Βόλτες στη Βαλτική : Ελσίνκι (3/3)

Ωραίο το Τάλιν αλλά ήρθε και εδώ η ώρα να φύγουμε. Όπως φαίνεται και στην τελευταία φωτογραφία, αυτό το κομμάτι του ταξιδιού συνεχίστηκε με πλοίο της γραμμής. Το πλοίο βέβαια δεν έχει καμία σχέση με τα αντίστοιχα δικά μας - καινούριο, πολύ μεγάλο, αρκετά οργανωμένο και το κυριότερο για όσους έχουν θέμα είναι ότι δεν κουνούσε καθόλου. Τρεις ώρες περίπου μετά βρίσκεται κανείς στο Ελσίνκι. Αλλά δεν είναι το μόνο διαφορετικό που έχει το ταξίδι με το πλοίο. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής και φυσικά χωρίς να υπάρχει κάποιο σημάδι, περάσαμε τον αρκτικό κύκλο. Αν μη τι άλλο ήταν κάτι ξεχωριστό, από αυτά τα ξεχωριστά που τα είπες, τα διαπίστωσες και τα ξέχασες...

Από τις πρώτες εικόνες που συναντά κανείς στο λιμάνι είναι τα πολυάριθμα νησάκια.

Οι πρώτες εντυπώσεις από την πόλη δεν ήταν ιδιαίτερα ενθουσιώδεις. Προερχόμασταν από μία παλιά και μία μεσαιωνική πόλη, οπότε μία νεότερη βιομηχανική πόλη όπως το Ελσίνκι σίγουρα έπρεπε να προσπαθήσει αρκετά για να κερδίσει τις εντυπώσεις. Σύμφωνα με τα ιστορικά στοιχεία, το Ελσίνκι χτίστηκε ως το αντίπαλο δέος στο Τάλιν. Από άποψη ομορφιάς δεν κατάφερε πάρα πολλά πράγματα, όμως πέτυχε από οικονομικής απόψεως. Στην πόλη υπάρχουν αρκετά δείγματα αρτ νουβώ, όπως επίσης και αρκετές μοντέρνες επιρροές. Έχουν σωθεί λίγα σοβιετικά χαρακτηριστικά - ας μην ξεχνάμε ότι η Φινλανδία για χρόνια βρισκόταν υπό την κατοχή των Ρώσων, ενώ κομμάτι της χώρας επηρεαζόταν από την Σουηδία. Ο κεντρικός σιδηροδρομικός σταθμός είναι σίγουρα το καλύτερο δείγμα σοβιετικής αρχιτεκτονικής, όπως και η πλατεία που βρίσκεται δίπλα από αυτόν.

Μοντέρνα κτίρια έρχονται να καλύψουν επάξια την έλλειψη παραδοσιακής τεχνικής. Το κοινοβούλιο, το μουσείο μοντέρνας τέχνης και άλλα σίγουρα δίνουν διαφορετικό χρώμα στην πόλη.

Το βράδυ τα φώτα στα κτίρια δίνουν τη δική τους πινελιά. Η συγκεκριμένη φωτογραφία είναι από το εμπορικό κέντρο στην πλατεία Camppi.

Η ψαραγορά στο λιμάνι ή αλλιώς η αγοράς Kauppatori αποτελεί σημείο αναφοράς. Εκτός από ψάρια εδώ μπορεί κανείς να βρει χειροποίητα αναμνηστικά και ό,τι άλλο προσφέρει μια λαϊκή αγορά και στην Ελλάδα. Οι τιμές βέβαια είναι αρκετά τσιμπημένες - δεν είναι τυχαία μία από τις ακριβότερες πόλεις παγκοσμίως. Το φαγητό όμως στην ψαραγορά ήταν πολύ καλό. Φρέσκα ψάρια τηγανίζονται εκείνη την ώρα και σερβίρονται σε χάρτινα κουτιά. Ομολογουμένως ήταν από τα καλύτερα γεύματα καθώς όλα τα ψάρια ήταν φρεσκότατα, από τις μαρίδες μέχρι και τον σολωμό. Προσοχή βέβαια στους γλάρους που περιφέρονται άφοβα μέσα στον κόσμο και αρπάζουν ό,τι βρουν. Εκείνο που λάτρεψα ήταν οι πάγκοι με τα κάθε λογιών berries. Πέρα από τα κλασικά, υπήρχαν σε διάφορα χρώματα και μεγέθη. Τάρανδο όσο και αν ψάξαμε, δεν προσφέρανε λόγω καλοκαιριού.

