Μέρες κατάταξης αυτές που διανύουμε - πέρα από την επερχόμενη καλοκαιρία. Νέοι και λιγότερο νέοι ετοιμάζουν τα πράγματά τους, η μάνα-αδερφή-γυναίκα πλέκει την κάλτσα του στρατιώτη, τα μαγαζιά που πουλάνε στρατιωτικά είδη θησαυρίζουν και τα στρατόπεδα ανοίγουν τις πύλες τους να δεχτούν μερικές χιλιάδες νεοσύλλεκτων. Για τους περισσότερους ξεκινάει μία χρονιά για τη ζωή τους σε γενικές γραμμές χαμένη, για άλλους πιο τυχερούς ή άτυχους ένα εννιάμηνο ή ένα εξάμηνο και ούτω καθεξής.
Ειδικά από τότε που άρχισε το δωδεκάμηνο (ήμουν από τους τυχερούς της πρώτης δωδεκάμηνης σειράς στην ιστορία του ελληνικού στρατού) μέρα στον στρατό που περνά, δεν ξαναγυρνά. Αυτό για όσους μπορεί να στενοχωριούνται ή να το σκέφτονται λίγο παραπάνω. Σίγουρα αποτελεί διακοπή της πολιτικής ζωής με ό,τι αυτό συνεπάγεται: απόσταση από φίλους, δουλειά, γνωριμίες, οικογένεια, σχέση κτλ κτλ. Από την άλλη αποτελεί μια πρόγευση της ζωής που ακολουθεί μετά, καθώς εκεί μέσα βρίσκει κανείς κάθε καρυδιάς καρύδι, ενώ είναι υποχρεωμένος κατά κανόνα να υπακούει τους "ανωτέρους" του που μόνη βάση "ανωτερότητάς" τους δεν είναι ο σεβασμός ή κάτι ανάλογο, αλλά η εξουσία που πηγάζει από τη θέση και μόνο. Σας θυμίζει κάτι αυτό;
Αναχρονιστικός θεσμός, γενικότερα άχρηστος, υπάρχει μάλλον για να δικαιολογεί τους μισθούς των στρατιωτικών. Γιατί κακά τα ψέματα οι κληρωτοί δύσκολα σε ενδεχόμενες εχθροπραξίες μπορούν να σταθούν - μακριά από εμάς βέβαια όλα αυτά. Όλα τα άλλα είναι παραμύθια της Χαλιμάς. Από τη στιγμή που έτσι είναι το σύστημα, βέβαια, με αυτά τα δεδομένα πορεύεται κανείς προσπαθώντας να βγει με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες. Παλιότερα μπορεί να είχε νόημα και πίκρα ο στρατός. Τα παιδιά έφευγαν πρώτη φορά από το σπίτι, κινητά δεν υπήρχαν οπότε η επικοινωνία δύσκολη, η θητεία κρατούσε δύο και τρία χρόνια. Τώρα έχουν απλουστευτεί οι διαδικασίες. Βέβαια το γεγονός ότι έχουμε συχνά κρούσματα αυτοκτονιών μέσα στο στράτευμα μας δείχνει ότι κάτι σάπιο εξακολουθεί να υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας... Για να την παλέψει κανείς καλό θα είναι να το πάρει απλώς ως καλαμπούρι, ένα κακόγουστο αστείο, μια σουρεάλ παράσταση με κομπάρσο τον ίδιο.
Για όλους όσοι τους ήρθε το χαρτί και απλώς γελάσανε, για τους άλλους που μπαίνουν αυτές τις μέρες αφήνοντας πίσω τους επιστημονικό έργο, δουλειά, γυναίκα, σκυλιά, γατιά (όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά), για αυτούς που υπηρετούν τώρα και τέλος για όλους τους υπόλοιπους από εμάς που ξεμπερδέψαμε με αυτή την ιστορία αφιερωμένο λοιπόν το άσμα... Καλοί πολίτες!
- Ήρθα να σου πω αντίο, γιατί το πρωί θα φύω
γιατί το πρωί θα φύω, ήρθα να σου πω αντίο
- Φεύγεις και ως την Κυριακή θα ‘σαι ντυμένος στο χακί
θα ‘σαι ντυμένος στο χακί, φεύγεις και ως την Κυριακή
- Γράμματα σου να μου στέλνεις και δικά μου θα λαβαίνεις
και δικά μου θα λαβαίνεις, γράμματα σου να μου στέλνεις
- Που θα φύγεις και τα βράδια θα’ ναι η καρδιά μου άδεια
θα’ ναι η καρδιά μου άδεια, Που θα φύγεις και τα βράδια
- Αφού υποχρεωτικό είναι το στρατιωτικό
είναι το στρατιωτικό, αφού υποχρεωτικό
- Στην καρδιά μου έχω μεράκι που θα φύγεις φανταράκι
που θα φύγεις φανταράκι, στην καρδιά μου έχω μεράκι
- Περίμενε μ‘ ώσπου ν’ απολυθώ, μα ‘γω θα σ’ αγαπώ
λυθώ μα ‘γω θα σ’ αγαπώ, περίμενε μ‘ ώσπου ν’ από-
- Σ’ αγαπώ και θα σε περιμένω να γενούμε ταίρι
μένω να γενούμε ταίρι, σ’ αγαπώ και θα σε περι-
- Φεύγω και σ’ αποχαιρετώ αλλά τσι μέρες θα μετρώ
αλλά τσι μέρες θα μετρώ, φεύγω και σ’ αποχαιρετώ........
