Αμοργός η μεθυστική

Η Αμοργός ως προορισμός προέκυψε για φέτος τελευταία στιγμή. Γι αλλού είχαμε ξεκινήσει, εκεί βρεθήκαμε. Είχα ακούσει αρκετά πράγματα για το νησί, εντούτοις δεν είχε τύχει να το επισκεφτώ ως τώρα. Λάθος μου, το ομολογώ εκ των υστέρων. Φορτώσαμε το αυτοκίνητο στο Blue Star Paros (140 ευρώ μετ'επιστροφής), φορτωθήκαμε και εμείς και 7:30 περίπου ώρες μετά την αναχώρηση από τον Πειραιά, φτάσαμε στο λιμάνι της Αιγιάλης, αφού περάσαμε από Νάξο και Δονούσα.

Προβολή Amorgos σε χάρτη μεγαλύτερου μεγέθους

Φτάσαμε βράδυ. Η πρώτη επαφή με το νησί ήταν το απόκρημνο τοπίο και η σχεδόν κάθετη διάταξη των όγκων γύρω από το λιμάνι της Αιγιάλης. Σίγουρα επιβλητικό τοπίο.

Στο λιμάνι της Αιγιάλης ήταν μαζεμένος αρκετός κόσμος σ'ένα μαγαζί με ιδιαίτερη αίσθηση, τον Αμοργιαλό, το καλύτερο για μένα μαγαζί στο νησί. Η διαμονή μας ήταν σε ένα συμπαθητικό χωριό 3 χλμ από την Αγιάλη, την Λαγκάδα που είναι γνωστή για τις ταβέρνες της.

Οδηγός μας η γαλλική ταινία του 1988 Le grand bleu (Απέραντο Γαλάζιο) που έχει σχέση με την Αμοργό, καθώς μέρος των γυρισμάτων έγιναν στο νησί. Πρώτη στάση λοιπόν η παραλία της Αγίας Άννας.

Το εκκλησάκι που βρίσκεται πάνω από την παραλία. Για όσους θυμούνται από την ταινία, στο εκκλησάκι αυτό έμενε ο πρωταγωνιστής με τον βουτηχτή πατέρα του.

Κατεβαίνοντας στην παραλία της Αγίας Άννας. Τα χρώματα είναι πολύ καλύτερα απ'ό,τι φαίνονται στις φωτογραφίες.

Το βαθύ μπλε φαίνεται στο βάθος, πολύ κοντά στις ακτές.

Η παραλία είναι πολύ μικρή και βραχώδης. Ευνοεί την ηλιοθεραπεία στα βράχια και φυσικά τις βουτιές. Τα νερά είναι κρύα, βαθιά και με απίστευτα χρώματα.

Περίπου πάνω από την παραλία, στο σημείο της προηγούμενης φωτογραφίας με τα βράχια, βρίσκεται το μοναστήρι της Παναγιάς της Χοζοβιώτισσας. Αξίζει την επίσκεψη κυρίως για τη θέα προς το πραγματικά απέραντο γαλάζιο. Το φως του ήλιου, τα χρώματα της θάλασσας και το άσπρο του μοναστηριού δημιουργούν μια εικόνα εκτυφλωτική, σχεδόν απόκοσμη αλλά σίγουρα μαγευτική.

Δεύτερη στη σειρά παραλία που επισκεφτήκαμε ήταν αυτή του Μούρου. Έχει επίσης κατάβαση με τα πόδια για όποιον επιθυμεί να την επισκεφτεί. Και εδώ το τοπίο είναι ιδιαίτερα με τα βράχια να συνθέτουν το σκηνικό της ηρεμίας.

Επόμενη στάση η Χώρα της Αμοργού. Για μένα είναι από τις ομορφότερες Χώρες στις Κυκλάδες που έχω δει. Στενάκια, εκκλησίες με λουλούδια και πολλές ομορφιές. Αξίζει κανείς να χαθεί σ'αυτά. Στάση οπωσδήποτε στο ζαχαροπλαστείο Καλλιστώ για γλυκά, ενώ στο Botilia και στο Γιασεμί μπορεί κανείς να απολαύσει ποτά και κοκτέιλ.

