Metropolis – 4 χρόνια μετά

Άρτι αφιχθείς από ένα επαγγελματικό ταξίδι στην Αγγλία σε ένα Ινστιτούτο Μάρκετινγκ κάπου στη μέση του πουθενά (γι αυτό και η απουσία μου αυτή τη βδομάδα – περισσότερα θα γράψω σε επόμενη ανάρτηση), έκανα ένα γρήγορο εξάωρο πέρασμα από Λονδίνο για βόλτα, φαγητό και αναψυχή. Επειδή εκεί που κάναμε το σεμινάριο ήταν απίστευτη ηρεμία, το τρίπτυχο αγελάδες-λιβάδια-νερά, η απότομη αλλαγή στο πολύβουο Λονδίνο με έβαλε σε αρκετές σκέψεις.

Το Λονδίνο είναι η μεγαλύτερη ευρωπαϊκή μητρόπολη. Λέγοντας μητρόπολη, δεν εννοώ το μέγεθος μόνο ή τον κόσμο που μένει εκεί, αλλά τα γενικότερα χαρακτηριστικά όπως η επιρροή, το οικονομικό κέντρο, τα κέντρα των αποφάσεων, το πολιτιστικό κέντρο και άλλα. Στην Ευρώπη δεν έχουμε πολλές μητροπόλεις. Μητρόπολη είναι – κατά την άποψή μου - και το Βερολίνο για τους ίδιους λόγους. Εξίσου σημαντικό κέντρο αποφάσεων, οικονομικό σίγουρα, αλλά και πολιτιστικό. Για παρόμοιους λόγους δε θεωρώ το Παρίσι μητρόπολη. Κάποιοι μπορεί να διαφωνήσουν, αλλά εκεί μου φαίνεται ότι σταματούν οι μητροπόλεις της Ευρώπης. Ή μήπως όχι;

Συζητώντας με τους συναδέλφους στο σεμινάριο από την ίδια εταιρία αλλά απ’όλη την Ευρώπη, προσθέσαμε άλλο ένα μητροπολιτικό κέντρο: την Αθήνα. Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, οι περισσότεροι συμφωνήσανε σ’αυτό, ενώ ο μόνος που διαφωνούσε ήμουν εγώ! Αναλύοντας όμως τα στοιχεία ένα προς ένας, τελικά καταλήξαμε ότι τα πράγματα είναι όντως κάπως έτσι! Είναι κέντρο σίγουρα για τα Βαλκάνια (που πλέον σιγά-σιγά μπαίνουν στην ΕΕ). Είναι κέντρο για την επικοινωνία με τα αραβικά κράτη και ανερχόμενη δύναμη και για την Ασία. Ενεργειακός κόμβος, εμπορικός κόμβος λόγω λιμανιού Πειραιά, οικονομικός για την ευρύτερη περιφέρεια. Για τα πολιτιστικά και τα λοιπά δε χρειάζεται να πούμε περισσότερα, τα έχουμε κληρονομήσει από τους αρχαίους ημών...

Και ποια τα αίτια αυτής της διαπίστωσης, όπως ήρθαν από τα χείλη των άλλων; Δύο πράγματα που συνέβησαν 4 χρόνια πριν. Ναι, αναφέρομαι κυρίως στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας και σε μικρότερο βαθμό η κατάκτηση του Euro 04. Κακά τα ψέματα, τελικά φαίνεται ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες και η άψογη τέλεση των εκδηλώσεων μας βάλανε στον πανευρωπαϊκό και τον παγκόσμιο χάρτη. Κάτι που εμείς ίσως να μην το καταλαβαίνουμε γιατί το ζήσαμε και το ζούμε, οι ουδέτεροι όμως παρατηρητές το διακρίνουν ξεκάθαρα.

Φυσικά και το Euro. Καταρχάς γιατί σήμερα ξεκινάει το επόμενο, αυτή τη φορά με προσδοκίες λόγω βεβαρυμένου παρελθόντος... Και κατά δεύτερον, γιατί έδειξε ότι μια μικρή σχεδόν τριτοκοσμική (ποδοσφαιρικά) χώρα μπορεί να καταφέρει το όνειρο. Και ας είναι μία στο τόσο που συμβαίνει αυτό...