γιατί το πρωί θα φύω, ήρθα να σου πω αντίο
- Φεύγεις και ως την Κυριακή θα ‘σαι ντυμένος στο χακί
θα ‘σαι ντυμένος στο χακί, φεύγεις και ως την Κυριακή
- Γράμματα σου να μου στέλνεις και δικά μου θα λαβαίνεις
και δικά μου θα λαβαίνεις, γράμματα σου να μου στέλνεις
- Που θα φύγεις και τα βράδια θα’ ναι η καρδιά μου άδεια
θα’ ναι η καρδιά μου άδεια, Που θα φύγεις και τα βράδια
- Αφού υποχρεωτικό είναι το στρατιωτικό
είναι το στρατιωτικό, αφού υποχρεωτικό
- Στην καρδιά μου έχω μεράκι που θα φύγεις φανταράκι
που θα φύγεις φανταράκι, στην καρδιά μου έχω μεράκι
- Περίμενε μ‘ ώσπου ν’ απολυθώ, μα ‘γω θα σ’ αγαπώ
λυθώ μα ‘γω θα σ’ αγαπώ, περίμενε μ‘ ώσπου ν’ από-
- Σ’ αγαπώ και θα σε περιμένω να γενούμε ταίρι
μένω να γενούμε ταίρι, σ’ αγαπώ και θα σε περι-
- Φεύγω και σ’ αποχαιρετώ αλλά τσι μέρες θα μετρώ
αλλά τσι μέρες θα μετρώ, φεύγω και σ’ αποχαιρετώ........
ΥΓ Οι στίχοι είναι από ΕΔΩ
Σε ενέπνευσε το χτεσινό, ε; Χαχαχαχ με βλέπω ότι θα είμαι ο πιο απάλευτος παππούς φαντάρος εκεί μέσα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆκου ένα ακόμα άσμα:
Δύο πουλάκια ρώτησα
πώς πάνε για Αυλώνα.
Το ένα μου'πε "αναβολή",
το άλλο "αυτοκτ0όνα"!
"Aπό την άλλη αποτελεί μια πρόγευση της ζωής που ακολουθεί μετά, καθώς εκεί μέσα βρίσκει κανείς κάθε καρυδιάς καρύδι, ενώ είναι υποχρεωμένος κατά κανόνα να υπακούει τους "ανωτέρους" του που μόνη βάση "ανωτερότητάς" τους δεν είναι ο σεβασμός ή κάτι ανάλογο, αλλά η εξουσία που πηγάζει από τη θέση και μόνο"
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτο ειναι για μενα ο στρατος κυριως. Και κατι ακομα, ειναι ευκαιρια για πολυ κοσμο να γνωρισει μερη που ισως δεν θα πηγαινε ποτέ. Επισης ειναι η τελευταια ευκαιρια "ξεγνοιασιας" στη ζωη ενος αντρα.
Εγω που εχω κανει θητεια 20 μηνες, να ευχηθω καλη θητεια στον exitmusician.
Καλημερα.
XAXA, τι τραβάτε κι εσείς οι άντρες... (και κατ'επέκτασην εμείς οι γυναίκες, που για όλα τα υπόλοιπα χρόνια ακούμε για το στρατό!!!)
ΑπάντησηΔιαγραφή;-Ρ
ελάχιστα τα καλά του. συμφωνώ απόλυτα με την πρότασή σου, που επισήμανε και ο αντώνης.
ΑπάντησηΔιαγραφήτο θέμα είναι να το δει κανείς με χιούμορ. όσο μπορεί. όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου.
Χαχαχα
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι αν δεν είναι χαμένα χρόνια...
Χαμένα βέβαια μόνο αν παραδεχθείς πως ο μόνος προορισμός του ανθρώπου είναι η καριέρα...
Καλά, χαμένα και με άλλους τρόπους...
Ξέρεις όμως κάτι που μου περνά καμιά φορά απ' το μυαλό βρε κιτσομήτσε μου;
Επειδή οι καιροί αλλάζουν συχνά πυκνά και πάντα, ελπίζω να μην έρθει η μέρα που θα βλαστημήσουμε την ώρα και τη στιγμή που θεωρήθηκαν αυτά τα χρόνια χαμένα...
Με αυτά και μ' αυτά, πραγματικά θα ήθελα όντως όλη αυτή η ιστορία να μετατραπεί σε ένα αναχρονιστικό παραμύθι...
Επίκαιρος...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι έγινε ρε παιδιά??? Οι γερμανοί ξανάρχονται?
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάτι έχασα φαινεται..... απο εχθές...
ΑπάντησηΔιαγραφήθα πάω φαντάρα?
το σουτιέν της στρατιωτίνας, ποιός θα μου το φέρει?
Καλημερα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλο φανταριλικι στο φιλο σου!
Το τραγουδακι σουπερ, θελω να χορεψω ΤΩΡΑ!
Αυτο που παντα ηταν για μενα αποριας αξιον ειναι το εξης: πως γινεται οι περισσοτεροι φευγοντας για το στρατο να ψυχοπλακωνονται, κατα τη διαρκεια της στρατευσης να γκρινιαζουν διαρκως ποσο χαλια ειναι και μολις απολυθουν να μιλανε για χροοοονια για τις υπεροχες στιγμες που εζησαν ως φανταροι και τις αληθινες φιλιες που δημιουργησαν εκει; Στο λεω εγω ως καμμενη που ακουω τις ιδιες ιστοριες σχεδον 10 χρονια τωρα! Δεν ειναι οξυμωρο αυτο;;;
Σαν αύριο, 9 Μαΐου του 2005 είχα παρουσιαστεί εγώ.. Σαν πλάκα και σαν εμπειρία είδα την όλη φάση και τελικά ήμουν τυχερός γιατί και καλά πέρασα (τον περισσότερο καιρό) και γνώρισα πολύ καλά παιδιά με τα οποία έχουμε συχνή επικοινωνία..
