η πρωτεύουσα της Σερβίας βρίσκεται σε ιδανικό σημείο, εκεί που ενώνεται ο Δούναβης με τον παραπόταμό του τον Σάββα. Μια επίσκεψη στο κάστρο Kalemegdan είναι απαραίτητη ώστε ο επισκέπτης να μπορεί να αγναντέψει τα δύο μεγάλα ποτάμια. Η είσοδος στο κάστρο είναι ελεύθερη.

Λόγω της περιόδου και των καιρικών καταστάσεων, η ορατότητα ήταν περιορισμένη. Στο βάθος της προηγούμενης φωτογραφίας είναι το νησάκι που σχηματίζεται στην ένωση των δύο ποταμών.

Απομείναμε να αγναντεύουμε ό,τι μπορούσαμε να δούμε. Ο πύργος αυτός έχει έντονο ελληνικό ενδιαφέρον. Ονομάζεται πύργος Nebojša και είναι εκείνος στον οποίο είχε φυλακιστεί και τελικά δολοφονηθεί ο Ρήγας Φεραίος. Σκοπός είναι κάποια στιγμή να γίνει μουσείο.

Αφού το χιόνι και η υγρασία εμπόδιζαν τη θέα, είπαμε να δούμε το κάστρο περιμετρικά. Απομεινάρια πολέμου περιτριγυρίζουν τις τάφρους.

Εικόνες περιμετρικά του κάστρου Kalemegdan.

Επόμενο αξιοθέατο που πήγαμε με το πρακτορείο ήταν το Μουσείο του Τίτο (House of flowers). Ο εμπνευστής της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας βρίσκεται θαμμένος σ'αυτό το μαυσωλείο όπου εκείνο που αξίζει κυρίως είναι οι κήποι του. Εκτός από αγάλματα, βρήκαμε και έναν χάρτη της Σερβίας όπου φαίνεται το άγριο του τοπίου - παντού βουνά εκτός από την περιοχή του Νόβι Σαντ.

Από την εποχή της πάλαι πότε Γιουγκοσλαβίας, οι κάτοικοι της χώρας είχαν έφεση στον αθλητισμό με πολλές επιτυχίες σε αρκετά αθλήματα. Στους μπασκετόφιλους ειδικά η Beogradska Arena θα λέει αρκετά ειδικά 5 6 χρόνια πριν...

Στο Βελιγράδι έχουν την έδρα τους η Παρτιζάν Βελιγραδίου και ο Ερυθρός Αστέρας.

Ο καθεδρικός του Αγίου Σάββα δεσπόζει στο Βελιγράδι. Πρόκειται για την μεγαλύτερη ορθόδοξη εκκλησία εν λειτουργία, σύμφωνα με τα λεγόμενά τους. Οι Σέρβοι, ως γνωστόν, είναι χριστιανοί ορθόδοξοι παλαιοημερολογίτες. Δίπλα ακριβώς βρίσκεται άλλη εκκλησία με το παρατσούκλι μικρός Σάββας.

Επειδή μες στην εκκλησία έκανε περισσότερο κρύο, βγήκαμε έξω να χαζέψουμε τα περιστέρια και το τοπίο γενικότερα.

Η περιδιάβαση του επισκέπτη στους δρόμους του Βελιγραδίου τον φέρνει αναπόφευκτα μπροστά από βομβαρδισμένα από το ΝΑΤΟ κτήρια στους βομβαρδισμούς που έλαβαν χώρα 10 χρόνια πριν. Οι κάτοικοι της Σερβίας είχανε πόλεμο μέχρι και δέκα χρόνια πριν, ας μην το ξεχνάμε.

Τροχονόμος προσπαθούσε να βάλει τάξη στην απίστευτη κίνηση έχοντας για σύμμαχο σήμα σε μέγεθος γλυφιτζουριού. Σημειωτέον ότι οι θερμοκρασίες ήταν διαρκώς υπό το μηδέν.

Σε κοντινές αποστάσεις τουλάχιστον η ορατότητα ήταν σχετικά καλή.

Ο πιο γνωστός εμπορικός πεζόδρομος του Βελιγραδίου είναι η Kneza Mihaila. Ξεκινάει από το κάστρο.

Κατεβαίνοντάς την, συναντά κανείς την πλατεία Δημοκρατίας με το περίφημο άγαλμα με το άλογο του Πρίγκηπα Μιχαήλ απ'όπου πήρε το όνομά του και ο δρόμος.

Διαγωνίως απέναντι από την Πλατεία Δημοκρατίας βρίσκεται η περίφημη μποέμικη γειτονιά Skadarlija. Είναι γεμάτη μπαρ και εστιατόρια παραδοσιακά, με έναν διαφορετικό αέρα. Αξίζει σίγουρα μία στάση εκεί.

"Υπεύθυνοι" για το αλφάβητο των Σλάβων είναι οι μοναχοί Κύριλλος και Μεθόδιος. Αρκετά γράμματα μοιάζουν με τα ελληνικά. Κουίζ: Για δοκιμάστε να διαβάσετε αυτές τις ταμπέλες...

Αυτά προς το παρόν. Θα ακολουθήσει δεύτερο μέρος από Βελιγράδι καθώς και μικρή ξενάγηση στο Νόβι Σαντ. Λευκά και χιονισμένα χαιρετίσματα.

ΥΓ Το Βελιγράδι γενικά είναι φτηνή πόλη. Τα γεύματα, τα ποτά και οι μετακινήσεις είναι μισή τιμή από Ελλάδα. Οι αγορές και τα ψώνια γενικότερα όχι. Αν συνυπολογίσουμε ότι ο μέσος μισθός στην Σερβία είναι λίγο πιο κάτω από μισός από τον αντίστοιχο ελληνικό (ακόμη και τώρα), η διαφορά είναι αντιληπτή.

ΥΓ1 Παντού στο Βελιγράδι βλέπαμε διαφημίσεις και υποκαταστήματα από ελληνικές τράπεζες. Είναι πράγματι εντυπωσιακό το γεγονός. Επίσης, στην Σερβία και στα Βαλκάνια γενικότερα δραστηριοποιούνται πολλές ελληνικές εταιρίες.

ΥΓ2 Το πρώτο βράδυ που πήραμε ταξί, αποπειράθηκαν να μας κλέψουν με πειραγμένο ταξίμετρο και συμπαιγνία των τριών ταξιτζήδων που πήραμε - 9 άτομα παρέα. Τα κατάφεραν εν μέρει. Γενικότερα σε πολλά μέρη ήθελε ιδιαίτερη προσοχή. Συνδυάζοντας τα 2 παραπάνω υστερόγραφα, μπορεί κανείς να κατανοήσει ότι ακόμη και μέσα στα χάλια μας είμαστε πολύ καλύτερα από άλλους λαούς.

ΥΓ3 Περισσότερα λαογραφικά (λέμε τώρα) στοιχεία στο δεύτερο μέρος. Παρεμπιπτόντως, συναντήσαμε αρκετές ωραίες γυναίκες, ομολογουμένως...