Φθινόπωρο ήρθε πάλι

Στα απόνερα της απογευματινής νεροποντής η πόλη δροσίζεται. Το φθινόπωρο ήρθε μία μέρα πριν την ημερολογιακή του άφιξη. Τουλάχιστον τα παιδιά που χάνουν την επαφή με τη φύση μπορούν να πουν ότι βλέπουν και αυτή την εποχή του χρόνου, σε αντιδιαστολή με την άποψη ότι οι εποχές σιγά-σιγά χάνονται και τείνουν να γίνουν δύο. Από τα πρώτα μαθήματα στο Δημοτικό δεν είναι αυτά για τα πρωτοβρόχια;

Η βροχή ήρθε να διώξει την ζέστη του καλοκαιριού που αντέχει ακόμη αλλά ήρθε η ώρα του να σβήσει. Σίγουρα με μια βροχή δε φεύγει έτσι εύκολα το καλοκαίρι. Έχει ακόμη να δώσει ζεστές ημέρες και ευκαιρίες για αποδράσεις. Είναι ένα όμως προμήνυμα, δήλωση ξεκάθαρη ότι είναι εδώ και θα επιμείνει. Έχει δύναμη το νερό, ανήκει στις αρχέγονες δυνάμεις που αλλάζουν αδιάκοπα το τοπίο. Η δύναμή του μεγαλύτερη και πιο καταστροφική της φωτιάς.

Ήρθε όμως να ξεπλύνει την πόλη. Όχι μόνο από τις καλοκαιρινές ατασθαλίες ούτε από τις υπερβολές των διακοπών. Ήρθε να ξεπλύνει την πόλη για να υποδεχτεί τους κατοίκους που αργά-αργά επιστρέφουν στον τόπο του εγκλήματος. Διττή η έννοια και φέτος με κοινό παρονομαστή τον βιασμό της φύσης. Βιασμός που φαίνεται από την ζέστη που εκπέμπει το τσιμέντο που έχει συσσωρευθεί όλο το καλοκαίρι. Βιασμός από τη ζέστη που θα έρθει γι άλλη μια φορά από εκείνα που δίνανε μέχρι τώρα δροσιά και οξυγόνο.

Ξεπλένει η βροχή τις στάχτες από τα καμμένα. Και μαζί μ'αυτές ξεπλένει και το χώμα που συγκρατούσαν μέχρι τώρα τα δέντρα. Ίσως ξεπλένει κομμάτι από τις ενοχές μας ώστε να συνεχίσουμε περισσότερο ξαλαφρωμένοι την καθημερινότητά μας, που προβλέπεται έντονη από δω και πέρα. Μέχρι να ξεπλύνει την ντροπή γι αυτά που ανήμποροι αποδεχόμαστε... Καλό φθινόπωρο να'χουμε!