ΑπάντησηΔιαγραφήΌντως, άχρηστοι 12 μήνες, υπό τις διαταγές άχρηστων (τις περισσότερες φορές) ανθρώπων.. Και πραγματικά, συμφωνώ μαζί σου στο θέμα των στρατιωτικών.. Μεγάλοι μισθοί, εν μέρη άδικα, για ανθρώπους που το μόνο που θα κάνουν στην ζωή τους θα είναι να είναι σούζα μπροστά σε κάποιον ανώτερο.. Όσο για υποτιθέμενο πόλεμο και αντίδραση των στρατιωτικών μας, δεν ξέρω αν θα πρέπει να γελάσω ή να κλάψω.. Όσοι πήγαν φαντάροι, είδαν και ξέρουν..
@μουσικέ της εξόδου Μια χαρά θα τα πας και γρήγορα θα τελειώνεις. Όσο για τις φανταροϊστορίες έχεις πάρα πολλές να ακούσεις και να μάθεις.
ΑπάντησηΔιαγραφή@αντώνης Είναι και αυτό που λες. Ξεγνοιασιά από τα μεγάλα που ακολουθούν. Συμφωνώ.
Καλησπέρα.
@σοφία Είδες, είδες; Για να μη λέτε μετά! Χαχα!
@βασνια Με μας κομπάρσους. Αυτή είναι η πραγματικότητα, αλλά εδώ ισχύει και το "σκάσε και κολύμπα"
@Darthiir the Abban Δεν εννοώ μόνο την καριέρα. Χαμένα γενικότερα είναι απ'όλα τα επίπεδα.
Καμιά φορά την επιζητούμε την ηρεμία που είχαμε στον στρατό. Που το μόνο που μας ένοιαζε ήταν οι υπηρεσίες και τίποτε άλλο.
@καβειρος Ένεκα των ημερών.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ζαμάν-φου Το λες και έτσι.
@ζουζούνα Πότε φεύγεις; Πού παρουσιάζεσαι; Για πες!
@πεταλούδα Έτσι είναι αυτά. Όταν πας μαύρη μαυρίλα, αλλά στην πορεία ανακαλύπτεις τα καλύτερα ;-)
Ίδιον των ανθρώπων.
@γιώργος τ. Νέος δηλαδή! Χαχα! Είδαμε και ξέρουμε ότι για εμάς είναι τελείως άχρηστο. Ας τον κάνουν επαγγελματικό να τελειώνουμε με αυτό τον καταναγκασμό.
Είναι ωραία εμπειρία για εσάς τους άντρες.Δεν το συζητάμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμείς οι γυναίκες ούτε για 5 λεπτά δεν θα μπορούσαμε να ζήσουμε σε τέτοια κατάσταση :/
To μόνο που μαθαινεις στο στρατό ειναι ότι η λέξη "μ@λ@κ@ς δεν ειναι απλή αλλά μονίμως σύνθετη,με πρωτα συνθετικά παλιο-,χαζο-,θεο-,αρχι-,χοντρο-, κλπ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔωδεκα μήνες ειναι τωρα;Μέχρι τους εικοσιοχτώ πόσοι μενουνε;:)
Αντε να γινει επαγγελματικός ο στρατός,να κλεισει αυτή η κοινωνική πληγη,γιατί στερει απ'την κοινωνία νέα παιδιά για εναν ολοόκληρο χρόνο,γιατί τους κόβει ενα χρόνο ζωής, κι όλα τάλλα που ακούγονται,ειναι σχολειο και τέτοιες μαλακίες,ειναι κουβέντες για καραβανάδες!
και εγω το θεωρω αχρηστο πια .... αλλα ελα που οπως ειπες πρεπει να πληρωνοντε καπιοι για να ,,κοιμομαστε υσηχα,,
ΑπάντησηΔιαγραφήμπουαχαχα!!!!
και πως θα δικαιολογισουν και αυτα που αγοραζουν για να φυλαγοντε τα συνορα μας?
που ενα ντου αμα κανουν οι διπλα ... μας εχουν φαει λαχανο αλλα τεςπα
θεωρω οτι ειναι καλη ευκαιρια για καπιους να φυγουν απο τον τοπο τους και να ανοιξουν λιγο τα στραβα τους ( για καποιους ειπα)
και να δουν και αλλον κοσμο :)
παντως ολοι οι αντρες εχουν και μια ιστορια να πουν απο τον στρατο .... και εμεις να χαμογελαμε παρ ολο που την εχουμε ακουσει 100 φορες:ρρρρρρρρ
καλο απογευμα :)))))))
εγω οταν εκανα φανταρος τα πραγματα ηταν πολυ σκληρα τουλαχιστον τωρα ειναι οκ
ΑπάντησηΔιαγραφήπω πω ...τι έχω χάσει... πρέπει να διαβάζω μέχρι τα μεσάνυχτα...και Λονδίνο ...θα επανέλθω :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα δεις εδώ κάτι διαφημήσεις επειδή ο στρατός της ΝΖ είναι επαγγελματικός και δεν πατά κανέις...
ΑπάντησηΔιαγραφήΨυχραιμία, να πεις στον φίλο σου...
KAΛΟΣ ΦΑΝΤΑΡΟΣ Ο ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ.ΟΛΟΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ.ΔΕΝ ΤΗΝ ΓΛΥΤΩΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ.ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΟ ΔΟΥΜΕ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΑΓΧΟΣ ΑΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΒΕΒΑΙΑ.ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΦΙΛΕ ΜΟΥ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚίτσο συμπάθα με, αλλά ο στρατός μπορεί να είναι μια μαλακία και μισή, αλλά δεν είναι αυτός που εξωθεί τα παιδιά στις αυτοκτονίες. Σε πληροφορώ ότι η Ελλάδα είναι η χώρα με υποχρεωτική θητεία που έχει τις λιγότερες αυτοκτονίες. Κολλέγιο είναι ο στρατός μας σε σύγκριση με των άλλων. Το θέμα είναι πότε θα πάψει η θητεία να είναι υποχρεωτική και να πηγαίνουν μόνο όσοι το θέλουν. Η κοινωνία μας δεν παράγει πια δυνατούς χαρακτήρες. Αυτό δεν το έχουν καταλάβει?
