Πορτογαλία: Belem και νύχτα στη Λισαβόνα (1/4)

Πέρυσι την Πρωτοχρονιά ήταν η άλλη πλευρά της Ιβηρικής χερσονήσου και συγκεκριμένα η Βαρκελώνη. Φέτος, επιλέξαμε την πλευρά που βλέπει στον Ατλαντικό Ωκεανό και την Πορτογαλία. Μία χώρα αντίστοιχη της δικής μας, με πλούσια ιστορία ειδικά στο κομμάτι των ανακαλύψεων, με επιρροές από Κέλτες, μαυριτανικά φύλα και τους γείτονές της, μια χώρα σε παρόμοια οικονομική κατάσταση με την Ελλάδα. Πορτογαλία λοιπόν με διαμονή στην πρωτεύουσά της τη Λισαβόνα (Lisboa όπως την λένε οι ντόπιοι) ήταν η επιλογή για την φετινή Πρωτοχρονιά.

Φτάνοντας αργά το βράδυ, δεν είχαμε πολλές επιλογές και έτσι κατεβήκαμε για μια πρώτη βόλτα στο κέντρο. Ο καιρός γενικά δεν ήταν πολύ κρύος, οι εναλλαγές όμως μεταξύ βροχής και σχετικής ηλιοφάνειας ήταν διαρκείς. Γι αυτό και η ομπρέλα ήταν μόνιμο κομμάτι της γκαρνταρόμπας μας. Το μετρό της Λισαβόνας είναι αρκετά καλό. Η κάρτα που φορτώνει κανείς διαδρομές κοστίζει 0,5 ευρώ ενώ κάθε διαδρομή είναι 0,8 ευρώ.

Πρώτη στάση πλατεία Restauradores στο κέντρο της Λισαβόνας. Βρίσκεται στην περιοχή Baixa που είναι το κατώτερο κομμάτι της πόλης και εκείνο που καταστράφηκε από τον μεγάλο σεισμό του 1775 και το τσουνάμι που ακολούθησε. Κατά την ανοικοδόμηση σχεδιάστηκαν μεγάλοι παράλληλοι δρόμοι με ωραίες πλατείες.

Προχωρώντας παρακάτω συναντά κανείς τον ανελκυστήρα της Santa Justa (Elevador de Santa Justa) που ανεβάζει τους επισκέπτες από την κάτω πόλη στο ανώτερο κομμάτι.

Την επόμενη μέρα πρωί-πρωί κατεβήκαμε πάλι στο κέντρο για να πάμε στην Praca do Comercio που ήταν η πύλη εισόδου των εμπορευμάτων. Εκεί βρίσκεται και Τουριστικό γραφείο όπου μπορεί κανείς να προμηθευτεί την Lisboa Card (16 ευρώ). Αυτή η κάρτα σου επιτρέπει ελεύθερη μετακίνηση στα ΜΜΕ, είσοδο στα περισσότερα μουσεία χωρίς να περιμένει κανείς στην ουρά και άλλα.

Από την πλατεία πήραμε το τραμ με κατεύθυνση την Belem. Είναι περιοχή της Λισαβόνας κατά μήκος του ποταμού Τάγου με αρκετά αξιοθέατα και το ίσως μόνο κομμάτι εκτός του κέντρου που αξίζει να επισκεφτεί κάποιος για πρώτη φορά. Πρώτη στάση το Mosteiro dos Jerónimos (μοναστήρι των Ιερονυμιτών).

Η ουρά ήταν πολύ μεγάλη, αλλά ευτυχώς την παρακάμψαμε με την κάρτα και προχωρήσαμε στο εσωτερικό. Από την περιοχή αυτή ξεκινούσαν τα μεγάλα ταξίδια οι Πορτογάλοι εξερευνητές.

Καθότι άγιες μέρες, είπαμε να περάσουμε και από την εκκλησία που βρίσκεται ακριβώς δίπλα.

Μετά το μοναστήρι, κατεβήκαμε στην κάτω μεριά προς το ποτάμι. Παρεμπιπτόντως, η Λισαβόνα δεν είναι παραθαλάσσια πόλη. Αυτό που διακρίνεται στις κάτω φωτογραφίες είναι ποτάμι και συγκεκριμένα ο ποταμός Τάγος με τις εκβολές του.

Το μνημείο αυτό έχει στηθεί προς τιμή των μεγάλων Πορτογάλων θαλασσοπόρων (Padrão dos Descobrimentos).

Στο βάθος διακρίνονται οι εκβολές του ποταμού Τάγου και πιο πέρα ο Ατλαντικός.

Η περιοχή παλιά είχε μόνο αποθήκες, οι περισσότερες εκ των οποίων πλέον έχουν ανακαινιστεί και έχουν γίνει γκαλερί, εστιατόρια, μπαρ και κλαμπ.

Επόμενος σταθμός στην περιήγηση ο Πύργος της Μπελέν. Παλιότερα βρισκόνταν πιο μακριά από την ακτή, αλλά λόγω επιχωματώσεων έχει έρθει πιο κοντά. Αποτελούσε το φρούριο για το Μοναστήρι των Ιερονυμιτών. Και εδώ γλυτώσαμε ουρά με την χρήση της κάρτας Λισαβόνας.

