Αίγυπτος: Αλεξάνδρεια (2/3)

Αλεξάνδρεια, λοιπόν. Η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Αιγύπτου, ίσως η πιο γνωστή πόλη που πήρε το όνομά της από τον Μέγα Αλέξανδρο. Αl-Iskandariyya η λεγόμενη από τους Άραβες που και αυτοί με τη σειρά τους την κατέκτησαν. Αν ο επισκέπτης περιμένει να βρει στην Αίγυπτο τους απόγονους των Φαραώ μάλλον θα δυσκολευτεί. Περίπου 80% των σημερινών Αιγυπτίων είναι απόγονοι των Αράβων κατακτητών.

Για τους Έλληνες βέβαια η Αλεξάνδρεια κρύβει και άλλα, πλην του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Γενέτειρα πολλών γνωστών Ελλήνων, πατρίδα της Πηνελόπης Δέλτα και του Κωνσταντίνου Καβάφη (το σπίτι του λειτουργεί ως μουσείο) και έδρα του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου Αλεξάνδρειας και Πάσης Αφρικής. Τα σπίτια πολλών Ελλήνων διατηρούνται ακόμη. Στην καλύτερη περίπτωση λειτουργούν ως μουσεία ή και κυβερνητικά κτίρια. Μην ξεχνάμε ότι οι Έλληνες της Αιγύπτου διώχθηκαν βίαια μαζί με τους υπόλοιπους αλλοδαπούς της χώρας μισό περίπου αιώνα πριν, με αποτέλεσμα η ελληνική κοινότητα της πόλης να αριθμεί πλέον μια χούφτα χιλιάδες μόνο. Παρόλα αυτά, αρκετοί κάτοικοι της Αλεξάνδρειας μιλάνε ελληνικά, ενώ στο ξενοδοχείο μας υποδέχτηκε και η ελληνική σημαία.

Όπως έγραψα και στην προηγούμενη ανάρτηση σκοπός του ταξιδιού ήταν επαγγελματικό συνέδριο. Ήμασταν αρκετός κόσμος από Ελλάδα και επειδή για Αλεξάνδρεια δεν υπάρχουν πολλές απευθείας πτήσεις, επιστρατεύτηκε ολόκληρο charter για την μεταφορά μας. Ενδιαφέρουσα εμπειρία το ταξίδι με τόσο μεγάλο αεροπλάνο.

Η πόλη βρίσκεται στο δέλτα του Νείλου και βρέχεται από την Μεσόγειο. Ως παραλιακή πόλη έχει την γοητεία της. Αρκετοί την συγκρίνουν με την παραλία της Θεσσαλονίκης - εδώ επεμβαίνουν οι θεσσαλονικείς φίλοι μας και λένε ότι Σαν την Σαλονίκη δεν έχει...

Το συνέδριο κρατούσε αρκετές ώρες οπότε δεν είχαμε ευκαιρία να δούμε πολλά πράγματα. Ούτε στους κήπους του Φαρούκ πήγαμε, ούτε στις κατακόμβες, ούτε στο σπίτι του Καβάφη ούτε βόλτα στο Κάιτ Μπέι. Στην πρώτη ευκαιρία όμως έκανα μια βόλτα στην παραλία κοντά στο ξενοδοχείο που μέναμε.

Πλατεία και μιναρές πέριξ του ξενοδοχείου.

Τα ταξί της Αλεξάνδρειας είναι κίτρινα και μαύρα. Τα βανάκια που διακρίνονται είναι κάτι μεταξύ λεωφορείου και ταξί με αρκετά φτηνό εισιτήριο. Περιττό να πει κανείς ότι η οδήγηση στην Αίγυπτο είναι απλώς από άλλο πλανήτη. Τέτοιο στριμωξίδι, ταχύτητα, τρέλα και πέσιμο στα φρένα δύσκολα βρίσκει κανείς. Για να βλέπουμε ότι υπάρχουν πολύ χειρότερα από την Αθήνα. Ειδικά την Παρασκευή το βράδυ (οι μουσουλμάνοι έχουν αργίες Παρασκευή και Σάββατο) η κίνηση ήταν απίστευτη!

Πολλά αξιοθέατα μπορεί να μην είδαμε, επίσκεψη στο Πατριαρχείο όμως κάναμε.

Μάλιστα ήμασταν ως γκρουπ καλεσμένοι του Πατριάρχη στους κήπους του Πατριαρχείου.

Αν κάτι κάνει αίσθηση στην Αίγυπτο είναι σίγουρα το φαγητό της. Ορισμένες φορές αρνητικά, καθώς αρκετός κόσμος ταλαιπωρείται από γαστρεντερίτιδες κυρίως λόγω νερού. Γι αυτό λοιπόν προσοχή στο νερό της βρύσης, τα παγάκια και τις σαλάτες και τα φρούτα που έχουν πλυθεί με νερό της βρύσης. Επίσης, ας ξεχάσουμε και το χοιρινό, καθώς λόγω Ισλάμ θεωρείται ακάθαρτο κρέας. Τι μένει να φάει κανείς; Πολλά πράγματα ασφαλώς. Και ορεκτικά και κρεατικά και θαλασσινά. Διαλέγετε και παίρνετε.

Το απόγευμα της Κυριακής που ξάπλωσα για λίγο να ξεκουραστώ, μια δυνατή φωνή με ξύπνησε. Ψάχνοντας να βρω από πού έρχεται, βρήκα σημάδι που κάτι έδειχνε.

Τελικά βγήκα στο μπαλκόνι. Η εικόνα μιλάει από μόνη της...

ΥΓ Όμορφη ή άσχημη τελικά η Αλεξάνδρεια; Από τη μία η ποίηση, οι αναμνήσεις και η αρχαιότητα, από την άλλη η βρωμιά, η εγκατάλειψη, η φτώχεια και η τρέλα. Πού βρίσκεται άραγε η αλήθεια; Το πιθανότερο είναι ότι ό,τι ψάξει ο καθένας μας, αυτό θα βρει.

ΥΓ1 Η περιήγηση στην πόλη σίγουρα δεν είναι ολοκληρωμένη. Αυτά καταφέραμε να δούμε τις ώρες που δεν είχε διαλέξεις στο συνέδριο. Ευτυχώς την υπόλοιπη την είχα δει παλιότερα.Ακολουθεί τρίτο μέρος με εικόνες από το Κάιρο.