Για όποιον ενδιαφέρεται, στο λιμάνι υπάρχουν καραβάκια που σε πάνε βόλτα στα τριγύρω νησάκια του Ελσίνκι. Καθότι κουρασμένοι δεν το προτιμήσαμε, η διαδρομή όμως φαίνεται ενδιαφέρουσα. Μετά το φαγητό στην ψαραγορά, προχωρήσαμε στους δρόμους που εκτείνονται πέρα από αυτή. Μεγάλοι πεζόδρομοι, συντριβάνια και λουλούδια ήταν το τοπίο. Οι ντόπιοι φαίνεται ότι την προσέχουν την πόλη τους αρκετά.

Το πιο γνωστό μνημείο της πόλης και πιο εύκολο να βρει κανείς είναι ο καθεδρικός του Ελσίνκι. Δεσπόζει σε ψηλό λόφο της πόλης ώστε να είναι ορατός κατά την είσοδο του επισκέπτη στο λιμάνι. Χαρακτηριστικό του το άσπρο χρώμα και τα πολλά σκαλοπάτια στην πλατεία που βρίσκεται ακριβώς από κάτω.

Μία άλλη εκκλησία μας έκανε εντύπωση καθώς ερχόμασταν από το πλοίο. Ρώσικη με κόκκινα τούβλα και εξίσου καλή θέα φαντάζει σαν αντίπαλο δέος στον καθεδρικό ναό. Είναι ο μεγαλύτερος ορθόδοξος μητροπολιτικός ναός στην δυτική Ευρώπη, ο Uspenski.

Οι δύο εκκλησίες έχουν οπτική επαφή, πιθανότατα για να αναμετρώνται από ψηλά.

Η αγορά του Ελσίνκι που βρίσκεται στο κέντρο είναι σίγουρα πολύβουη. Πάρα πολλά εμπορικά μαγαζιά και αρκετός κόσμος να ψωνίζει. Εμείς δεν το τολμήσαμε καθώς οι τιμές ήταν σίγουρα ακριβότερες από Ελλάδα.

Για να δει κανείς την πόλη από ψηλά, πέρα από τους λόφους και τις εκκλησίες μπορεί να ανέβει στον τελευταίο όροφο του ξενοδοχείου Sokos Torni. Ήταν το πρώτο πολυόροφο κτίριο του Ελσίνκι και εξακολουθεί να είναι το ψηλότερο με 12 ορόφους, αν δεν κάνω λάθος. Στο μικρό μπαρ που βρίσκεται εκεί, μπορεί κανείς να έχει μια πανοραμική θέα της πόλης. Ανεβήκαμε γύρω στις 10 παρά το βράδυ και το φως του ήλιου ακόμη αντιστεκόταν. Προσέξτε τη διαφορά μεταξύ των δύο πρώτων φωτογραφιών που βλέπουν προς νότο και της τρίτης που βλέπει προς τον βόρειο πόλο.

Παίρνοντας κανείς το λεωφορείο νούμερο 24 και ακολουθώντας μια διαδρομή περίπου 20 λεπτών, φτάνει στο κοντινό νησάκι Seurasaari. Το συγκεκριμένο νησάκι είναι στην ουσία υπαίθριο μουσείο που δείχνει την παραδοσιακή Φινλανδία του 18ου και 19ου αιώνα. Επίσης, αν κάποιος διαθέτει περισσότερο χρόνο καλό θα ήταν να βγει από την πόλη και να περιπλανηθεί στην εξοχή. Δεν λέγεται τυχαία η χώρα με τις χίλιες λίμνες. Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι προς βορρά βρίσκονται και άλλα αξιοθέατα όπως η πόλη Turku, το Rovaniemi που θεωρείται η πατρίδα του Αγ.Βασίλη καθώς και μέρος της Λαπωνίας.

Με αυτά και μ'αυτά όμως ήρθε η ώρα της επιστροφής, αεροπορικώς μέχρι Ρίγα και από εκεί Αθήνα. Ο ουρανός της Φινλανδίας έβαλε τα καλά του για να μας αποχαιρετήσει. Ο ήλιος της Ελλάδας μας περίμενε...

ΥΓ Αν και το έχουμε ήδη αργήσει, καμιά ιδέα για Πρωτοχρονιά;