Καλύτερη θέα πάντως προς τη χώρα έχει κανείς ανεβαίνοντας είτε στο Κάστρο είτε στους Ανεμόμυλους. Βρίσκονται αντικριστά ώστε να δίνουν ολοκληρωμένη εικόνα της Χώρας.

Από τους Ανεμόμυλους αγναντεύει κανείς και το πέλαγο.

Άλλο χωριό που αξίζει κανείς να επισκεφτεί είναι τα Θολάρια, όπου βρίσκεται και η αρχαία ακρόπολη του νησιού. Το μέρος φημολογείται ότι έχει ενδιαφέρον ενεργειακό πεδίο. Πέρα από την τρομερή θέα προς τον κόλπο της Αιγιάλης, φάγαμε τρομερή ομελέτα με φρεσκότατα υλικά. Επίσης, αναζητήστε την αιωνόβια γιαγιά που τηγανίζει πατάτες και κεφτεδάκια, εγγυημένη απόλαυση.

Απέναντι από τα Θολάρια βρίσκεται το χωριό Λαγκάδα, το οποίο όμως δεν έχει θέα προς τη θάλασσα καθώς την κρύβει ένας μεγάλος βράχος. Είναι γνωστό για τις ταβέρνες του. Αυτές που δοκιμάσαμε είναι δύο, τις οποίες προτείνω ανεπιφύλακτα. Η πρώτη είναι η πιο γνωστή ίσως ταβέρνα της Αμοργού, η Ταβέρνα του Νίκου (δοκιμάστε κατσικάκι στη λαδόκολα) , ενώ η δεύτερη είναι ο Μαχός στην πλατεία όπου ο κατάλογος είναι γραμμένος στο χέρι κάθε μέρα (κεφτεδάκια και πανσέτες).

Από το χωριό είδαμε και την παρολίγο πανσέληνο να βγαίνει πίσω από το βουνό.

Σε κοντινή απόσταση από την Αιγιάλη βρίσκεται η παραλία του Αγίου Παύλου. Σαν παραλία δε λέει πολλά, μέχρι και πίσσα βρήκαμε στις πέτρες. Από εκεί όμως παίρνει κανείς το καραβάκι (4 ευρώ το άτομο για λιγότερο από 10' διαδρομή) για την Νικουριά, το ακατοίκητο νησάκι που βρίσκεται απέναντι.

Ο Άγιος Παύλος και απέναντι η Νικουριά.

Η κύρια παραλία της Νικουριάς με το beach bar που σερβίρει μέχρι και ψημένες ρακές, οπότε δε χρειάζεται να κουβαλήσετε προμήθειες. Το μέρος δεν το πιάνει ο άνεμος, ακόμη και όταν λυσσομανάει απέναντι. Τα νερά είναι και εδώ πολύ ωραία.

Στην άκρη της παραλίας βρίσκεται ένα εκκλησάκι που προσφέρει θέα προς τις δύο παραλίες του νησιού.

Τα Κατάπολα είναι το έτερο λιμάνι της Αμοργού. Λιγότερο γραφικό απ'ό,τι η Χώρα, έχει κι αυτό τις ομορφιές του. Μπορεί κανείς να πάρει καραβάκι για την παραλία Πλάκες (κυριολεκτικά) ή/ και το Μαλτέζι.

Δέκα λεπτά περίπου περπάτημα από τα Κατάπολα βρίσκεται η παραλία Μαλτέζι, η οποία είναι αμμουδερή και με ξαπλώστρες. Για να πάει κανείς περνά από όμορφα τοπία.

Κάθε βράδυ στις 8:30 η καφετέρια-μπαρ Le grand blue παίζει την ομώνυμη ταινία. Επειδή θέλαμε να είμαστε μέσα στο κλίμα του νησιού, την παρακολουθήσαμε. Πολύ έξυπνη κίνηση και μπράβο τους, πάντως. Παρεμπιπτόντως, είναι η long version που κρατά λίγο λιγότερο από 3 ώρες.

Στο νότιο άκρο του νησιού βρίσκονται κι άλλες όμορφες παραλίες. Πέρα από το νησάκι Γραμβούσα που επισκέπτεται κανείς με καραβάκι, βρίσκεται επίσης η Καλοταρίτισσα. Στο δρόμο για την παραλία, μας περίμενε μια έκπληξη.

