Πολίτες και κράτος με ουρά (μέρος γ')

Όπως είχα πει, η ιστορία είχε και τρίτη συνέχεια. Αυτή τη φορά με πρωταγωνιστή ένα τηλεοπτικό δίκτυο. Για να μπείτε στο κλίμα διαβάστε το πρώτο και το δεύτερο μέρος. 

Περιστατικό τρίτο: μεταμόρφωση και αδιαφορία

Κάποια στιγμή, ενώ ο κόσμος εξυπηρετούνταν στα πλαίσια του δυνατού, κάποιος είχε τη φαεινή ιδέα να καλέσει τα κανάλια για να βρει "το δίκιο του". Ή κάποιος δημοσιογράφος θεώρησε ότι "στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται". Έρχεται το συνεργείο, λοιπόν, αποτελούμενο από μία κοπέλα και έναν εικονολήπτη. Με το που έσκασε μύτη η κάμερα μερικά μπαρμπάδια σαν να μεταμορφώθηκαν. Άρχισαν να φωνάζουν, να ουρλιάζουν, να βρίζουν το κράτος, τους υπαλλήλους και ούτω καθεξής. Μέχρι την εμφάνιση της κάμερας τα ίδια μπαρμπάδια περίμεναν στην ουρά κανονικά, ήρεμα. 

Η δημοσιογράφος ρωτούσε τον κόσμο που έβγαινε έξω αν εξυπηρετήθηκε. Όποιος απαντούσε θετικά, κοβόταν. Όποιος άρχιζε να φωνάζει και να λέει διάφορα πιασάρικα, η κάμερα κολλούσε πάνω του. Δεν ξέρω αν η δημοσιογράφος ήταν τόσο καλή που να αντιλαμβάνεται αμέσως ποιος μπορούσε να δώσει θέαμα ή η κάμερα μεταμορφώνει τα αθώα και ήρεμα μπαρμπάδια σε μαινάδες - είναι ένα ερώτημα παραπλήσιο με το αν η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα. Πάντως φαίνεται ότι είμαστε ως λαός εκπαιδευμένοι από την τηλεόραση και την προβολή στα μέσα και παίζουμε το ρόλο μας ανάλογα. Τόσα χρόνια βλέποντας τηλεόραση πάντα απορούσα που τους βρίσκουν αυτούς τους "αυτόπτες μάρτυρες" και τους πρόθυμους καταγγέλοντες. Τελικά τον έχουμε στο αίμα μας τον θεατρινισμό και την υπερβολή, άλλη εξήγηση δεν βρίσκω.

Το αποκορύφωμα ήταν όταν "κυνήγησε" η κάμερα έναν από τους εξυπηρετικούς υπαλλήλους με φανερό σκοπό να τον εκνευρίσει με τις ακατάπαυστες ερωτήσεις που δεν περίμεναν απάντηση. Ευτυχώς ο εν λόγω υπάλληλος γύρισε και είπε στην δημοσιογράφο: "Μήπως να πηγαίνατε καλύτερα να τραβήξετε τη δοσοληψία ναρκωτικών που γίνεται μόνιμα στη γωνία δίπλα;". Μην έχοντας κάτι να απαντήσει και αφού μάλλον είχε γεμίσει με ικανοποιητικό υλικό το πλούσιο (;) ρεπορτάζ της, η δημοσιογράφος και η κάμερα αποχώρησαν. Η σχετική ηρεμία αποκαταστάθηκε γρήγορα, ενώ η αναμπουμπούλα έκανε τις τελευταίες αναλαμπές της δίπλα στα περιχαρή μπαρμπάδια που κέρδισαν τα 15 λεπτά δημοσιότητας που τους αναλογούσαν. Δεν πειράζει μωρέ, κι αύριο μέρα είναι για να βρίσουμε πάλι το κράτος για τις δικές μας αμαρτίες.