Βόλτα στην Κωνσταντινούπολη γεμάτη ανάμεικτες γεύσεις

Ένα ταξίδι στην Πόλη είναι πάντα κάτι το ιδιαίτερο. Πέρα από τις θρησκευτικές, πολιτικές, πολιτισμικές και πάσης φύσεως προεκτάσεις, μία είναι αυτή που ξεχωρίζει για τους περισσότερους επισκέπτες. Αναφέρομαι φυσικά στο γευστικό ταξίδι που κάνει καθένας που επισκέπτεται την Κωνσταντινούπολη. Ομοιότητες και διαφορές με την ελληνική κουζίνα, η οποία με τη σειρά της έχει μπολιαστεί με ανατολίτικα στοιχεία.

Καταρχήν, τα ψωμιά τους. Είναι περισσότερο πίτες , τύπου αραβικής πίτας, εμπλουτισμένα όμως με διάφορα υλικά, γλυκά ή καυτερά, όπως γλυκάνισο (το αγαπημένο μου), πάπρικα και άλλα.

Ο καλύτερος συνδυασμός για τις πίτες είναι διάφορες παραλλαγές τζατζικιού, αντίστοιχες με τις δικές μας καυτερές, μελιτζανοσαλάτα με έντονο σκόρδο είναι τα κυρίαρχα μικρά πιατάκια. Δεν παραλείπουμε βέβαια και τα τουρσιά, κυρίως μελιτζάνες αλλά και λάχανο, πράσινη ντομάτα, μελιτζάνες και πιπεριές.

Περνώντας από τα λαχανικά στα κρεατικά, μικροί κεφτέδες (κιοφτέ στα τούρκικα) σε παραλλαγές και αποχρώσεις. Από κιοφτέδες λαχανικών μέχρι αρνίσιους, μοσχαρίσιους και ανάμεικτους. Χοιρινό δε βρίσκει κανείς, ένεκα η θρησκεία. Στην κατηγορία αυτή είναι και τα διάφορα αλλαντικά, με προεξέχοντα τον παστουρμά. Ο αυθεντικός παστουρμάς φτιάχνεται από ασυνήθιστα, για μας, σε κατανάλωση ζώα, δηλαδή καμήλα και άλογο. Προσοχή μόνο, γιατί η μυρωδιά του διαρκεί μέρες.

Βασιλιάς της τουρκικής κουζίνας θεωρείται συνήθως το κεμπάπ. Αγαπημένο μου είναι εκείνο με τη μελιτζάνα, μέσα στην οποία έχει σφηνωθεί το κρέας. Βέβαια, είναι αρκετά βαρύ για ευαίσθητα στομάχια. Εκτός του κεμπάπ, αν θέλετε αυθεντική γεύση στραφείτε στο αρνί. Είτε σε σούβλα είτε σε μαγειρευτό, συνήθως είναι το κάτι άλλο. Μέχρι και κοκορέτσι μπορεί κανείς να βρει, αν ψάξει λίγο παραπάνω. Παρεμπιπτόντως, αν δε φοβάστε, κατευθυνθείτε σε πιο λαϊκές γειτονιές πέρα από το κέντρο. Εκεί οι γεύσεις είναι καλύτερες.

Εκτός όμως από τα κρεατικά, στην Πόλη μπορεί κανείς να φάει καλά ψάρια. Στα περισσότερα καλά εστιατόρια σερβίρονται πάσης φύσεως ψάρια. Πολύ συχνά θα τα βρείτε σερβιρισμένα σε λαδόκολλα, όπου στην ουσία έχουν βράσει. Αγαπημένη λιχουδιά, αν και δεν το συνιστώ λόγω επικινδυνότητας, είναι ψάρια σε ψωμί που πουλάνε συνήθως στη γέφυρα του Γαλατά.

Αφού φάγαμε τα ορεκτικά και το κυρίως μας, είναι η ώρα να "δέσει το γλυκό". Η Κωνσταντινούπολη είναι η χαρά του γλυκού, κυρίως σιροπιαστά αλλά και αυτά με βάση το γάλα. Μπακλαβάς, καταϊφι, εκμέκ και διάφορα άλλα μοναδικά γλυκά σε ζωικό, συνήθως, βούτυρο, συνοδεία ξηρών καρπών και η γεύση απογειώνεται! Έχουν διαφορές από τα αντίστοιχα ελληνικά, για παράδειγμα στο φιστίκι και άλλα. Εξαιρετικές λιχουδιές είναι επίσης το καζάν ντιπί και πάσης φύσεως κρέμες.

Προσοχή θέλει κυρίως σε ό,τι είναι ωμό και στο νερό. Το υδρευτικό δίκτυο της Πόλης είναι αρκετά παλιό. Προτιμήστε εμφιαλωμένο νερό και παγάκια, ενώ καλό είναι να αποφεύγετε ό,τι έχει πλυθεί με νερό βρύσης όπως σαλάτες. Τα ψητά  δεν έχουν συνήθως πρόβλημα, καθώς οι υψηλές θερμοκρασίες κάνουν τη δουλειά τους. Μην παραλείψετε στις αποσκευές σας να προμηθευτείτε διάφορα δυσεύρετα μπαχαρικά.

ΥΓ Η ανάρτηση δημοσιεύτηκε αρχικά στο blog του travelplanet24.com

ΥΓ1 Παλιότερες αναρτήσεις από την όμορφη Πόλη.