Τα τελευταία χρόνια περνάμε ως χώρα και ως κοινωνία διάφορες φάσεις. Από την παιδική ηλικία του κράτους ως παιδάκι που μιμείται ό,τι βρει μπροστά του (ξενομανία), την καταναλωτική φρενίτιδα, την φραπεδίαση μέχρι την κρίση και το ξεγύμνωμα. Όλα αυτά σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα, μην προλαβαίνοντας να αφομοιώσουμε τις όποιες αλλαγές, χωρίς να ωριμάσουμε ως κοινωνία. Από την ευφορία της ένταξης στο ευρώ, την κορύφωση του καλοκαιριού του 2004, την κεκτημένη ταχύτητα έως στασιμότητα που ακολούθησε και η απότομη πτώση των τελευταίων 3 χρόνων είναι μια πορεία που ακροβατεί μεταξύ εθνικής κατάθλιψης με μπόλικα στοιχεία σχιζοφρένειας.
Η διπολικότητα της κατάστασης συμπυκνώνεται στην αγανάκτηση, από την μία πλευρά, προς όλους και όλα (όλους τους άλλους, εννοείται) και στην άρνηση να κάνουμε κάτι διαφορετικό απέναντι στην κατάσταση αυτή, ζητώντας σε γενικές γραμμές την διατήρηση του ισχύοντος στάτους κβο. Μέσα στη γενικότερη κατάσταση πορευόμαστε κοινωνία και οι εκλεγμένοι μας εκπρόσωποι, συντεταγμένα στα χαμένα. Βρισκόμαστε σε μια κατάσταση υπαρκτού σουρεαλισμού, που είναι ο συγκερασμός του και-καλά-σοσιαλισμού και του σουρεαλισμού της κατάστασης. Και σαν να φαίνεται ότι γουστάρουμε, είτε με τα λόγια είτε με τις πράξεις μας, την κατάσταση αυτή αλλιώς κάτι θα είχαμε κάνει διαφορετικά. Όταν δηλαδή μία κατάσταση οδηγεί κάπου και προσπαθούμε να την αλλάξουμε κάνοντας τα ίδια πράγματα, ε τότε δίκαια κατακτούμε τον αντίστοιχο τίτλο.
Το θέμα είναι να προσπαθήσουμε να τα δούμε θετικά, κατατάσσοντάς τα ακριβώς εκεί που τους αρμόζει. Αίσθηση του χιούμορ έχουμε ως λαός, ακόμη και στις πιο δύσκολες καταστάσεις. Σίγουρα τίποτε δεν είναι εύκολο, ίσα-ίσα το αντίθετο. Σαφέστατα όμως, από την άλλη, η ανακύκλωση της εθνικής θλίψης δεν οδηγεί πουθενά. Το να προσπαθεί κανείς να διακωμωδήσει την πραγματικότητα, δε σημαίνει ότι δεν την αντιλαμβάνεται όπως κάποιος άλλος που έχει αγανακτήσει - εξαγριωθεί ή ό,τι άλλο. Είναι απλώς διαφορετική αντιμετώπιση της ίδιας κατάστασης. Όπως έγραψε και ο φίλτατος Stathis, σ'αυτή τη χώρα το μόνο σίγουρο είναι ότι δε θα βαρεθούμε...
ΥΓ Τα πέντε στάδια της θλίψης των Kübler-Ross (άρνηση-θυμός-διαπραγμάτευση-κατάθλιψη-αποδοχή) βοηθούν να κατατάξουμε την κατάστασή μας, αρκεί πρώτα να διαγνώσουμε που βρισκόμαστε. Η ανάρτηση μπορεί να μην της φαίνεται, προσπαθεί να είναι όσο το δυνατόν γίνεται χιουμοριστική.
ΥΓ1 Καλό θα ήταν εφόσον τελικά κληθούμε σε δημοψήφισμα σε σημαντικά θέματα σχετικά με το μέλλον μας ας μην το κάνουμε ελαφρά τη καρδία με ατάκες του τύπου "Ωραίο κόμμα το ΠαΣοΚ" ή "Όχι στο όχι των άλλων" ή "Θέλω να γίνω χαλίφης στη θέση του χαλίφη". Ας φροντίσουμε να ενημερωθούμε σωστά για τις εξελίξεις, στο βαθμό που ο καθένας αντιλαμβάνεται. Για παράδειγμα τι μπορεί να γίνει αν βγούμε από το ευρώ
ΥΓ2 Από τις πιο ψύχραιμες αναλύσεις που διάβασα για το σκληρό πόκερ του δημοψηφίσματος έγραψε ο Αθεόφοβος. Επίσης, πολύ καλές οικονομικές αναλύσεις από έναν μη οικονομολόγο, τον TechieChan.
ΥΓ3 Ας με συγχωρήσει το ιστολόγιο με τον τίτλο Υπαρκτός Σουρεαλισμός για τον δανεισμό του τίτλου. Το ανακάλυψα εκ των υστέρων.
