Δεκεμβριανό κυριακάτικο πρωινό

Η Κυριακή είναι ανέκαθεν μέρα για χουζούρι. Θες το ξενύχτι της προηγούμενης ημέρας, θες ότι το Σάββατο συνήθως κάνουμε δουλειές στο σπίτι, ό,τι και αν θες την Κυριακή συνήθως υπάρχει λίγος παραπάνω χρόνος για χαλάρωση. Μια συνηθισμένη Κυριακή του Δεκέμβρη ανοίγεις τα μάτια. Παλεύεις λίγο με το πάπλωμα, κάπου κερδίζεις και κάπου χάνεις και τελικά μετά από υπερπροσπάθεια σηκώνεσαι. Κοιτάς έξω απ'το μπαλκόνι και βλέπεις τον ήλιο.

Ανοίγεις και την μπαλκονόπορτα να δεις καλύτερα. Το κρύο σίγουρα έρχεται σε αντιδιαστολή με τον ήλιο. Ο περίφημος "ήλιος με δόντια". Γυρνάς τη ματιά σου προς την άλλη κατεύθυνση, προς την Πάρνηθα. Και αντικρύζεις τα πρώτα χιόνια στο βουνό. Γι αυτό και τόσο παγωμένος ο αέρας.

Ο αέρας στο δωμάτιο ανανεώνεται με τον κρύο αέρα. Πέρα από το κρύο όμως, έρχεται και μια μυρωδιά καμμένου ξύλου από τα τζάκια της γειτονιάς. Τόσο έντονη μυρωδιά που σχεδόν την γεύεσαι. Τα περισσότερα ξύλα μάλλον προέρχονται από τον Σπίθα, που ειδικά αυτές τις μέρες κάνει χρυσές δουλειές.

Λίγο πριν ξαναμπείς στην ζεστασιά του σπιτιού, κοιτάς και πάλι την Πάρνηθα από άλλο πρίσμα, μέσα από τα μάτια της μπουκαμβίλιας που έχει ανθίσει ξανά. Μετά την φθινοπωρινή άνοιξη στο μπαλκόνι, τώρα και η δεκεμβριανή.

Ο καιρός λογικά θα χαλάσει τις επόμενες ημέρες. Στο κάτω-κάτω έχουμε μπει στον χειμώνα. Το θέμα είναι ότι τέτοια ηλιόλουστα πρωινά μας φτιάχνουν πάντα την διάθεση. Καλό χειμώνα να έχουμε!