Σερβία: Βελιγράδι μια πόλη στα κίτρινα (2/3)

Την ημέρα η πόλη ήταν παραδομένη στο λευκό του χιονιού και της ομίχλης. Το βράδυ όμως, όσο και αν φαίνεται παράξενο, άλλαζε χρώμα. Σαν να αναδυόταν μια νέα πόλη, διαφορετική. Πέρα από το τσουχτερό κρύο, οι απτόητοι φωτογράφοι έπρεπε να αντιμετωπίσουν και την ίδια τους την ανάσα...

Το καλό της ψηφιακής φωτογραφικής μηχανής είναι ότι μπορεί το λάθος να διορθωθεί άμεσα.

Από το ξενοδοχείο στο κέντρο η απόσταση ήταν γύρω στα είκοσι λεπτά. Εναλλακτικά υπήρχε και το τραμ ή το λεωφορείο.

Ο φωτισμός των κτηρίων δείχνει σίγουρα κάτι το διαφορετικό.

Το άγαλμα του Νίκολα Τέσλα - αρκετοί πιστεύω ταλαιπωρήθηκαν από τα πηνία του κατά την διάρκεια των σχολικών χρόνων. Άλλη γνωστή "εφεύρεσή" του η ηλεκτρική καρέκλα.

Το χιόνι, ο φωτισμός, τα δέντρα και οι σκιές παίζουν όμορφα παιχνίδια.

Σ'αυτό το όμορφο πάρκο (όπως τουλάχιστον θα είναι την άνοιξη) βρίσκεται και μια μεγάλη υπαίθρια σκακιέρα. Για να τραβηχτεί η φωτογραφία, ομολογουμένως ξυλιάσανε τα χέρια μου.

Υπουργείο Οικονομικών - μιας και είναι πάντα στην επικαιρότητα κάθε χώρας.

Η σκηνή είχε στηθεί έξω από την ντόπια βουλή για κάποια συναυλία. Έκρυβε μεν το κτήριο, έδινε δε άλλη αίσθηση στον χώρο. Εδώ πότε άραγε θα συνηθίσουμε σε υπαίθριες εκδηλώσεις, πέραν των προεκλογικών συγκεντρώσεων;

Άλλο ένα κυβερνητικό κτήριο με όμορφο φωτισμό.

Λίγο χρώμα παραπάνω μπορεί να αλλάξει το τοπίο και την αίσθηση.

Ο κεντρικός πεζόδρομος που είδαμε στην προηγούμενη ανάρτηση σε νυχτερινή λήψη.

Λόγω κρύου, μια στάση για μπύρα ήταν επιβαλλόμενη. Πρώτη φορά σε μαγαζί εκτός Ελλάδος μας προσφέρουν μεζέδες μαζί με το ποτό. Ενδιαφέρον...

Η πλατεία με το άλογο σε νυχτερινή λήψη και αυτή. Η θολούρα προέρχεται από την ομίχλη και την υγρασία.

Μετά την μπύρα, μία σούπα και μάλιστα καυτερή ψαρόσουπα ήταν ό,τι καλύτερο.

Άλλο τυπικό σέρβικο φαγητό είναι το μεγάλο μπιφτέκι (πλεσκάβιτσα στα σέρβικα). Γενικότερα οι Σέρβοι με το κρέας έχουν μια ιδιαίτερη σχέση. Αξίζει να το δοκιμάσει κανείς, χωρίς να είναι κάτι το τρελά διαφορετικό.

Το βράδυ της Πρωτοχρονιά βρήκε πολύ κόσμο στα υπαίθρια πάρτι - εξ'ου και η σκηνή που είχε στηθεί. Το κρύο βέβαια ήταν τσουχτερό στους μείον οχτώ. Για να ζεσταθεί ο κόσμος έπινε μπύρες και Rakija (στην σερβική εκδοχή του είναι κυρίως από δαμάσκηνα).

Το κακό είναι ότι λόγω ομίχλης τα πυροτεχνήματα σχεδόν δεν φαινόντουσαν. Και έτσι πάντως, το σκηνικό ήταν σίγουρα διαφορετικό.

Το Βελιγράδι όντως έχει αρκετά μπαρ και εστιατόρια που αξίζει κανείς να επισκεφτεί. Τα καλύτερα λένε οι οδηγοί αλλά και όσοι έχουν επισκεφτεί την πόλη, βρίσκονται κατά μήκος του ποταμού. Με το κρύο και την υγρασία αυτής της περιόδου όμως, κάθε τέτοια σκέψη ήταν τουλάχιστον απαγορευμένη.

Αυτή ήταν λοιπόν μια γρήγορη ματιά του Βελιγραδίου - η πρώτη στα λευκά, η δεύτερη στα κίτρινα. Γρήγορη γιατί οι μέρες δεν ήταν πολλές αλλά και γιατί το κρύο τσουχτερό. Κατά την γνώμη μου, όσο οι τιμές παραμένουν φτηνές αξίζει επίσκεψη για ένα τριήμερο. Κατά προτίμηση άνοιξη προς καλοκαίρι, για να δει κανείς τα πάρκα και την θέα σε πλήρη ανάπτυξη.

ΥΓ Το τρίτο μέρος είναι από το Νόβι Σαντ, μια όμορφη πόλη μιάμιση περίπου ώρα από Βελιγράδι, στο μόνο μέρος της Σερβίας που είναι πεδιάδα.