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν κανείς παρουσιάζεται Σπάρτη την άλλη βδομάδα ας επικοινωνήσει. Κληρώνει αδειούμπα με το καλημέρα. Το αφεντικό τρελάθηκε!
ΑπάντησηΔιαγραφήψηλοεπέστρεψα..:):)
ΑπάντησηΔιαγραφήχαχα εγώ έκανα μόνο 24 μήνες.. η προηγούμενη σειρά 27..:):)
αλλά ΄πήγα μεγάλος και το είδα σα παιδική χαρά..:):)
χαχα πραγματικά μάταιο.. ακόμα και σαν απόσταση από το πατρικό.. άκυρο κι αυτό.. μια και με τη δεδομένη οικονομική κατάσταση.. πάλι εκεί επιστρέφουν..:):)
την καλησπέρα μου:):)
Καλησπέρα Κίτσο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θα μου άρεσε η ιδέα! Όχι ότι είναι και κάτι τραγικό, αλλά δεν μαθαίνεις και τίποτα χρήσιμο εκεί!
Καλή Κυριακή να έχεις
(υ.γ είχα σχολιάσει πριν από λίγο και στο προήγουμενο post, με τις τάσεις φυγής. Κοιτάω τώρα και δεν το βλέπω. Δεν μπορώ να καταλάβω τι έγινε)
Διαφωνώ μαζί σου. Ποτέ στην ιστορία του ελληνικού κράτους οι μισθοφόροι δεν τα κατάφεραν καλύτερα από έναν κληρωτό. Ότι πετύχαμε στρατιωτικά το πετύχαμε πάντα με κληρωτούς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓενικότερα ποτέ στην παγκόσμια ιστορία ένας μισθοφόρος δεν πολεμά καλύτερα από κάποιον που υπερασπίζεται τον ίδιο του τον εαυτό.
Έχεις όμως σε ένα σημείο δίκιο. Έτσι όπως είναι ο στρατός σήμερα είναι σχεδόν άχρηστος χρόνος. Όχι απλά υπάρχει για να δικαιολογούνται οι μισθοί των στρατιωτικών αλλά για να τους κάνουν τις αγγαρείες οι κληρωτοί.
Πολλά πρέπει να αλλάξουν.
Προσωπικά θεωρώ πως οι "αγγαρείες" πρέπει να γίνονται από πολιτικό προσωπικό και οι κληρωτοί να ασχολούνται μόνο με την εκπαίδευση τους. Επίσης εύχομαι να καταργηθούν οι ΕΠΟΠ αφού είναι ότι χειρότερο έχω δει στη ζωή μου.
Προσωπικά το στρατό τον είδα σαν μια αρκετά ενδιαφέρουσα εμπειρία και νομίζω πως με ωφέλησε αρκετά.
Ποτέ δεν θα μπορέσω να ζηλέψω αυτή την extra αντρική εμπειρία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνο κατασκήνωση έχω πάει μια φορά και μου φτάνει! :P
ας περάσετε και κάτι δύσκολο, δεν πειράζει :p
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλή Κυριακή! :)
Και με πόσα τετοια χαμένα χρόνια έχουμε γεμίσει τις ζωές μας.Ανεξάρτητα, μία εμπειρία είναι και αυτή χρήσιμη ή όχι εσείς θα κρίνετε, μιας και αν δεν το ζήσεις από μέσα δεν μπορείς να εκφέρεις άποψη. Καλό κουράγιο σε όσους δεν έχουν αφήσει ακόμα πίσω αυτό το δωδεκάμηνο :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΞύνεις πληγές αγαπητέ
ΑπάντησηΔιαγραφή@ alienlover
ΑπάντησηΔιαγραφήπου να γεννήσεις 5 φορές με φυσιολογικό τοκετό και να αργείς να φτάσεις στο μαιευτήριο! ΑΚΟΥΣ ΕΚΕΙ!
Πιστεύω πως είναι μια μεγάλη ευκαιρία να υπηρετήσει στο στρατό ένας άνδρας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟσοι προσπαθούν απεγνωσμένα την αποφυγή αυτού, μου δημιουργούν μία αίσθηση ανημποριάς που την κουβαλάνε και στη ζωή.
Σεβαστό αλλά όχι αποδεκτό από εμένα.
Κίτσο, που είσαι βρε!!!!!!!
Tο μεγαλύτερο κακό πιστεύω δεν είναι η διακοπή της πολιτικής ζωής η απόσταση από φίλους, δουλειά, γνωριμίες, οικογένεια, σχέση κτλ είναι α.) ότι κατά κανόνα είναι υποχρεωμένος να υπακούει τους "ανωτέρους" του που μόνη βάση "ανωτερότητάς" τους δεν είναι ο σεβασμός ή κάτι ανάλογο, αλλά η εξουσία που πηγάζει από τη θέση και μόνο
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι β) Ότι κατά κανόνα τον διατάσσουν ν ασχολείται με καθήκοντα συνήθως άσχετα ανούσια , βαρετά και που ουσιαστικά τίποτα δεν θυμίζουν εκπαίδευση στο να μάθει κάποιος να υπερασπιστεί την πατρίδα του σε ώρα ανάγκης! Χαμένος χρόνος από τη ζωή του κάθε νέου λοιπόν άνευ λόγου! Ή μάλλον με σαθρή δικαιολογία!
Ελαχιστα τα καλά του και απειρα τα 8κατά του! λολ
Ο μόνος τρόπος για να την παλέψει κανείς υποθέτω είναι αν δει την κατάσταση με πολύ υπομονή, και άπειρο χιούμορ.. και απόφαση ότι θα χάσει το χρόνο του! !
Μεταξύ μας χαίρομαι ιδιαίτερα που σαν γυναίκα, που είμαι δεν πηγα φανταρίνα!
ψάραξ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνατριχιασα...έθιξες μεγάλο θέμα για μένα! ΔΕΝ θέλω να πάω πως το λένε!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θέλω να είμαι αναγκασμένος να ακούω τον κάθε χωριάτη-αποτυχιμένο που δεν του κάθεται η κουλιτσα του να βγάζει τα αποθημένα του πάνω μου!
Αυτά και άλλα πολλά και δεν καταλαβαίνω γιατί δεν υπακούει εδώ η δημοκρατία! ΔΕΝ θέλω και ΔΕΝ πάω! ουφ!
Ενδιαφέροντα όλ’ αυτά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλήθεια, στην πολιτική μας ζωή, δεν αναγκαζόμαστε να πειθαρχήσουμε σε «ανωτέρους» σε θέση;
Άραγε λόγω θέσης δεν βρίσκονται και αυτοί εκεί που βρίσκονται;
Ή μήπως στο στρατό δεν επικρατούν κριτήρια για τις θέσεις;
Ή μήπως στη δημοκρατία μας επιλέγουμε το καλύτερο;
Μήπως δεν επιλέγουμε απλά ανάμεσα στα διαθέσιμα;
Μήπως τα «διαθέσιμα» στην πράξη δεν είναι σχεδόν ίδια;
Μήπως η οργάνωση δεν απαιτεί στην πράξη τον σεβασμό σε «θεσμούς»;
Και μήπως όταν κάποιος βρίσκεται στη θέση του θεσμού δεν πρέπει να δείχνουμε τον δέοντα σεβασμό, ανεξαρτήτως της κριτικής που θα ασκήσουμε, γιατί χωρίς αυτόν δημιουργούνται φοβερά προβλήματα;
Άλλωστε μήπως το βασικότερο πρόβλημα του σήμερα δεν είναι η παντελής έλλειψη σεβασμού στους θεσμούς;
Μήπως άραγε θεωρούμε «χαμένο άσκοπα χρόνο» τις «αγγαρείες» γιατί στην πράξη στη ζωή μας προτιμάμε να τις φορτώνουμε σε άλλους;
Μήπως λοιπόν τελικά είναι απαραίτητο να γίνουν;
Και μήπως «απαξιώνοντας» ‘τες, δεν απαξιώνουμε στην ουσία την προσφορά όσων πληρώνουμε για να τις πράξουν;
Μήπως τελικά όλο αυτό δεν είναι ένα δίδαγμα για το πώς «η εργασία δεν είναι ντροπή» και πως μπορούμε και πρέπει να μπορούμε να κάνουμε τα πάντα;
Γιατί δεν αξίζει να «σιχαινόμαστε» και να «υποτιμούμε» μια εργασία που στην πράξη δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτή;
Και μήπως δεν είμαστε πολύ ρομαντικοί αν πιστεύουμε πως ο στρατός είναι εντελώς ανούσιος και ανώφελος θεσμός;
Σε έναν κόσμο που τα πάντα ρει και ποτέ δεν ξέρεις πως θα γυρίσουν τα πράγματα αύριο;
Ναι δε διαφωνώ, μακάρι να μην χρειαστεί ποτέ.
Αλλά μήπως τελικά τα διδάγματά του είναι αρκετά σημαντικά και μας επιστρέφουν λίγο στην πραγματικότητα, βγάζοντάς μας από τον εικονικό κόσμο στον οποίο ζούμε, προσπαθώντας να απομακρύνουμε από το συνειδητό μας «δουλειές» που θεωρούμε υποδεέστερες;
Μήπως να πάρουμε λίγο πιο σοβαρά την πραγματικότητα αντί να ωραιολογούμε και ν’ αρχίσουμε να ξανασεβόμαστε τους θεσμούς, αν θέλουμε να λειτουργήσουν σωστά και αν θέλουμε κι εμείς ν’ ανήκουμε στην πραγματικότητα, αντί της εικονικής πραγματικότητας στην οποία έχουμε κλειστεί για να μην μας χαλάνε τη διάθεση οι «παρενέργειες» των «θέλω» μας;
Μεγάλο σχολείο ο στρατός. Αλλά σχολείο υπάρχει μόνο αν υπάρχουν εκπαιδευόμενοι με διάθεση να μάθουν και με σέβας προς το θεσμό της εκπαίδευσης και τους εκπαιδευτές. Σε κάθε άλλη περίπτωση σχολείο δεν υπάρχει. Και δυστυχώς το βλέπουμε καθημερινά μπροστά μας αυτό.
Μήπως τελικά ζούμε σε πολύ βαθύ λίθαργο;
Δεν ξέρω, απλά μου δημιουργήθηκαν όλα αυτά τα ερωτήματα και είπα να τα καταθέσω, όχι αναζητώντας απάντηση, αλλά θέλωντας να φυτέψω σπόρους σκέψης και μόνο. Γιατί μερικές φορές, το να συλλογίζεσαι είναι πιό εποικοδομητικό απ' το να δίνεις αυθόρμητες απαντήσεις.
Αυτό το κάθε καρυδιάς καρύδι μα πόσο ισχύει όμως ε... Συναντάς απίστευτους τύπους σε αυτούς τους 12 μήνες. Βλέπεις όλο το φάσμα του αντρικού πληθυσμού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα.
Sometimes the best answer is a more interesting question....
ΑπάντησηΔιαγραφήT.P.
;-)
Κιτσουλίνι μου...καλημέρα..καλά άστο επειδή πονάει πολύ το θέμα της στρατιωτικής,θητείας...πολύ χάλι η κατάσταση...καλό μου ήρθα να σου πώ ότι από δώ και πέρα θα με βρίσκεις εδώ-www.mikriahtida.wordpress.com ok;;;
ΑπάντησηΔιαγραφή'Αναχρονιστικός θεσμός, γενικότερα άχρηστος, υπάρχει μάλλον για να δικαιολογεί τους μισθούς των στρατιωτικών'
ΑπάντησηΔιαγραφήμου αρεσε πολυ αυτη η φραση κιτσομητσο ο πολεμος πια ειναι οικονομικος τουλαχιστον στην ευρωπη αλλα και οι εξοπλισμοι οικονομικα ζητηματα εξυπηρετουν μπερδεμα
Φίλε μου, δίκιο έχεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά για φαντάσου κι εμάς που κάναμε θητεία 23 μηνών; Ξεχάσαμε πως είναι ο έξω κόσμος...
Αρνούμαι να συμμετάσχω σε τέτοια συζήτηση...με πιάνει ψυχοπλάκωμα και μου έρχεται να πάω για μπύρες στο South Kensington! Kαλό κουραγιο σε αυτούς που μπαίνουν αυτές τις μέρες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου Kitsomitso με τις εμπνεύσεις για τα post σου! :)
@πασχαλίνα Από τη στιγμή που είναι υποχρεωτική, δεν είναι και τόσο ωραία. Αλλά συμβιβαζόμαστε ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφή@vad Σωστός! Χαχαχα! Πολύ καλή η γλωσσολογική παρατήρηση!
Άντε να δούμε τι και πως.
@korinoskilo Έλα μου ντε; Πώς θα πληρώνονται οέο;
Εννοείται ότι έχουμε πάντα να πούμε μια ιστορία. Και όσο πιο διανθισμένη τόσο το καλύτερο!
@σκουλήκι Εύγε παιδί μου, εύγε.
@νατάσσα Όταν τελειώσεις, πες μου ;-)
@artanis Κανένας ε; Ούτε αυτοί που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα;
Ναι μωρέ, μια χαρά θα περάσει, δεν τον φοβάμαι.
@jk o skroytzakos Κάπως έτσι είναι τα πράγματα, όντως.
@mad Ακόμη και μία αυτοκτονία είναι αρκετή. Μπορεί να είναι κολέγιο αλλά εξακολουθεί να είναι καταναγκαστικός. Και δεν έχει σχέση με δυνατούς χαρακτήρες ή όχι. τελοσπάντων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπικοινώνησε κανείς για Σπάρτη;
@koulpa Μια χαρά σου έκατσε και σένα! Χεχε!
Αφού το είδες με καλή διάθεση, όλα μια χαρά είναι!
Καλημέρα
@lily Κάποια πράγματα τα μαθαίνεις, να μην είμαστε και ισοπεδωτικοί!
ΥΓ Δε μου ήρθε κάποια ειδοποίηση για το σχόλιο. Από μένα δεν κόβεται τίποτε πάντως.
@λάκων Κάποτε που η μάχη γινόταν σώμα με σώμα. Τώρα που όλα έχουν να κάνουν με πυραύλους και ηλεκτρονικά συστήματα μάλλον έχουν διαφοροποιηθεί τα πράγματα. Τελοσπάντων.
Την καλημέρα μου.
@mrs.stulf Γιατί το λες αυτό κοπελιά; Κατασκήνωση ε; Τόσο τρομακτικό;
@alienlover Για να τα βάλουμε κάτω να τα μετρήσουμε ;-)
@trying escape the truth Στο τέλος κάνουμε ταμείο πάντα. Το θέμα είναι πώς φτάνεις σ'αυτό το τέλος.
@island Για πες περισσότερα...
ΑπάντησηΔιαγραφή@mad Χαχαχα! Θεϊκό σχόλιο!
@αστροσυμμορίτες Από τη στιγμή που είναι υποχρεωτικό συμφωνώ ότι κάθε λουφαδόρος με πλάγιους τρόπους είναι καραγκιοζάκι.
Το ζήτημα είναι γιατί να είναι υποχρεωτικό...
@χειμωνιάτικη λιακάδα Μα και στην πολιτική ζωή κάπως έτσι δεν είναι; Είσαι υποχρεωμένος να υπακούς ανώτερους που έχουν κάποια θέση χωρίς απαραίτητα να την αξίζουν ή να είναι καλύτερη.
Όσο για τα ανούσια ομοίως δε συμβαίνει αυτό σε οποιαδήποτε δουλειά; Έτσι νομίζω.
Την καλημέρα μου.
@gremiii Τι θε ρε ποντικαρού;
@μουσικούλης Είπαμε είναι προετοιμασία για την πραγματική ζωή μετά. Όσο είναι υποχρεωτικό είναι λίγο φυγομαχία να μην...
Άμα καταργηθεί, αλλάζει το θέμα.
@μάνος Μικρογραφία του έξω πληθυσμού είναι. Καρικατούρα μάλλον θα έλεγα ;-)
@darthiir the abban Φυσικά και πολλά από αυτά τα πράγματα ισχύουν και στην πολιτική ζωή. Η ουσιώδης διαφορά είναι ότι σε μια δουλειά το έχεις επιλέξει να είσαι εκεί με όλα τα παρελκόμενα ενώ στον στρατό στο έχουν επιβάλλει. Και αυτό συνεπάγεται πάρα πολλά πράγματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για τις δουλειές και τις αγγαρείες που αναφέρεις, γιατί κάποιος να είναι υποχρεωμένος να αφήσει στη μέση το επιστημονικό του έργο για να πάει να ξεσκατίζει τουαλέτες και να πλένει ταψιά; Είναι σημαντικότερα αυτά από μια διατριβή, μια πιθανή ανακάλυψη; Και στο κάτω-κάτω από τη στιγμή που δεν το έχω επιλέξει γιατί να είμαι υποχρεωμένος να το κάνω;
Ποιον θεσμό να σέβομαι; Τον στρατό; Δε μιλάς σοβαρά, θέλω να πιστεύω. Δε θα έπρεπε καν να υπάρχει σαν θεσμός, πόσο μάλλον να πηγαίνουν υποχρεωτικά άτομα σε μια από τις πιο παραγωγικές φάσεις της ζωής τους. Επαγγελματικός γι αυτούς που θέλουν να ασχοληθούν, γι αυτούς που περνάνε σε στρατιωτικές σχολές και τα σχετικά. Αλλά μέχρι εκεί.
Δε νομίζω ότι είναι βαθύς λήθαργος να επιζητάς το αυτονόητο δηλαδή την αποφυγή της δουλείας χωρίς τη θέλησή σου.
Καλημέρα
@sophia Να ζει κανείς ή να μη ζει, ιδού η απορία ;-)
@αθανασία Καλή αρχή, λοιπόν!
@μαρία λεμονάτη Μαζί σου!
Εννοείται ότι οι πόλεμοι ήταν πάντα οικονομικοί. Αυτό κρύβεται από κάτω όποιο μανδύα και αν έχουν για επίφαση.
@ασκαρδαμυκτί Έχεις δίκιο, πραγματικά. Γι αυτό και το αναφέρω.
@ndn Ήσουν η μισή έμπνευση σ'αυτό! Χαχα!
Καλημέρα ωρέ!
Χαίρομαι που είσαι πεπεισμένος πως η εργασία αποτελεί «επιλογή». Εγώ πάλι είμαι πεπεισμένος πως σήμερα οι περισσότεροι δεν έχουν επιλέξει πραγματικά την εργασία τους και σίγουρα δεν βρίσκονται εκεί που βρίσκονται από επιλογή (επίσης, ως απόλυτος αιτιοκρατιστής, έχω μια εντελώς διαφορετική αντίληψη για την έννοια της «επιλογής» από το μέσο σημερινό άνθρωπο).
ΑπάντησηΔιαγραφήΦυσικά και μπορείς να ζήσεις χωρίς την επιστήμη, χωρίς ξεσκατισμένη χέστρα δεν μπορείς να ζήσεις. Εννοείται πως δε μηδενίζω το ρόλο της επιστήμης. Είμαι επιστήμονας με όλη τη σημασία της λέξης και όχι επαγγελματίας ασκητής των επιστημονικών ανακαλύψεων. Και πιστεύω πως η προσφορά ενός ανθρώπου που ξεσκατίζει τη χέστρα μου είναι πολύ πιο αποτελεσματική για την καθημερινότητά μου από την επιστήμη. Επίσης πιστεύω πως πρέπει όλοι να περάσουν από μια κατάσταση «ομογενοποιημένης προσφοράς».
Μιλώντας περί θεσμών, μίλησα γενικά. Κυρίως ορμώμενος από το γεγονός πως στην πράξη, όσο και αν βαυκαλιζόμαστε γιατί εξυπηρετεί πολύ, το πρόβλημα της παιδείας μας έχει να κάνει με το ότι δεν τη σεβόμαστε ως θεσμό και με τίποτε μα τίποτε άλλο. Και ο στρατός καλώς ή κακώς αποτελεί έναν τύπο εκπαίδευσης (ξέχνα το ότι αναφέρεται στα όπλα και τον πόλεμο, αν και δεν είμαι σίγουρος πως η ανθρωπότητα πρέπει να απολέσει αυτή τη μνήμη γενικότερα). Τελικά όμως, ο στρατός αποτελεί έναν θεσμό που υπάρχει, το καλώς ή κακώς δεν το κρίνω άμεσα διότι πρέπει να κρίνω πολλά πράγματα και φοβούμαι πως η ανυπαρξία δεν είναι τόσο θεμιτή, όσο θέλουμε να τη βλέπουμε στην ωραιοποιημένη ζωή μας. Αλλά εφόσον υπάρχει, αν δεν τον σεβαστείς ως θεσμό, δεν μπορείς καν να επικοινωνήσεις μαζί του για να τον μεταβάλεις...
Η άμεση δε κατάργησή του σημαίνει επανάσταση, άρα ή κάν'τη (μαζί σου αλλά και πάλι φοβούμαι πως θα καταλήξεις να μετανιώσεις - η πραγματικότητα δεν είναι τόσο όμορφη), ή άσε την φιλοσοφία.
Φυσικά και δεν μου άρεσε καθόλου όταν πήγα κι εγώ στρατό. Φυσικά και με «καθυστέρησε» (μακάρι να κοπεί κάθε έννοια «αναβολής»), φυσικά και δεν «πέρασα καλά», Στην πράξη βέβαια πολλά περισσότερα πράγματα με καθυστερούν – που έχουν σχέση με την πολιτική ζωή – πολύ περισσότερο απ’ το στρατό, ενώ κοιτώντας πίσω, μπορώ να πω ότι αντιλήφθηκα πολλά πράγματα τότε.
Τελικά όμως ξέρεις κάτι; Η ζωή δεν είναι μόνο καριέρα. Άρα δεν είναι μόνο επιστήμη ή διασκέδαση, ή υποχρεώσεις, ή ξεσκάτισμα ή… Ξέρεις κάτι; Η ζωή είναι όλα αυτά μαζί. Μαζί. Και η υπερδιόγκωση των τμημάτων κάνει κακό στο όλο.
Ευτυχώς που αναγκάζεσαι να πας να ξεσκατίσεις και μια χέστρα, για να εκτιμήσεις λίγο παραπάνω την προσφορά της μάνας σου στο σπίτι, ή της αλβανίδας/ταϊλανδέζας που θεωρείς τόσο παρακατιανή.
