Φτάσαμε αισίως μία εβδομάδα πριν από την τρίτη εκλογική αναμέτρηση της χρονιάς, δεύτερη για βουλευτικές εκλογές. Οι εκλογές γίνονται με λίστα, γεγονός που σημαίνει ότι θα μάθουμε τα αποτελέσματα σχετικά νωρίτερα, ενώ οι όποιοι άτυχοι ενδέχεται να κληθούν για τρίτη συνεχόμενη φορά ως μέλη εφορευτικής επιτροπής θα ξεμπερδέψουν μία ώρα αρχύτερα. Το ερώτημα πόσο χρήσιμες είναι οι τόσο συχνές εκλογικές αναμετρήσεις είναι σίγουρα καίριο αλλά αναπάντητο.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν σκληρή μάχη των πρώτων δύο μονομάχων - ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ - αλλά και μάχες για την τρίτη θέση, καθώς και για τα κόμματα που είναι στο κατώφλι της εισόδου στη Βουλή. Το θέμα είναι ποιος πιστεύει τις δημοσκοπήσεις οι οποίες έχουν αποτύχει τα τελευταία χρόνια διαδοχικά να προβλέψουν την άνοδο της Χρυσής Αυγής, την είσοδο των ΑΝΕΛ και με αποκορύφωμα την τεράστια διαφορά του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα - να θυμηθούμε ότι το έδιναν μέχρι τελευταία στιγμή ντέρμπι. Όλες αυτές οι αποτυχίες, καθώς και οι δικαιολογίες που ψελλίζονται από τις εταιρίες (ο κόσμος τρολάρει, κάποιοι ντρέπονται κτλ) προβληματίζουν για τα αποτελέσματα που παρουσιάζονται - αν υπάρχει κομψός τρόπος να ειπωθεί αυτό.
Οι προεκλογικές διαφημίσεις των κομμάτων έχουν απ' όλα. Αυτοσαρκασμό, φόβο, πλασάρισμα ξαναζεσταμένης ελπίδας, εκκλήσεις για επιστροφή στο μαντρί, αστοχίες και άλλα. Τουλάχιστον υπάρχει μία σχετική φαντασία στις επιλογές των διαφημιστών και διαφημιζόμενων, έχοντας ξεφύγει από τα κλασικά στημένα του παρελθόντος. Ένα βήμα προς τον πολιτικό πολιτισμό, άραγε; Οψόμεθα.
Το μόνο θετικό από την όλη ιστορία είναι ότι η πραγματική οικονομία - ή ό,τι έχει απομείνει από το κουφάρι της - δείχνει να λειτουργεί, όσο της το επιτρέπουν οι συνθήκες. Ο κόσμος μάλλον βαρέθηκε, ασχολείται μεν αλλά κάνει και την δουλειά του παράλληλα. Οι μεγάλες προεκλογικές συγκεντρώσεις με πανηγυρικό χαρακτήρα αποτελούν για τα καλά παρελθόν, όπως και ο φανατισμός ο οποίος έχει εκλείψει, ειδικά μετά την μεταστροφή στην πραγματικότητα μερίδας του κόσμου. Αυτό που παραμένει είναι ότι την επομένη των εκλογών, όπου ας ελπίσουμε ότι θα έχουμε κυβέρνηση με διευρυμένη συνεργασία, ο δρόμος συνεχίζει να είναι δύσκολος. Η επόμενη κυβέρνηση έχει ζόρικο έργο, ενώ ο καθένας μας θα κληθεί να πληρώσει τα απλήρωτα. Έως τότε, ελπίζουμε την ερχόμενη Κυριακή να έχουμε διπλό λόγο να στηθούμε μπροστά στις οθόνες - ο έτερος λόγος είναι ο τελικός του Ευρωμπάσκετ 2015, με την επιθυμητή συμμετοχή της Εθνικής Ελλάδος. Ας ξεκινήσει η "εθνική ανάταση" έστω από εκεί, κάθε αλλαγή στην ψυχολογία ευπρόσδεκτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου