Ελβετία: Saint Moritz (1/2)

Η ιστορία γνωστή: τηλεφώνημα προϊσταμένου (αυτή τη φορά εγκαίρως, 2 βδομάδες πριν το ταξίδι!), ανάθεση επαγγελματικού ταξιδιού στο εξωτερικό. Αυτή τη φορά ως αρχηγός μικρής ομάδας, πράγμα που σήμαινε ότι οι περισσότερες διαδικασίες περνούσαν από τα χέρια μου σε οργανωτικό επίπεδο και όχι μόνο. Προορισμός το Saint Moritz στα νότια της Ελβετίας. Γνωστό θέρετρο για λάτρεις του σκι.

Το ταξίδι ξεκίνησε με απρόοπτα. Χάθηκε βαλίτσα στο αεροδρόμιο του Μιλάνο, ο οδηγός του λεωφορείου που θα μας πήγαινε στον προορισμό μας ήξερε μόνο ιταλικά πράγμα που δυσκόλευε τις συνεννοήσεις. Το πιο σοβαρό; Φτάνοντας στο ξενοδοχείο διαπιστώσαμε ότι ενώ είχε γίνει η κράτηση, δεν είχε πληρωθεί προκαταβολή από τον Ιταλό πράκτορα! Μπάχαλο και οι γείτονες και όχι μόνο. Ενώ η εταιρεία είχε πληρώσει εγκαίρως το ελληνικό πρακτορείο που με τη σειρά του είχε πληρώσει τους Ιταλούς ένα μήνα τουλάχιστον πριν, αυτοί προφανώς φρόντισαν να εκμεταλλευτούν αυτό το χρονικό διάστημα. Σημεία των καιρών, θα πει κανείς. Αυτά για να βλέπουμε ότι δεν είμαστε μόνο εμείς...

Το ζήτημα λύθηκε με αλλεπάλληλα τηλεφωνήματα, η έγκριση δόθηκε και εγκατασταθήκαμε στο ξενοδοχείο που παρεμπιπτόντως ήταν σε κεντρικότατο σημείο του St.Moritz. Αυτό βοήθησε αρκετά, καθότι η χαμηλή τουριστική περίοδος μόλις είχε ξεκινήσει και τα περισσότερα εστιατόρια και μπαρ ήταν κλειστά.

Και λόγω υπερέντασης, είπα να κάνω την πρώτη βόλτα στο St.Moritz ακολουθώντας έναν από τους δύο κύριους δρόμους. Η θέα στην παγωμένη λίμνη φυσικά εξαιρετική.

Σπίτια αλλά άποψη του St.Moritz

Σε λιγότερο από 10 λεπτά είχα ήδη φτάσει στο επίπεδο της λίμνης

Το Badrutts Palace ξενοδοχείο που δεσπόζει στην πόλη - κλειστό αυτή την περίοδο

Το καντόνι του St.Moritz φυσικά φημίζεται για τα χιονοδρομικά του κέντρα. Τριγύρω στην περιοχή πρέπει να βρίσκονται τουλάχιστον 6. Επειδή γενικά πέραν της βόλτας στη λίμνη η περιοχή δεν έχει κάποιο άλλο ιδιαίτερο αξιοθέατο, μία βόλτα τουλάχιστον σε ένα από αυτά επιβαλλόταν. Την επόμενη μέρα το πρωί είπα να το αποτολμήσω. Πήρα το τρενάκι λοιπόν για την πιο κοντική πίστα, την Corviglia. Μπορεί κανείς να νοικιάσει εξοπλισμό πριν μπει στο τρενάκι ή πάνω στις εγκαταστάσεις. Προτιμήστε τα μαγαζιά κάτω, είναι 30% περίπου φθηνότερα. Η θέα φυσικά ήταν πολύ όμορφη.

Μετά από 3 ώρες περίπου εξαντλητικών προσπαθειών για σκι και ενώ τα πιτσιρίκια γύρω εννοείται ότι κάνανε σκι με τρελή άνεση, ήταν ώρα για να αποδεχτώ την ήττα μου πίνοντας μια μπύρα.

Φωτογραφία από την κατάβαση με το τρενάκι

Απίστευτη διαφήμιση και φωτογραφία που προσκαλεί τον κόσμο για νυχτερινές περιπέτειες υπό το φως της πανσέληνου. Γενικά, ξέρουν να το πουλάνε πολύ καλά το άθλημα.

Αφού την μία πλευρά της πόλης την είχα εξερευνήσει, είχε έρθει η ώρα της άλλης. Αυτή η ενδιαφέρουσα κατασκευή αποτελεί ουσιαστικά την είσοδο στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας.

Παιχνίδια στο χιόνι στο μέρος όπου είναι η αφετηρία του αγώνα Olympic Bob Run που διοργανώνεται 100 και χρόνια στην περιοχή. Σημειωτέον είναι ο παλιότερος αγώνας τέτοιου τύπου και ο μόνος που γίνεται σε φυσικό περιβάλλον.

Μέσα σ'αυτό το όμορφο κτίσμα βρίσκεται ένα ζαχαροπλαστείο-σοκολατερί. Δοκιμάστε το.

Πού πάνε άραγε τα χιόνια όταν λιώνουν; Ιδού η απορία...

ΥΓ Ευτυχώς όλες τις μέρες που ήμασταν μας έκανε καλό καιρό. Ηλιοφάνεια και θερμοκρασίες μεταξύ 2 και 8 βαθμών Κελσίου. Εκείνο που δεν συνηθίζεται με τίποτε είναι οι τιμές τους! Αν λέμε για ακρίβεια στην Ελλάδα, εκεί μιλάμε για τουλάχιστον διπλάσιες τιμές!

ΥΓ1 Ζωή στο St.Moritz ανύπαρκτη! Η πόλη ζωντάνευε λίγο κατά τις 5 που τέλειωναν όλοι το σκι μέχρι τις 8 και μετά νέκρα. Σε ολόκληρο το St.Moritz μόνο 4 εστιατόρια ανοικτά - τα 3 σε ξενοδοχεία απόρροια της χαμηλής τουριστικής περιόδου. Ειλικρινά, αν δεν είναι κανείς πολύ φανατικός του σκι, δεν έχει λόγο να πάει στο St.Moritz. Αξίζει όμως γι αυτούς που θέλουν να επιδοθούν ασταμάτητα στο άθλημα!

ΥΓ2 Στο επόμενο μέρος ακολουθούν φωτογραφίες από βόλτα στη λίμνη, την Pontresina (διπλανό χωριό) και κάποιες ξώφαλτσες από Μιλάνο.