Ψιτ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σχόλιο (όπως και όλα τα σχόλιά μου) δεν έχει προσωπικό τόνο...
:)
Ουφ, εμείς το περάσαμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι εις άλλα με υγεία και καλή υπομονή σε όσους ξεκινούν!
Κίτσο όπως έχω ξαναπεί πολλάκις ο ΕΣ είναι ένα ταξίδι με ΑΡΧΗ και ΤΕΛΟΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλά μια φανταστική εμπειρία που όμως όταν την ζεις λατρευεις να την μισείς.
Εμπειρία δεν είναι βέβαια να λιώνει κάποιος συνέχεια στο ΚΨΜ τρώγωντας κρουασαν ή σαν γνήσιο γαμωσείρι να έχει βάλει βύσμα και να γαμά τους υπολοίπους.
Εμπειρία είναι ο πραγματικός ΕΣ που αν θέλει να επιλέξει ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ.
Εμπειρικά, αυτός που πέρασε χάλια στον στρατό (και το λέει και 3 χρόνια μετά) είναι αυτός που έξυνε τα @@ του σε ένα γραφείο.
Δεν είναι κανόνας αλλά κατά βάση ισχύει.
Το θέμα είναι ο καθένας που θα καταταγεί οπλίτης να συνειδητοποιήσει 3 πράγματα:
α) Βάζοντας βύσμα είναι γαμοσείρι γιατί θα πρέπει να κάνω ΕΓΩ και τις υπηρεσίες του.
Κοινώς, του λιώνεις το κορμί σε τέτοιο βαθμό που τον βάζεις να πάρει αναβολή οικειοθελώς (πανεύκολο)
β) Ο ΕΣ έχει ΑΡΧΗ και ΤΕΛΟΣ. Το πως θα περάσεις το ΤΑΞΙΔΙ είναι επιλογή του καθενός και θα τον σημαδεύει για όλη του την ζωή.
γ) Αν κάποιος ζορίζεται να κάνει τουμπεκί. Η ζωή έξω είναι πολύ πιο δύσκολη και δεν υπάρχει "λέλα".
Τέλος, ο ΕΣ, με το ελάχιστο που είδα στην Ελλάδα, ήταν αισχρός (δεν μιλώ μόνο για καραβανάδες) γεμάτος σκατογιωτάδες και βύσματα.
Χίλιες φορές ΕΔ ή (και) εξω (καμιά Κύπρο πχ).
Άνετα πήγαινα κανά 4μηνο πάλι στο πολύ full (και ας έκανα και 2,5 μήνες επιπλέον θητεία :p )
Να τονίσω επίσης ότι η δουλειά του οπλίτη δεν είναι ούτε να παλέυει με το τέρας, ούτε να κάνει τον dj, ούτε να κάνει τα 1,000,000 θελήματα του στρατού αλλά να είναι ανα πάσα στιγμή 100% έτοιμος να εκτελέσει την μοναδική αποστολή του (με ό,τι συνεπάγεται αυτό).
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι όπως έχω ξαναπεί θα πρέπει να πηγαίνουν ΚΑΙ οι γυναίκες.
Όπωσδήποτε το τελευταίο.
Συμφωνώ πως είναι θεσμός για να υπάρχουν και οι στρατιωτικοί (και μπορούμε να το γενικεύσουμε αυτό και σε άλλους τομείς). Ασε που τελικά και τη στρατιωτική θητε'ία τη χρεώνεται(οικονομικά) η οικογένεια (αρσενικών παιδιών, βεβαίως βεβαίως)
ΑπάντησηΔιαγραφή@darthiir the abban Η εργασία φυσικά και δεν αποτελεί επιλογή. Επιλογή όμως είναι η φύση και το είδος της εργασίας - τουλάχιστον όσον αφορά σε σχετικά μεγάλη μερίδα του πληθυσμού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ στρατός αποτελούσε εκπαίδευση σε άλλες εποχές. Τώρα δεν παρέχει καμία είδους εκπαίδευση. Είναι απλώς καρικατούρα. Αν θα μάθω ποτέ να καθαρίζω τουαλέτα θα μάθω επειδή το επιλέγω και όχι γιατί μου το επιβάλλανε. Ίσα-ίσα έτσι που θα το θεωρώ πάντα καταναγκαστικό έργο ενώ όταν το κάνω στο σπίτι μου τότε το κατανοώ καλύτερα.
Για τους υπόλοιπους θεσμούς να το συζητήσουμε. Για τον άχρηστο στρατό όμως διαφωνώ κάθετα. Ναι, η ζωή είναι πολλά πράγματα μαζί και φυσικά έχει αρκετά καλά και αρκετά άσχημα. Γιατί να προσθέτουμε περισσότερα;
Απλές σκέψεις...
ΥΓ Εννοείται ότι αντιλαμβάνομαι ότι δεν είναι επί προσωπικού :-)
@ενεσούλα Τα περάσαμε και τώρα όλα μια χαρά! Τώρα ήρθε η ώρα να το χαρείτε ;-)
@fusmoker Από τη στιγμή που υπάρχει ο θεσμός, εννοείται ότι μπαίνει στον χορό και χορεύεις. Βασιζόμενος φυσικά στις δικές του δυνάμεις ο καθένας - βύσματα και λοιπά είναι απλώς αηδίες. Άσε που οι "βυσματούχοι" ήταν οι πιο απάλευτοι.
Αν ήταν επίσης να ήταν μόνο για κανένα 3μηνο και είχε μόνο εκπαίδευση στρατιωτική, τότε το συζητούσα. Γιατί τουλάχιστον θα μάθαινες κάτι ουσιαστικό - αχρείαστο μεν αλλά ουσιαστικό...
@φλούφλης Εννοείται για την οικονομική επιβάρυνση. Άλλος ένας χρονος σαπίσματος...
Καλησπέρα