Μέχρι την γέννηση του παιδιού, η έγκυος μητέρα είναι στην πρώτη γραμμή του ενδιαφέροντος, ακόμη και από την πεθερά της. Είναι η στιγμή που απολαμβάνει την απόλυτη προσοχή από όλους και δικαιωματικά. Η φυσική ανάμιξη του πατέρα έγινε μερικούς μήνες πριν, ενώ η μητέρα συνεχίζει καθ'όλη την διάρκεια της κύησης και φυσικά μετά. Μετά την έλευση του "θείου" βρέφους, μονοπωλεί το ενδιαφέρον, όπως είναι φυσικό για καθετί νέο, απροστάτευτο και αδύναμο. Είναι η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. Η μητέρα περνάει σε δεύτερο κάδρο, αρκετά σημαντικό αλλά μειωμένο σε σχέση με πριν. Ο πατέρας, φυσικά, και πριν και μετά είναι στην πίσω - πίσω θέση. Αυτό που αλλάζει είναι ότι πριν ήταν στην δεύτερη θέση και αισίως καταλαμβάνει την τρίτη.
Καθώς το παιδί μονοπωλεί το ενδιαφέρον, ως αυθόρμητη εκδήλωση της ανθρώπινης φυλής, ως φυσικό επακόλουθο είναι ότι όλοι θέλουν να το δουν, να το αγγίξουν, να το πάρουν αγκαλιά. Λίγο σαν τρόπαιο, λίγο σαν περιέργεια, αρκετά από αγάπη (ειδικά οι στενότεροι) το γεγονός είναι ότι το παιδί περνάει από αγκαλιά σε αγκαλιά. Απαραίτητη η απολύμανση, τουλάχιστον των χεριών και η κάλυψη της αγκαλιάς με κουβέρτα ή πάνα αγκαλιάς - ειδικά το πρώτο τρίμηνο. Αλλιώς θα τρέχουμε και δε θα φτάνουμε. Λίγη παραπάνω απολύμανση δεν έβλαψε κανέναν, ακόμη και αν "μόλις έπλυνε τα χέρια του". Από εκεί και πέρα η μητέρα (περισσότερο) και ο πατέρας (λιγότερο) κέρβεροι από πάνω για να ελέγχουν. Καλό είναι να αποφεύγουμε να ακουμπάμε - φιλάμε το παιδί στο κεφάλι και ειδικά στα χέρια, καθώς είναι το πρώτο πράγμα που βάζουν στο στόμα τους. Λόγω απειρίας, η πρώτη αυθόρμητη κίνηση είναι να δώσει κανείς κάποιο δάχτυλό του στο μωρό, καθώς αυτό θα το σφίξει αντανακλαστικά. Παρεξηγήσεις υπάρχουν και μπορεί να υπάρξουν, εκείνο που προέχει πάντως είναι η υγεία του παιδιού - άντε και η ψυχική υγεία των γονιών.
Ανάμεσα στην ιεροτελεστία της περιφοράς του εκάστοτε βρέφους είναι φυσικά οι φωτογραφίες. Πλέον με τα κινητά είναι πολύ εύκολο να τραβήξει κανείς φωτογραφία και να έχει τις αντίστοιχες σκηνές για πάντα ως ανάμνηση. Τραβώντας φωτογραφίες, ειδικά με συγγενείς που μένουν μακριά, δίνεται η δυνατότητα να τις στείλει κανείς ηλεκτρονικά, έχοντας όλες τις πλευρές ικανοποιημένες. Αν θέλει κανείς να το προχωρήσει ένα βήμα παραπάνω, μπορεί να επιλέξει φωτογραφίες του κάθε συγγενικού προσώπου με το βρέφος, να τις εκτυπώσει και να τις στείλει ταχυδρομικώς. Είναι μία ωραία έκπληξη αλλά και ανάμνηση που αξίζει. Κάποιες στιγμές, όπως η πρώτη αγκαλιά, δεν επαναλαμβάνονται, οπότε καλό είναι να αποτυπώνονται.
ΥΓ Παρεμπιπτόντως, όσο καλός και χρυσός να είναι ο καθένας, οι γονείς του παιδιού είναι αυτοί που ορίζουν τι είναι καλό και τι λιγότερο καλό για εκείνο. Οι υπόλοιποι καλό είναι να είμαστε ολίγον τι παρατηρητές. Με αυτό τον τρόπο θα ζήσουν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.
ΥΓ1 Όπου θείοι, βάζουμε παππούδες, προπαππούδες, ξαδέρφια, ανήψια κτλ. Απλώς το "θείοι" κάνει πλαγίως λογοπαίγνιο με το "θείο βρέφος".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου