Να τα π(ι)ούμε;

Οι καιροί αλλάζουν. Όπως και οι άνθρωποι. Ταυτόχρονα μένουν ίδιοι - και οι καιροί και οι άνθρωποι. Ίσως όχι οι ίδιοι άνθρωποι, αλλά η ανθρωπότητα ως σύνολο. Κλασικό παράδειγμα τα κάλαντα. Όταν ήμασταν παιδιά, ειδικά στις επαρχιακές πόλεις και τα χωριά, ξεχυνόμασταν από το πρωί και χτυπούσαμε τα κουδούνια, ξυπνώντας τον κόσμο με τις λεπτεπίλεπτες αγριοφωνάρες μας. Κάποιοι άνοιγαν τις πόρτες, κάποιοι πάλι όχι. Άλλοι δίνανε λίγες δραχμές, άλλοι περισσότερες, πού και πού κανέναν κουραμπιέ ή μελομακάρονο. Τα σχόλια για το ύψος της γενναιοδωρίας δίνανε και παίρνανε, άσε που σε κάποιες περιπτώσεις ορισμένοι κάνανε διακρίσεις ακόμη και μέσα στην ίδια την ομάδα κρούσης.

Περνώντας τα χρόνια, βρισκόμαστε αναπόφευκτα από την άλλη πλευρά της πόρτας. Είμαστε οι ακροατές της παράστασης και αυτοί που οφείλουν να δώσουν τον οβολό, σε ευρώ πλέον. Έχει πλάκα πως οι περισσότεροι από πρώην κριτές μετατρεπόμαστε αυτόματα στα παραδείγματα που πριν από λίγο καυτηριάζαμε. Προσωπικά, στην αρχή το έβλεπα με μια δόση μελαγχολίας τύπου "Τόσο πολύ μεγάλωσα;". Μετά από λίγο καιρό και μερικές λεπτεπίλεπτες αγριοφωνούλες - αυτό δεν αλλάζει, είναι παγκόσμια σταθερά - τα πράγματα βρίσκουν την ισορροπία τους. Ψιλά μόνο να έχουμε γιατί στα κάλαντα είναι κανόνας ότι ρέστα δεν υπάρχουν.

Αργότερα έρχεται ο καιρός που ορισμένοι γίνονται γονείς, αποκτούν εγγόνια και ούτω καθεξής. Τα πράγματα ξαναλλάζουν. Οι γονείς ξαναβγαίνουν για κάλαντα, συνοδεύοντας τα μικρά παιδιά αυτή τη φορά. Και έχει πλάκα, κούραση και νεύρα, όπως παλιά. Έτσι η ισορροπία αποκαθίσταται. Οι καιροί άλλαξαν και πάλι, μένοντας ουσιαστικά ίδιοι. Γιατί εμείς μπορεί να μεγαλώσαμε, όμως σαν σύνολο η εικόνα παραμένει ίδια. Παιδιά με τρίγωνα να τραγουδάνε, μεγάλοι να ανοίγουν ή και όχι την πόρτα, ο δε διάλογος παραμένει σταθερός:

-Να τα πούμε;

-Να τα πείτε...

Χρόνια πολλά και καλές γιορτές να έχουμε. Πάνω απ'όλα υγεία και καλή διάθεση.

ΥΓ Η απόφαση αν θα ανοίξει ή όχι η πόρτα στα παιδιά που λένε τα κάλαντα έχει ακριβώς τα ίδια επιχειρήματα που λένε οι περισσότεροι άντρες για το νόημα και την αξία του ποδοσφαίρου: Αν δεν έχεις παίξει, δεν μπορείς να το καταλάβεις...