Κυνηγώντας αγάλματα στη Βουδαπέστη

Η Βουδαπέστη είναι κάτι παραπάνω από μία πόλη. Είναι στην ουσία δύο πόλεις που τις ενώνει και τις χωρίζει ο Δούναβης και οι γέφυρές του. Η Βούδα έχει υψώματα και είναι πιο αυτοκρατορική, η Πέστη είναι σχεδόν επίπεδη και φαντάζει πιο κοσμοπολίτικη. Ο συνδυασμός των δύο είναι πραγματικά όμορφος. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να δει κανείς την πόλη. Να κινηθεί παραποτάμια, να κάνει βόλτα με το καραβάκι, να δει πρώτα τη μία και μετά την άλλη, να συνδυάσει όλα αυτά. Εμείς θα ακολουθήσουμε κάτι άλλο που υπάρχει σε αφθονία στη Βουδαπέστη, διάφορα αγάλματα που βρίσκονται στους δρόμους της πόλης, τα οποία έχουν να μας πουν το καθένα μια ιστορία.

Κοντά στη Γέφυρα των Αλυσίδων, στο ύψος της πλατείας Vörösmarty βρίσκεται ένα μικρό αλλά πολύ γνωστό άγαλμα. Είναι η μορφή ενός μικρού παιδιού καθισμένο στο κάγκελο με πλάτη στο ποτάμι, με ένα καπέλο στο κεφάλι που θυμίζει στέμμα. Το μπρούτζινο άγαλμα που ονομάζεται Μικρή Πριγκίπισσα είναι διάσημο όχι τόσο από καλλιτεχνικής άποψης όσο από συμβολισμό. Σύμφωνα με τους ντόπιους ήταν το πρώτο άγαλγμα που τοποθετήθηκε μετά την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος το 1989. Πολύς κόσμος το επισκέπτεται και το χαϊδεύει, γι αυτό και στα γόνατα ειδικά ο μπρούτζος γυαλίζει.

Επόμενη στάση ένα άλλο άγαλμα που κι αυτό γυαλίζει από το πολύ τρίψιμο. Στο ύψος του καθεδρικού ναού του Αγίου Στεφάνου, στον κάθετο πεζοδρόμο που βγάζει στο ποτάμι, βρίσκεται η χοντρή μορφή ενός αστυνομικού με στριφτό μουστάκι. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι τα σημεία που έχουν αποχρωματιστεί είναι το μουστάκι και η στρογγυλή, πεταχτή κοιλιά του, η οποία συμβολίζει την καλοζωία.

Μπροστά από το Κοινοβούλιο, προς την πλευρά του ποταμού μπορεί κανείς να συναντήσει ένα αρχικά παράταιρο θέαμα. Σιδερένια παπούτσια στην άκρη της όχθης, σαν παρατημένα και παρατεταγμένα μαζί. Μπότες, τακούνια, απλά παπούτσια μέχρι και παιδικά. Αποτελούν κομμάτι του μνημείου Shoes on the Danube Promenade που έχει στηθεί εις μνήμην των θυμάτων που εκτελέστηκαν εκεί το προς το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου από Ούγγρους εθνικιστές-ναζιστές πολιτοφύλακες. Τους έβαλαν να βγάλουν τα παπούτσια πριν τους εκτελέσουν και τους ρίξουν στο ποτάμι.

Κοιτώντας κανείς από την πλευρά της Πέστης προς τη Βούδα βλέπει 2 λόφους. Στον ψηλότερο από τους δύο βρίσκεται ένα άγαλμα μιας γυναίκας που κρατά ένα φύλλο φοίνικα. Πρόκειται για το Άγαλμα της Ελευθερίας, σοβιετικής κατασκευής, που αργότερα αποτέλεσε σύμβολο της ανεξαρτησίας της Ουγγαρίας γενικότερα.

Ανάμεσα στους δρόμους μπορεί κανείς να βρει διάφορα άλλα αγάλματα, άλλα μικρότερα και άλλα μεγαλύτερα. Όλα έχουν μια ιστορία να διηγηθούν, αρκεί να τα αναζητήσουμε.

ΥΓ Παλιότερες αναρτήσεις μου από Βουδαπέστη: Χριστούγεννα, Βούδα και Πέστη.

ΥΓ1 Η ανάρτηση δημοσιεύτηκε αρχικά στο blog του travelplanet24.com