Η βδομάδα που μας πέρασε ήταν γεμάτη χιλιόμετρα. Κυρίως λόγω δουλειάς στην ουσία όργωσα κομμάτι της Ελλάδας. Κάθε μέρος έχει την ιδιαιτερότητα, την ομορφιά και την δυσκολία του. Παρά την δουλειά, μου αρέσει όποιο μέρος επισκέπτομαι να παρακολουθώ τη ζωή, τους κατοίκους, τα καταστήματα. Η κρίση που βιώνουμε σίγουρα είναι κοινή, το πώς την αντιμετωπίζει ο καθένας μπορεί να διαφέρει. Από την άλλη, η αλλαγή παραστάσεων σίγουρα αναζωογονεί και αντισταθμίζει την κούραση των επιπλέον χιλιομέτρων αλλά και την κακοκαιρία.
Πρώτη στάση στη Χαλκίδα. Οι περισσότεροι λογικά την έχουν επισκεφτεί, έστω και για να δουν την κατεύθυνση που κινούνται τα νερά του Ευβοϊκού στο στενό του Ευρίπου.
Στο βάθος φαίνεται η παλιά γέφυρα της Χαλκίδας. Παρά την φαινομενική ηρεμία στα νερά, το φαινόμενο βρίσκεται εν εξελίξει.
Και από την άλλη μεριά η χαρακτηριστική ηρεμία. Η ώρα ήταν εννιά και κάτι το πρωί, οι δρόμοι ακόμη άδειοι. Ένας καφές αγναντεύοντας τη θάλασσα είναι ό,τι πρέπει για πρωινό ξεκίνημα. Όλα αυτά μία περίπου ώρα από Αθήνα.
Επόμενη στάση η Λαμία. Επειδή έφτασα γύρω στις τρεις το μεσημέρι, όλα ήταν άδεια και ήρεμα. Ο κόσμος είχε πάει να φάει και να κοιμηθεί για μεσημέρι, τα καταστήματα κλειστά και στον δρόμο σχεδόν κανείς. Σίγουρα κάνουμε κάτι λάθος στην Αθήνα...
Η Λαμία είναι περίεργα χτισμένη ανάμεσα σε λόφους με αποτέλεσμα η πόλη να έχει αρκετές υψομετρικές διαφορές. Για όσους δεν το γνωρίζουν, έχει και ένα κάστρο.
Το άγαλμα του Αθανασίου Διάκου στην ομώνυμη πλατεία. Πίσω διακρίνονται τα σκαλιά που ανεβαίνουν ακόμη πιο πάνω. Η Λαμία, παρεμπιπτόντως, έχει αρκετές πλατείες και - ως φυσικό επακόλουθο - πολλές καφετέριες.
Από Λαμία πήρα τον δρόμο μέσω Δομοκού για Λίμνη Πλαστήρα. Έντονη η ομίχλη και η βροχή. Μάλιστα σε ένα σημείο του δρόμου που πήγαινα με 20χλμ/ω και σχεδόν δεν έβλεπα μπροστά μου, χαλάσανε όλοι οι σταθμοί και το μόνο που έπιανε το ραδιόφωνο ήταν εκκλησιαστικά. Περίεργο σκηνικό.
Παρά το ότι είχε να χιονίσει ημέρες, το χιόνι ήταν αρκετό. Το τοπίο αλπικό. Δυστυχώς η επίσκεψη ήταν στα πλαίσια επαγγελματικού συνεδρίου και δεν είχαμε αρκετό χρόνο για βόλτα στη λίμνη.
Στο τοπίο κυριαρχούσε το άσπρο της ομίχλης και του χιονιού. Το πρωί που δεν είχε προλάβει να σηκωθεί καλά-καλά η ομίχλη, φαινόταν η παγωμένη λίμνη. Το πολύ χιόνι, όπως μας λέγανε οι ντόπιοι, τους έκανε ζημιά στον τουρισμό. Ίσως ανακάμψουν με την άνοιξη.
Τελευταία στάση - περισσότερο χαλαρωτική και λιγότερα επαγγελματική - η Θεσσαλονίκη. Δε νομίζω ότι χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Είδαμε φίλους, φάγαμε, ήπιαμε, περπατήσαμε, συζητήσαμε για δουλειές. Όλα αυτά σε κλίμα ήρεμο, αισθητή η διαφορά από Αθήνα, παρά το κρύο που ήταν πιο έντονο.
Μια βόλτα στην Αριστοτέλους είναι αναπόφευκτη. Από τα αγαπημένα μου σημεία για περπάτημα, θυμίζει ευρωπαϊκές πόλεις με τις μεγάλες πλατείες και τα όμορφα κτίρια.
Η θάλασσα σε μια πόλη προσδίδει κατιτίς παραπάνω. Ειδικά όταν προσφέρεται για βόλτα, με πόδια ή και με ποδήλατο. Όταν θα ολοκληρωθεί και το υπόλοιπο κομμάτι της παραλίας η βόλτα θα είναι ακόμη πιο απολαυστική.