Σε έναν μικρό όρμο λίγο πριν την παραλία βρίσκεται ένα ναυάγιο, που μάλιστα εμφανίζεται στην ταινία - είναι εκεί που ο Ζαν Ρενό σώζει έναν εγκλωβισμένο δύτη. Έπειτα από ένα τέταρτο κατάβασης, φτάνει κανείς εκεί. Τη μέρα που πήγαμε είχε πολύ αέρα που είχε βγάλει σκουπίδια στην παραλία οπότε δεν επιχειρήσαμε κάποια βουτιά.

Η Καλοταρίτισσα και στο βάθος το νησάκι Γραμβούσα της Αμοργού.

Άλλη παραλία που αξίζει η διαδρομή είναι το Αμμούδι. Χρειάζεται κατάβαση για περίπου μισή ώρα ακολουθώντας το μονοπάτι.

Αφιέρωμα στην Αμοργό δε θα μπορούσε να γίνει χωρίς αναφορά στην ψημένη ρακή. Λέγοντας ψημένη ρακή, είναι μια ενδιαφέρουσα παραλλαγή του ρακόμελου με λιγότερους βαθμούς αλκοόλ, που πίνεται καλύτερα παγωμένη. Φεύγοντας πάρτε αποθέματα για να έχετε. Το χρώμα της ποικίλει ανάλογα με τα μυρωδικά και το μέλι που βάζουν μέσα.

Υπήρξαν μέρες που εντρυφούσαμε στη γεύση της από τις 12:30 το μεσημέρι, συνοδεία μεζέδων πάντα - εύλογα προέκυψε και ο τίτλος της ανάρτησης.

Φέτος το καλοκαίρι περιείχε πολύ από Μένουμε Ελλάδα. Οι συγκυρίες και όχι μόνο το επέτρεψαν. Κοιτώντας έναν χάρτη των ελληνικών νησιών και κυρίως των Κυκλάδων, οι μελλοντικοί στόχοι έχουν ήδη τεθεί...

Ηλιοβασίλεμα από το κάστρο της Χώρας της Αμοργού.

ΥΓ Οι τιμές στο νησί αρκετά οικονομικές. Πάνω από 10-12 ευρώ το άτομο δεν πληρώσαμε πουθενά, όση ψημένη ρακή κι αν ήπιαμε μαζί με το φαγητό.

ΥΓ1 Άσχετο αλλά σχετικό. Φέτος στις διακοπές ανακάλυψα δύο μεγάλες χρησιμότητες της εφαρμογής foursquare. Η πρώτη ήταν σαν οδηγός για τα μέρη που θέλαμε να επισκεφτούμε, καθώς σου βγάζει στο κινητό ποια μέρη είναι κοντά και πού ακριβώς είναι. Η δεύτερη είναι σαν ημερολόγιο για να θυμάμαι σε ποια μαγαζιά πήγα - η μνήμη εύκολα απατά.

ΥΓ2 Το νησί γενικά είναι ήρεμο, χωρίς υπερβολικά πολύ κόσμο, παρόλο που ήμασταν παραμονές Δεκαπενταύγουστου. Ταιριάζει σε όσους απολαμβάνουν τις βουτιές και το κολύμπι, την πεζοπορία, το καλό φαγητό και την σχετική ηρεμία. Οι δρόμοι είναι σε καλύτερη κατάσταση από αρκετά κυκλαδονήσια. Το νησί έχει ένα βενζινάδικο στο δρόμο προς τα Κατάπολα. Ο επισκέπτης ας είναι προετοιμασμένος.

ΥΓ3 Μέσα στο καράβι βρήκα χάρτες από διάφορα νησιά. Πέρα από αυτόν της Αμοργού πήρα και χάρτη της Αστυπάλαιας. Γυρνώντας από τις διακοπές πολύ καλή φίλη μου μίλησε εγκωμιαστικά για το νησί. Ίδωμεν...
ΥΓ4 Αναλυτική ανάρτηση για την Αμοργό στο blogtravels.gr