Το βόλεμα και οι ενεργοί πολίτες

Τελειώσανε και αυτές οι εκλογές, επιστρέψαμε σχεδόν όλοι στην καθημερινότητά μας. Συζητήσεις για το πώς περάσαμε, τι φάγαμε, τι ήπιαμε, πού πήγαμε, τι ψηφίσαμε, τι όχι, για τα αποτελέσματα κτλ. Μεγάλος πρωταγωνιστής, λένε, η αποχή. Μια αποχή σε πανευρωπαϊκό επίπεδο που άγγιξε ή και ξεπέρασε το πενήντα τοις εκατό. Οι μισοί περίπου Ευρωπαίοι δεν πήγανε να ψηφίσουν.

Και εδώ για πρώτη φορά - όπως πολυσυζητήθηκε - αρκετός κόσμος δεν πήγε να ψηφίσει. Γύρω στο πενήντα τοις εκατό είπανε. Και μετά αρχίσανε οι αναλύσεις για το νόημα της αποχής, τι θα είχε συμβεί αν όλοι αυτοί πηγαίνανε και ψηφίζανε, σε ποιο χώρο ανήκουν, οι λόγοι για τους οποίους απείχανε. Αρχίσανε και ορισμένοι πολιτικοί να καπηλεύονται αυτούς που δεν ψηφίσανε λέγοντας χαρακτηριστικά ότι "Ξέρουμε ότι είστε δικοί μας, το λάβαμε το μήνυμά σας - λέμε τώρα - και ξέρουμε επίσης ότι στις επόμενες βουλευτικές θα μας ξαναψηφίσετε". Φωνή βοώντος εν τη ερήμω ή αλλιώς από τη στιγμή που αυτοί όλοι παραχώρησαν και παραιτήθηκαν του δικαιώματος της έκφρασης της άποψής τους, τότε ο καθένας μπορεί να λέει και να εκμεταλλεύεται όπως θέλει και να τα παρουσιάζει όπως τον συμφέρει.

Αλήθεια, γιατί ασχολούμαστε τόσο πολύ με το ποιο είναι το νόημα αυτών που απείχαν; Δεν είναι απόλυτα ξεκάθαρο; Οι άνθρωποι απλώς επέλεξαν να πάνε για μπάνιο απ'το να τρέχουν για ψήφο. Είδανε ευκαιρία το τριήμερο και την αδράξανε - όπως θα κάναμε και αρκετοί ακόμη αν δεν ήταν εκλογές. Αποδεκτό μπορεί να μην είναι απ'όλους, είναι σίγουρα όμως δικαίωμά τους. Φυσικά αν ήταν ένα απλό Σαββατοκύριακο πχ του χειμώνα οπότε με την επιπλέον άδεια για τους ετεροδημότες γινότανε ένα ευχάριστο τριήμερο, τότε πολλοί περισσότεροι θα είχαν ξεχυθεί στα χωριά τους για να εκδράμουν μετά ψήφου. Τώρα όμως που η άδεια της Δευτέρας υπήρχε ούτως ή άλλως, προτιμήσανε οι άνθρωποι τα μπάνια τους.

Το θέμα όμως ξεκινάει όταν οι ίδιοι αλλά και οι πολιτικάντηδες προσπαθούν να δώσουν ερμηνεία γι αυτή την επιλογή. Πολιτική απαξίωση σου λέει ο ένας. Ενεργοί πολίτες που επέλεξαν να διαμαρτυρηθούν σου λέει ο άλλος. Αν θυμάμαι καλά, ενεργός είσαι όταν πράττεις (ή ακόμη και όταν δεν πράττεις) κάτι και όχι όταν παραιτείσαι του δικαιώματός σου. Απαξιώνεις όταν αγωνίζεσαι εκ των έσω και όχι όταν απλώς δεν είσαι εκεί. Γιατί όταν δεν είσαι εκεί εκχωρείς ουσιαστικά το δικαίωμά σου αυτό σ'αυτόν που είναι εκεί. Και δίνεις την ευκαιρία να ακουστεί η άποψή του εις διπλούν και τριπλούν. Και επιπλέον επιτρέπεις να καπηλεύεται και να χρησιμοποιεί προς ιδίον όφελος την απραξία σου αυτή. Έχεις άποψη μου λες και εγώ πραγματικά θέλω να σε πιστέψω. Πού είναι η άποψή σου όμως όταν τη στιγμή που ήρθε η ώρα να την εκφράσεις δυνατά και επίσημα, εσύ απλώς δεν ήσουν εκεί;

Παραδείγματα ενεργών πολιτών, συνανθρώπων μας που ηχηρά εκφράζουν την άποψή τους καθημερινά υπάρχουν αρκετά και φυσικά πέραν της πολιτικής. Καλό είναι να τα μοιραζόμαστε. Ορισμένα από αυτά έγραψε το πατσιούρι. Αξίζει να τα διαβάσουμε. Άλλο παράδειγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι του doctor με τη δουλειά που κάνει στο Άλσος Γαλατσίου. Σίγουρα υπάρχουν πολλά περισσότερα. Και σίγουρα αποδίδουν πολύ περισσότερο από την αποχή και την παραίτηση. Ερμηνείες να δίνουμε εκεί που υπάρχουν και όχι εκεί που απουσιάζουν. Βολευόμαστε να φωνάζουμε ότι το κράτος φταίει για όλα, οι άτιμοι οι πολιτικοί, ο τάδε και ο δείνα, όλοι οι άλλοι εκτός από εμάς, αλλά όταν φτάνει η ώρα της δράσης ή έστω της έκφρασης της άποψης (βλέπε κάλπη) μάλλον λοξοδρομούμε. Αν θέλουμε πραγματικά να αλλάξει κάτι, έστω και το παραμικρό στην καθημερινότητά μας, πρέπει να ενεργοποιηθούμε.


 

ΥΓ Παρεμπιπτόντως η ενεργή αποχή είναι γύρω στο 35% καθότι ένα ποσοστό της τάξεως του 15% από αυτούς που "απείχαν" είναι οι διπλοεγγεγραμμένοι, οι αποθανόντες και ούτω καθεξής καθότι δεν έχουν εκκαθαριστεί οι εκλογικοί κατάλογοι.