Πηξ λα μουν*

Τελευταία ο καιρός μας κάνει τρελά τερτίπια. Εκτός από τις καλοκαιρινές θερμοκρασίες και τις απότομες τροπικές καταιγίδες, ένας αέρας βαρεμάρας αιωρείται στην ατμόσφαιρα. Φυσάει πολλή βαρεμάρα, δηλαδής. Το βλέπεις παντού τριγύρω σου στις εκφράσεις του κόσμου – είτε είναι λευκάδα, όπως λένε οι άθλιες κόρες, είτε πρόωρα μαυρισμένα κορμιά τύπου ψολάριουμ είτε πάλι το τραγούδι Το πρώτο μου ξεφλούδισμα και της μαϊμούς ο κάλος (το α με ω) από τους Mazoo and the zoo.

Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα της θερινής ραστώνης, παράλληλα με την εμφάνιση των πέδιλων με τους χειμωνιάτικους κάλους που δεν πρόλαβαν να πεντικιουρηθούν (γεμάτα τα ραντεβού των ειδικών), των καυτοσορτσακίων και αμάνικων που αναδεικνύουν τις θαμνώδεις συστάδες, κάνει και την εμφάνισή του το περιβόητο Πηξ λα μουν.

Τα πράγματα είναι απλά, το λέει και ο νόμος του Μέρφυ. Το κακό (βλέπε πήξιμο στη δουλειά) θα σε βρει την χειρότερη δυνατή περίοδο. Όχι τον Αύγουστο που’ναι παχιές οι μύγες ούτε τον Ιούλιο που είσαι ήδη σε κλίμα διακοπών. Τώρα τον Ιούνιο, που μόλις ανέβηκαν οι θερμοκρασίες, έχεις αρχίσει να ξεμυτίζεις, να βουτάς το ποδαράκι στο νερό και κάνεις τις πρώτες σου διακοποσκέψεις. Αυτή τη χρονική περίοδο είναι που θα σκάσουν όλα. Από τα σχολικά χρόνια με τις εξετάσεις ως το εργασιακό τερτίπι τώρα είναι η ώρα του Γιάννη Βαλαώρα.

Το φαινόμενο διαρκεί ένα μήνα και κάτι περίπου, ανεξαρτήτως αν θα πας ή όχι διακοπές τον Αύγουστο. Γιατί ως τότε απλώς το έχεις πάρει απόφαση και βουτάς το στραβό-από-ψύξη-αιρκοντίσιον κεφάλι σου βαθύτερα στα ζγκατά που σε γυροφέρνουν όλη τη χρονιά. Τώρα σκάει η γκρίνια, τώρα πρέπει να κλείσεις τις δουλειές, τώρα πρέπει να ξεμπερδέψεις γενικότερα. Το μόνο που με προβληματίζει είναι αν όντως παίζει πολύ πήξιμο τώρα ή αν το βλέπουμε έτσι γιατί ήδη αρχίζουμε να είμαστε φευγάτοι. Τι να πω, θα το σκεφτώ το τριήμερο χαλλλαρά και θα σας πω. Ευτυχώς που μας τονώνει πνευματικά η επιφοίτηση του αγίου πνεύματος...



*Αρχαία κέλτικη έκφραση που οι ρίζες της βρίσκονται μέσα στην ομίχλη του Άβαλον και τα μαγικά του Μέρλιν