Ατενίζοντας την Αθήνα

Κάθε φορά που έρχομαι ή φεύγω από το Ελ.Βενιζέλος αφιερώνω μερικές στιγμές για να κοιτάξω την Αθήνα από ψηλά. Αυτό το χάος που λέγεται πρωτεύουσα, αυτή την τσιμεντούπολη στην οποία ζούμε λίγοι παραπάνω απ'ό,τι αντέχει η πόλη. Που εκτείνεται σε λόφους, βουνά. Μόνο η θάλασσα φαίνεται ότι την σταματά προς το παρόν...Και η οικονομική κρίση, βεβαίως-βεβαίως, αλλά αυτό θα ξεπεραστεί σχετικά σύντομα. Βλέπει κανείς τις πολυκατοικίες, τους δρόμους, τα λιγοστά ξέφωτα, την Ακρόπολη και τα λοιπά κληροδοτήματα των αρχαίων ημών, τα νεότερα κληροδοτήματα κυρίως προς Κηφισίας μεριά...

Καθότι λεκανοπέδιο, υπάρχουν αρκετά μέρη από τα οποία μπορεί κανείς να ατενίσει την πόλη. Από το Αττικό Άλσος, την Πετρούπολη, την Ακρόπολη, τον Λυκαβηττό και άλλα... Είτε για καφέ, είτε για φαγητό, είτε πάλι για ποτό, βόλτα συναυλία, σ'αυτά τα μέρη δίνεται η ευκαιρία να απολαύσει ή να απογοητευτεί το μάτι γεμίζοντας γκρίζες εικόνες. Όπου φτάνει το μάτι βλέπει κανείς πόλη. Πόλη να ζει, να φυτοζωεί, να νιώθει, να δυσανασχετεί. Να θέλει να φύγει, να επιλέγει να μείνει, να φεύγει μένοντας. Να αγαπά, να διασκεδάζει, να ερωτεύεται, να μισεί. Μικρές και μεγαλύτερες ιστορίες εκτυλίσσονται μέσα στα διαμερίσματα που φαίνονται τόσο μικρά και μάταια από κει ψηλά. Σαν ουδέτερος παρατηρητής, αποστασιοποιημένος απ'όσα διαδραματίζονται εκεί κάτω.

Η καλύτερη ώρα γι αυτά τα παρατηρητήρια της πόλης είναι λίγο πριν νυχτώσει. Είναι η στιγμή της μετάβασης. Από το γκρι τσιμέντο που κυριαρχεί όσο και αν προσπαθούν οι πράσινες οάσεις να το ομορφύνουν, η πόλη περνά σε μια ηλεκτρική πανδαισία. Φώτα ξεπετάγονται από παντού. Τα φώτα των δρόμων, τα φωτισμένα μνημεία, η κίνηση των αυτοκινήτων που φανερώνουν ζωή - οξύμωρο μεν αλλά αληθινό, φώτα στο μπαλκόνι - ειδικά τώρα που καλοκαιριάζει ολοένα και συχνότερα. Θάλασσα από φώτα.

Και μετά; Έρχεται η ώρα της βουτιάς. Βουτιά μέσα σ'αυτή τη θάλασσα με τα φώτα. Βουτιά εκεί που καλώς ή κακώς εξελίσσεται η ζωή του καθενός από εμάς. Επιστροφή στην άγρια φύση ή μάλλον στη ζούγκλα. Μέχρι το επόμενο σούρουπο, μέχρι το επόμενο ατένισμα.