Η λούμπα που μπορεί να γίνει τουλούμπα*

Η καθημερινότητα είναι μεγάλη υπόθεση. Βοηθά όλους μας να βάλουμε τάξη στο χάος της πληροφόρησης και των διεργασιών που συμβαίνουν γύρω μας. Από την άλλη είναι και λούμπα. Λούμπα στην οποία εύκολα μπορεί κανείς να πέσει χωρίς να το καταλάβει.  Περιχαρακωνόμαστε τόσο πολύ γύρω από αυτή την καθημερινότητα που όταν πάει έστω και λίγο να αλλάξει αντιδρούμε βουλιάζοντας ολοένα και περισσότερο στη λούμπα. Η αιτία ίσως να βρίσκεται σε παλιότερη συζήτηση περί Άδυτου του ασυνείδητου.

Πολύ συχνά παραπονιόμαστε για την Αθήνα (και κατ'επέκταση τις πόλεις) και το χάος της. Για την τρέλα που αυτή βγάζει, για την κίνηση, την αποξένωση και πολλά άλλα. Σίγουρα έχουν βάση όλα αυτά. Σίγουρα συμβαίνουν. Μήπως όμως είναι μια λούμπα; Μια καραμέλα που είναι εύκολο να πιπιλιστεί;

Χθες το μεσημέρι εκατό περίπου άνθρωποι μαζευτήκαμε σε δύο οικόπεδα στο κέντρο της πόλης έπειτα από πρόσκληση των atenistas. Το τι είναι και τι κάνουν μπορεί κανείς να το βρει στο site τους. Την προηγούμενη βδομάδα ήταν άλλα δύο οικόπεδα στο Θησείο, μερικές ζαρντινιέρες και άλλες μικρότερες και μεγαλύτερες δράσεις. Είναι μια απόπειρα να αφυπνιστούμε οι Αθηναίοι, αρχικά, οι κάτοικοι των πόλεων, σε δεύτερο χρόνο και να μάθουμε να αγαπάμε τις πόλεις μας, να αγαπάμε αυτό που μας περιβάλλει και στο οποίοι διαβιούμε. Να μην πέφτουμε στη λούμπα και να ρίχνουμε την ευθύνη μόνο στους άλλους ή στους πολιτικούς - έχουν ευθύνες σίγουρα, αλλά ως πότε θα κρυβόμαστε πίσω από αυτούς μόνο; Μετά από 4 περίπου ώρες, αρκετά σκαλίσματα, τσαπίσματα, φυτέματα και λοιπούς καλλωπισμούς τα οικόπεδα παραδόθηκαν στους πολίτες και πάλι καθαρά και όμορφα. Τα αποτελέσματα εμφανή.

Μονοπάτι που οδηγεί...

...στο παρτέρι που στήθηκε στον χώρο μετά τον στολισμό.

Στο τέλος κληθήκαμε να γράψουμε τι σημαίνει Αθήνα για τον καθένα από εμάς. Μαζεύτηκαν σίγουρα καλές ιδέες...

Σήμερα Κυριακή είχαμε τα 2500 χρόνια από την μάχη του Μαραθώνα όπου οι αρχαίοι Αθηναίοι μαζί με τους Πλαταιείς κατατρόπωσαν την δεκαπλάσια δύναμη των Περσών. Μία μάχη για την ελευθερία έναντι στους κατακτητές, μια μάχη που σηματοδότησε την έναρξη του Χρυσού Αιώνα του Περικλέους, ίσως της λαμπρότερης χρονικής περιόδου της αρχαίας ελληνικής ιστορίας με την εδραίωση της δημοκρατίας, ανάπτυξης των τεχνών και άλλα. Ως αποτέλεσμα αυτής της μάχης γεννήθηκε και η ιδέα του Μαραθωνίου, όταν αθηναίος οπλίτης έτρεξε την διαδρομή για να μεταφέρει, λίγο πριν ξεψυχήσει από την προσπάθεια, όλο αυτό το μεγαλείο και να ηρεμήσει τους εναπομείναντες στην πόλη με το απλό Νενικήκαμεν. Βοηθούμενοι από τον καιρό, αρκετός κόσμος κατέβηκε στο κέντρο για να χειροκροτήσει, να χαρεί. Οι αθλητές κάνανε καλά την δουλειά τους. Η ουσία κατ'εμέ κρύβεται στους πραγματικούς ήρωες που τρέχανε στα πλαίσια αυτής της ιδέας. Πρόσθετη μνεία όσους ξένους ήρθανε από πολλά μέρη για να συμμετέχουν στην ιδέα. Και έβλεπε κανείς την χαρά στα πρόσωπα όλων που τερματίζαν έχοντας διανύσει (χωρίς πάντα να νοιάζονται για τον χρόνο) την κλασική διαδρομή, εκεί που γεννήθηκε η ιδέα. Η Αθήνα λοιπόν είχε για άλλη μια φορά κάτι να δώσει.

Ευκαιρίες να ξεφύγουμε από την λούμπα, λοιπόν, υπάρχουν. Ακόμη και ως θεατές, ακόμη και ως κοινό που παροτρύνει αυτούς που το τολμούν. Άδικο δεν είναι όμως να μπορούμε και να μην γευόμαστε την τουλούμπα;

*"Πέφτω στην λούμπα" σημαίνει "πέφτω στην παγίδα", πολλές φορές και "Βουλιάζω". Τουλούμπα είναι το γνωστό σοροπιαστό γλυκό.

ΥΓ Το σημερινό ήταν μια ευκαιρία για ξεσκόνισμα των ιστορικών γνώσεων που αποκτά κανείς στο σχολείο. Το χθεσινό ήταν ευκαιρία να πιάσω τσάπα στα χέρια μου χρόνια μετά. Και τα δύο χρήσιμα εργαλεία, όσο ασύνδετα και αν φαίνονται μεταξύ τους.

ΥΓ1 Το σημερινό γεγονός και η έκταση που πήρε σε παγκόσμιο επίπεδο δεν είναι μια πολύ καλή ιδέα για να αναπτύξει η χώρα εναλλακτικά είδη τουρισμού όπως ο αθλητικός και όχι μόνο;