Στην ίδια περιοχή βρίσκεται και το Μουσείο με τις Βασιλικές Άμαξες. Σχετική αναφορά είχε και ο οδηγός, ενώ ήταν δωρεάν η είσοδος με την κάρτα οπότε είπαμε να το τιμήσουμε. Βασιλικές άμαξες σε διάφορα στυλ είναι το θέμα του μουσείου. Πρωτότυπο, αν μη τι άλλο...

Αν και πεινούσαμε αρκετά, είπαμε να επισκεφτούμε ένα τελευταίο μουσείο πριν το διάλειμμα για φαγητό. Στην κορυφή του λόφου πάνω απ'την Belem (σημαίνει Βηθλεέμ στα πορτογαλικά) βρίσκεται το Μουσείο της Δημοκρατίας (ή κάπως έτσι).

Εκεί πετύχαμε υπαλλήλους που ήταν πρόθυμοι να μας εξυπηρετήσουν και να μας ξεναγήσουν. Ενθουσιάστηκαν όταν μάθανε ότι είμαστε Έλληνες (!) και μας ανοίξανε και κάποιες αίθουσες που ήταν κλειδωμένες. Η συγκεκριμένη αίθουσα χρησιμοποιείται ακόμη για επίσημες εκδηλώσεις του κράτους.

Πεινασμένοι και κατάκοποι καταφύγαμε σε τοπικό εστιατόριο πέρα από τα τουριστικά. Οι σερβιτόροι δεν ήξεραν αγγλικά, οι κατάλογοι ήταν μόνο στα πορτογαλικά, αλλά οι γνώσεις της παρέας σε ισπανικά και παντομίμα βοήθησαν για να συνεννοηθούμε αρκούντως. Πρώτα ήρθαν τα ορεκτικά. Αριστερά διακρίνονται πιτάκια γεμιστά με μπακαλιάρο (το εθνικό φαγητό των Πορτογάλων) και με γαρίδες. Στη μέση έχουμε γαρίδες τηγανισμένες με σκόρδο (τρομερή γεύση), χταπόδι ξυδάκι με πίκλες και κουκιά. Αριστερά κλασική τονοσαλάτα.

Για κυρίως πήραμε μπακαλιάρο σε δύο μορφές. Η πρώτη κλασική είναι ψητός όπως και φαίνεται πάνω. Η κάτω μορφή είναι μπακαλιάρος αλεσμένος σε κομμάτια με σέλινο, κρεμμύδι και χτυπημένος με αβγό. Πολύ ενδιαφέρουσα γεύση, ομολογουμένως! Και όλα αυτά συνοδεύτηκαν με Vinho Verde που είναι λευκό κρασί που δεν έχει αφεθεί να ωριμάσει. Και όλα αυτά με 13 ευρώ το άτομο.

Οι βόλτες συνεχίστηκαν αυτή τη φορά πιο κεντρικά. Περνώντας μέσα από διάφορους κήπους, πετύχαμε άλλη μια όμορφη εκκλησία.

Έχοντας ακούσει πολλά για την νυχτερινή ζωή της Λισαβόνας και το Bairro Alto (συνοικία στα ψηλά ή κάπως έτσι) κατευθυνθήκαμε προς τα εκεί. Η περιοχή θυμίζει κάτι σαν Ψυρρή. Δευτέρα και Τρίτη πάντως τα περισσότερα μαγαζιά ήταν κλειστά, ενώ ελάχιστος κόσμος κυκλοφορούσε.

Ευτυχώς πετύχαμε ένα πολύ καλό και προσεγμένο wine bar. Η Πορτογαλία έχει παράδοση στα καλά κρασιά, πέρα από το κλασικό πόρτο. Το μαγαζί είχε πάρα πολλά κρασιά, ενώ μπορούσες να δοκιμάσεις όποιο ήθελες. Εκτός από κρασιά είχε ωραία λικέρ, κονιάκ και άλλα ποτά. Και όλα αυτά σε λογικές τιμές. Μείναμε αρκετά ικανοποιημένοι, είναι η αλήθεια. Μήπως λείπει αντίστοιχο μαγαζί από την Αθήνα;

Κλείνοντας αυτή την γεμάτη μέρα, πήραμε ένα από τα τραμ που σε κατεβάζουν από τα ψηλά στο κέντρο της πόλης για να πάρουμε το μετρό προς το ξενοδοχείο. Η διαδρομή είναι 1,40 αλλά δωρεάν με την Lisboa Card και έτσι την τιμήσαμε.

Η επόμενη μέρα θα περιλάμβανε την περιοχή Alfama με το Κάστρο του Αγίου Γεωργίου να δεσπόζει, οπότε η ξεκούραση ήταν επιβεβλημένη...

ΥΓ Πολλοί μπορεί να θυμόμαστε την Λισαβόνα και από τους Απαράδεκτους όπου εκεί υποτίθεται ότι είχανε κάνει μήνα του μέλιτος ο Σπύρος με τη Δήμητρα. Τρελό γέλιο η σκηνή με τον Γιάννη να κυνηγάει τον ναυτικό στους δρόμους της πόλης.

ΥΓ1 Ακολουθεί άλλο ένα μέρος για Λισαβόνα και μετά η Σίντρα (γραφική πόλη έξω απ'την Λισαβόνα) και το Πόρτο.