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια για το σημερινό μου ποστ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρόσφατα είχα γράψει ένα άλλο ποστ που βασίζεται στα πέντε στάδια της θλίψης των Kübler-Ross,σχετικό με το θέμα, Η ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΑΠΟ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΑΠΟΨΗ
εμεις για τον ψυχιατρο και αυτοι για τις κρεμαλες...οξω αληταραδες!!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλο μηνα!! :)
Είναι δυνατόν όλοι να ενημερωθούν για όλα; Είναι δύσκολο για τον κόσμο ακόμη και το δημοψήφισμα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΣιγά μη κανουμε και ψυχοθεραπεία ρε συ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλοι χρειαζονται ψυχοθεραπεια και χαπια μανιοκαταθλιψης, γιατι ετσι οπως καταντησανε τη χωρα, σιγουρα δε θα μπορουν καν να κοιμηθουν τη νυχτα!
Θα εντρυφησω στα αρθρα που δινεις, αλλά προς το ΣΚ!
φιλια
για το δημοψήφισμα, περιττή η σκέψη, πάει κι αυτό...
ΑπάντησηΔιαγραφήαλλά ο λαός να ενημερώνεται πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά, ναί, αυτό είναι το ζητούμενο - που δυστυχώς καμιά κυβέρνηση δεν θα το επιτρέψει, γιατί θα σήμαινε ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ !
Ξενικός
Το πρόβλημα με τις αποφάσεις, και τα δημοψηφίσματα προφανώς, όταν αυτά αφορούν σε "μέσα", όπως πχ το νόμισμα, δεν είναι τόσο η απόφαση, όσο η πολιτική που θα ακολουθήσεις μετά την απόφαση αυτή. Γι' αυτό και τα δημοψηφίσματα πρέπει να αφορούν σε πολιτικές, αλλά σε έναν κόσμο που η ακολουθούμενη πολιτική είναι μόνο μία - φασιστικά εντελώς - αυτά είναι ψηλά γράμαμτα και τα δημοψηφίσματα αφορούν σε μέσα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραίο το άρθρο για το τι μπορεί να γίνει αν βγούμε από το ευρώ που "λίνκαρες"!! (Τα άλλα links θα τα δω αργότερα).
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι εγώ σκέφτομαι συχνά ότι ναι μεν βιώνουμε μια κρίση, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν είναι τόσο σκληρή όσο οι εποχές που περιγράφει το άρθρο. Ο καθένας από εμάς κάθεται στο σπιτάκι του, στον υπολογιστή του, διαβάζει, ενημερώνεται όσο μπορεί, έχει κατά πάσα πιθανότητα 1 ή 2 κινητά, μπορεί να αγοράσει σχετικά άνετα κάτι που έχει ανάγκη (είτε είναι ρούχο, τρόφιμα, ηλεκτρονική συσκευή ή κάτι άλλο).
Πάντως για τους πολλούς λόγους που αναφέρεται στο τέλος του άρθρου (και για πολλούς ακόμα ενδεχομένως) εγώ το θεωρώ απίθανο το σενάριο να βγει η χώρα μας από το ευρώ. Σε όποιον το λέω, με λέει αισιόδοξη, αλλά πραγματικά το πιστεύω ότι αυτό το σενάριο δεν "παίζει" ούτε μια στο εκατομμύριο, όσο πολύ και αν ακούγεται.
Χαχαχα μόλις είδα και το βιντεάκι με τους ψηφοφόρους! Είχα δει 2-3 από αυτούς παλιότερα σε άλλα βιντεάκια. Τι να πει κανείς, τα λόγια είναι περιττά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς από ενημέρωση πάσχουμε...ανύπαρκτη...ότι συμφέρει τον καθένα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα!
@αθεόφοβος Μου άρεσε πραγματικά, γι αυτό και το είπα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜερικές φορές διαβάζω στα αθόρυβα - χωρίς σχόλιο δηλαδή.
@ηλίας Κάπως έτσι, δυστυχώς. Αν τους αφήσουμε, βέβαια.
@ηφαιστίωνας Ακριβώς. Γιατί νομίζεις ότι ο μέσος βουλευτής τα κατανοεί;
@κούλα Καλό ΣΚ ελπίζω να πέρασες και να μην εντρύφησες ιδιαίτερα ;-)
@ξενικός Το θεωρώ χαμένη ευκαιρία να ερωτόμαστε συχνότερα για διάφορα θέματα.
ΑπάντησηΔιαγραφή@darthiir the abban Πέρα από το λόγο για τον οποίο έγινε και από τον τρόπο, μου αρέσει η ιδέα του δημοψηφίσματος γενικότερα.
Είναι πιο κοντά στην άμεση δημοκρατία.
@Δανάη Η πληροφόρηση είναι δύναμη.
Όσο για την αισιοδοξία, βοηθάει να την έχουμε!
@leviathan Έτσι φαίνεται, φίλτατε.
Ό,τι συμφέρει...