504 χλμ αργότερα, η επιστροφή. Έτσι κάπως ολοκληρώθηκε αυτή η πενθήμερη βόλτα. Αναχώρηση Τετάρτη, επιστροφή Κυριακή, πάνω από 1000 χλμ, στάση σε 5 πόλεις. Κούραση, αλλαγή παραστάσεων, διαφορετικές εικόνες, ωραίες στιγμές.
ΥΓ Η πέμπτη στάση ήταν έκπληξη στους γονείς στη Λάρισα, έστω και για μια ώρα. Από εκεί παρέλειψα τις φωτογραφίες, κάποιες όμορφες στιγμές δεν είναι εύκολο να καταγραφούν...
ψέματα σας γράφει. Ούτε 40' λεπτά δεν κάθισε στη Λάρισα
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ πατέρας ...του
Καλά, ήρθε ο γιος σου και συ κοιτούσες το ρολόι; :Ρ
ΔιαγραφήΣίγουρα κάνουμε κάτι λάθος στην Αθήνα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρά την κούραση φαίνεται ότι πέρασες καλά! Κι αυτό το φαγοπότι στη Θεσσαλονίκη μήπως να το κανονίζαμε και εδώ κάποια στιγμή; :P
Φιλιά
Τρελοτουρίστρια
Θα κανονιστεί, εννοείται! Αν μας κάνουν την τιμή και οι λοιποί θα είναι ακόμη καλύτερα!
Διαγραφήθεσσαλός είσαι αγόρι μου;
ΑπάντησηΔιαγραφήπεριμένω ανάρτηση για τα δικά μου πάτρια εδάφη, τη λίμνη πλαστήρα!
Λάρισα κατά το ήμισυ, το έχω ξαναγράψει :-)
ΔιαγραφήΕίχα σκοπό να κάνω ολόκληρη ανάρτηση για Λίμνη Πλαστήρα αλλά μας τα χάλασε το χιόνι και η βροχή. Άλλη φορά.
Ε, κάποιος πρέπει να οργώνει τη γη απ' άκρη σ' άκρη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΞεκουράσου τώρα
Φιλιά
Πού τέτοια τύχη για ξεκούραση.
ΔιαγραφήΞανά εκτός...
Καλά ρε ήρθες Λάρισας και δεν σε κεράσαμε καφέ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπαράδεκτον.
Στη Λαμία έχω συγγενείς. Την ξέρω καλά την πόλη. Η θέα από ψηλά θα πρέπει να ήταν από το hotel Samaras. Δεν έχει και κανένα καλύτερο εντός κέντρου. Μετά είναι και το Fthia στην είσοδο από Λάρισα. Η ζωή στη Λαμία κυλά πολύυυυυ ήσυχα. Από τις πιο βαρετές πόλεις που έχω δει. Στενόχωρη. Στενοί δρόμοι στενά πεζοδρόμια, μαυρίλα, ανηφόρες.
Τα λέμε
Λίγο κάθισα βρε, Πάσχα πιο πολύ.
ΔιαγραφήΚαλή είναι μωρέ και η Λαμία, μου θυμίζει αρκετά τη Λάρισα με τις πλατείες και τις καφετέριες.
Την καλησπέρα μου!
Κρατώ Πλαστήρα και Θεσσαλονίκη,τι "με λες" τωρα:))
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτη λίμνη εχω χρόνια να περάσω,πριν ανεβει τουριστικά,
ισως τα καταφερω να την ξαναδω το καλοκαιρι...
Για Θεσσαλονικη,ασε,αν ξαναζούσα εκει,
όλη μερα με την ψηφιακή στο χερι θα ήμουν:)Αγαπημένη πόλη...
2 στα 4 καλά είναι νομίζω :-)
ΔιαγραφήΤην καλησπέρα μου!
Έχω πολύ καιρό να πάω Θεσσαλονίκη και μου άρεσε πολύ η βολτίτσα που μας πρόσφερες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή τη φορά πήγα και εγώ μια βολτίτσα...αν θέλεις έλα να δεις... τι μου άφησε!
Καλό Σαββατόβραδο! :))
Μια χαρά βολτίτσα. Περισσότερο ζήλεψα τα λουλούδια, να το ξέρεις!
ΔιαγραφήAse palikari mou ligo to aletri apo ta xeria sou, etsi opws pas tha orgwseis kathe spithamh ghs!!! :))))
ΑπάντησηΔιαγραφήAx re auth h Ellada, toso polydiastath kai omorfh!
Ό,τι μπορούμε κάνουμε, φίλτατε!
ΔιαγραφήΟργώνουμε όσο μπορούμε ακόμη.
Έχω φωτογραφίες στο PANORAMIO http://www.panoramio.com/photo/69862798 που πιστεύω ότι είναι το άγαλμα του Αθανασίου Διάκου. Ζητώ την βοήθεια σας. Η φωτογραφια είναι στην δεκαετία του 50.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή