Κωνσταντινούπολη : η ομορφότερη Πόλη

Σταυροδρόμι πολιτισμών, θρησκειών. Η μοναδική πόλη στον κόσμο που ενώνει δύο ηπείρους, την Ευρώπη και την Ασία. Μία πόλη που ακροβατεί μεταξύ του δυτικού και του ανατολικού πολιτισμού από την αρχαιότητα. Μια σύγχρονη πόλη όπου οι μιναρέδες συνυπάρχουν με τις εκκλησίες. Μία μεγαλούπολη - χωνευτήρι λαών και συνηθειών. Μία πόλη που πραγματικά δεν κοιμάται καθόλου. Αυτή είναι η Πόλη.

Σε αυτή το μητροπολιτικό κέντρο της Ανατολής που πατάει το πόδι του και στη Δύση, το σύμβολο που ξεχωρίζει είναι η Αγιά Σοφιά. Όχι μόνο για μας ως Έλληνες, αλλά και για όλους τους επισκέπτες της πόλης. Σύμβολο θρησκευτικού πολιτισμού διαχρονικού στους αιώνες. Και όσο κι αν καταστράφηκε ή προσπαθήσανε να το αντιγράψουν, παραμένει επιβλητικό.

Η Πόλη αριθμεί 16 εκατομμύρια κατοίκους - μόνη της μεγαλύτερη από την Ελλάδα. Και ο αριθμός αυξάνεται ραγδαία. Η ανάπτυξη πλέον γίνεται προς την ασιατική πλευρά, όπου χτίζονται νέες πολυτελείς κατοικίες με περίφραξη και φύλαξη. Σε αυτή την φωτογραφία διακρίνεται και ο Φάρος της Παρθένας, σημείο αναφοράς σε αρκετές ταινίες (όπως πχ Τζέιμς Μποντ).

Το διαφορετικό που κάναμε στο - επαγγελματικό κατά τα άλλα - ταξίδι ήταν επίσκεψη στα Πριγκηπονήσια. Τα αρχοντικά που έχουν απομείνει ανήκαν σχεδόν όλα σε Έλληνες και παρά το πέρασμα του χρόνου, μένει αρκετή από την αρχοντιά τους. Η κρουαζιέρα πάντως στη θάλασσα του Μαρμαρά σίγουρα αξίζει, αφού έχει κανείς τη δυνατότητα να δει την Πόλη από άλλη σκοπιά και προοπτική. Το συγκεκριμένο είναι από την Πρίγκηπο - τα άλλα νησιά είναι η Χάλκη, η Πρώτη και η Αντιγόνη.

Εντός της Πόλης, σε μια πλευρά του Βοσπόρου κοντά στην πλατεία Ταξίμ όπου είναι και ο σφυγμός της πόλης, κυριαρχεί ο Πύργος του Μαρμαρά πάνω από την ομώνυμη γέφυρα. Η φωτογραφία είναι από ένα εστιατόριο από την απέναντι πλευρά, που κάνει καταπληκτικό κεμπάπ. Στα προτεινόμενα ασφαλώς, όπως και τα περισσότερα εδέσματα που κυκλοφορούν ακόμη και στους δρόμους. Ιδιαίτερη προσοχή βέβαια στο νερό (μόνο εμφιαλωμένο παντού), στα φρούτα και στα λαχανικά που έχουν πλυθεί με νερό και στα ψαρικά . Κατά τα άλλα, ό,τι έχει ψηθεί είναι αρκετά ασφαλές. Μη χάσετε την ευκαιρία για "βρώμικα" όπου βρεθείτε και σταθείτε, για καυτερά και φυσικά για γλυκά. Καζάν ντιμπί, μπακλαβάς με μπόλικο φυστικί και άλλα είναι ασφαλώς στα προτεινόμενα επίσης.

Ένα σημείο από το οποίο περνάμε όλοι οι τουρίστες είναι η Μεγάλη ή Κλειστή αγορά, το Καπαλί Τσαρσί. Εκεί μέσα μερικές χιλιάδες μαγαζάκια πουλάνε τα πάντα, από δερμάτινα και χρυσαφικά μέχρι ρολόγια, κουζινικά και λοιπά. Φυσικά όλα είναι μαϊμούδες και φυσικά όλα επιδέχονται παζαριού. Οι περισσότεροι ξέρουν και ελληνικά, απόρροια του πόσοι πολλοί συμπατριώτες μας επισκέπτονται την αγορά αυτή. Ιδού και οι επιπλέον αποδείξεις... Παρεμπιπτόντως, αυτές τις μέρες στη Πόλη βρισκόταν και ο Εφραίμ όπου είχε συνάντηση με τον Οικουμενικό Πατριάρχη - μάλιστα την ίδια μέρα που προλόγησε ο τελευταίος το συνέδριο που παραβρέθηκα.

Άποψή μου είναι βέβαια ότι η συγκεκριμένη αγορά είναι μόνο για αναμνηστικά. Καλύτερη αγορά είναι αυτή που βρίσκεται πιο κάτω, η αιγυπτιακή αγορά ή αλλιώς Αγορά των Μπαχαρικών. Εκεί θα βρει κανείς από λογιών-λογιών μπαχαρικά, γλυκά, παστουρμάδες και κρέατα. Δίπλα ακριβώς βρίσκεται το περίφημο τζαμί όπου χέστηκε η Φατμέ, το Γενί Τζαμί (από την ομώνυμη έκφραση που σημαίνει κάτι σαν τη φοράδα στ' αλώνια).

Η διασκέδαση της Πόλης βρίσκεται κυρίως στα πέριξ της Πλατείας Ταξίμ. Πλήθος κόσμου ανεβοκατεβαίνει τους πεζόδρομους που εκτείνονται τριγύρω. Αποφύγετε τα πολύ τουριστικά μπαράκια και χωθείτε τριγύρω στα στενά. Εμείς καταλήξαμε μία από τις βραδιές σε μαγαζί με ζωντανή τούρκικη μουσική με απίστευτες φωνές όπου είχε αποκλειστικά ντόπιους. Οι φωνές, η μουσική, το συναίσθημα, ο χορός ήταν όλα τόσο γνώριμα που σε έκανε να απορείς. Αξίζει πάντως. Όπως αξίζει και να δοκιμάσει κανείς ναργιλέ σε ένα από τα παραδοσιακά ναργιλεδάδικα πέριξ του Καπαλί Τσαρσί με συνοδεία τούρκικου καφέ ή κόκκινου τσαγιού που είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στην Πόλη.

Κάτι ιδιαίτερα εντυπωσιακό είναι τα υδραγωγεία της Κωνσταντινούπολης. Όλη η πόλη, τουλάχιστον στην ευρωπαϊκή πλευρά, είναι κούφια από κάτω λόγω ενός πολύπλοκου συστήματος ύδρευσης - το οποίο χρησιμοποιείται και σήμερα, γι αυτό κιόλας το νερό δεν είναι πόσιμο. Κάποια από αυτά έχουν μετατραπεί σε εστιατόρια. Το συγκεκριμένο που πήγαμε είχε και ζωντανή μουσική.

Τέλος, υπάρχουν και κάποιες εκδρομές εκτός των τειχών, όπως αυτές στο Μπαλουκλί - από τα περίφημα βιβλία για τη Λωξάντρα. Εκεί βρίσκεται και ένας από τους μύθους που σχετίζονται με την Πόλη, αυτός για τον μοναχό με τα μισοτηγανισμένα ψάρια. Διακρίνονται κάποια από αυτά κάτω-κάτω.

Η Πόλη αντικειμενικά είναι από τις ομορφότερες πόλεις. Είναι η ατμόσφαιρα, ο παλμός, η ζωή, η ένταση, ο συγκερασμός Δύσης και Ανατολή. Είναι όλα μαζί. Από τις πόλεις που θέλουν αρκετές επισκέψεις γιατί κάθε φορά έχει και κάτι διαφορετικό να δώσει. Βγείτε, περπατήστε πέρα από τα συνηθισμένα. Δεν είναι περισσότερο επικίνδυνα από το κέντρο της Αθήνας και οι άνθρωποι είναι αρκετά φιλόξενοι. Ούτως ή άλλως, όπως λέει το τραγούδι Εσύ Χριστό και εγώ Αλλάχ, όμως και οι δυο μας αχ και βαχ.

ΥΓ Βέβαια, τα εικοσάωρα δουλειάς-διασκέδασης-τουρισμού κτλ τα χτυπήσαμε. Γι αυτό και σήμερα που ήρθα στη Σάμο, επιβάλλεται λίγο ξεκούραση για να συνέλθουμε. Αλλά απέναντι πάλι Τουρκία βλέπω...

ΥΓ1 Οι τιμές στην Κωνσταντινούπολη πλέον ανεβαίνουν ανηφόρα τρελή! Ένα ευρώ είναι δύο λίρες περίπου - ευρώ δέχονται σχεδόν παντού. Αλλά η ακρίβεια να λέγεται. Σχεδόν τιμές Αθήνας.