Αν και το φαινόμενο του να ανακαλύπτει κανείς τον κόσμο γύρω του είναι διαρκές, ανάλογα με την εκάστοτε φάση της ζωής και των εμπειριών, η φάση με τα παιδιά διαφοροποιείται ελαφρώς. Είναι φυσικό φαινόμενο, συμβαίνει σε όλους και είναι δύσκολο να το αποφύγει κανείς, όσο κι αν προσπαθεί. Επειδή ανοίγεται μπροστά σου ένας κόσμος άγνωστος, διαφορετικός και πρωτόγνωρος, φυσιολογικό είναι οι νέοι γονείς να πέφτουν με τα μούτρα σε αυτόν.
Αρχικά είναι η φάση της εγκυμοσύνης. Ξαφνικά, λες και όλος ο κόσμος γύρω περιμένει παιδί. Από παντού μαθαίνει κανείς ότι η τάδε είναι έγκυος, η δείνα περιμένει δίδυμα και ούτω καθεξής. Ο δρόμος κατακλύζεται από γυναίκες με μικρές ή μεγάλες κοιλιές, ενώ τα στοιχήματα εάν η απέναντι είναι έγκυος ή απλώς παράφαγε δίνουν και παίρνουν. Πού στο καλό εμφανίστηκαν τόσες πολλές έγκυες, αναρωτιέται κανείς. Η απάντηση είναι απλή: πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν. Απλούστατα τώρα τις προσέχουμε, ενώ για πρώτη φορά ίσως δίνουμε σημασία σε κάθε καλοθελητή που θα θυμηθεί να μας πει ότι η ανηψιά του βαφτισιμιού του μπατζανάκη του κουμπάρου είναι και αυτή σε ενδιαφέρουσα.
Το φαινόμενο συνεχίζεται με τα μαγαζιά. Υπάρχουν τόσα πολλά καταστήματα με μωρουδιακά και παιδικά ρούχα που φαίνεται σχεδόν ασύλληπτο ότι μέχρι πρότινος απλώς τα προσπερνούσαμε χωρίς να ρίξουμε μια ματιά. Όμως ακριβώς αυτό γινόταν, απλώς τα προσπερνούσαμε, ενώ η πληροφορία δε συγκεντρωνόταν καν στον πεπερασμένο χώρο της μνήμης του εγκεφάλου. Γιατί να γινόταν διαφορετικά, άλλωστε;
Μετά την έλευση του βλασταριού το φαινόμενο παίρνει την μορφή του καροτσιού. Ω ναι, υπάρχουν αμέτρητα καροτσάκια που κυκλοφορούν και είναι όλα γεμάτα παιδιά! Αρχικά κοιτάμε την μάρκα, την λειτουργικότητα πάντα σε αντιδιαστολή με το δικό μας. Ωραίο το καροτσάκι που περνάει, το δικό μας όμως είναι πιο ευέλικτο. Καλό το καροτσάκι της απέναντι, αλλά πώς το κουβαλάει; Το δικό μας είναι πανάλαφρο. Τα συμπεράσματα είναι πάντα δύο: πόσα πολλά καρότσια κυκλοφορούν και πόσο σωστή ήταν για εμάς η επιλογή του δικού μας καροτσιού - αντικειμενικά πάντα.
Τελικά, απ'ό,τι φαίνεται, δεν είναι μόνο τα μικρά παιδιά που ανακαλύπτουν τον κόσμο. Οι γονείς τους φαίνεται ότι περνάνε παρόμοια φάση, καθώς όσο ζει κανείς, μαθαίνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου