Χάλια μπάλια και η εντροπία του συστήματος

Όλοι περνάμε φάσεις. Φάσεις καλές, καλύτερες, μαύρες και άραχνες, ενθουσιώδεις και καταθλιπτικές. Που αισθανόμαστε γεμάτοι, που αδειάζουμε από όλα και όλα μας φταίνε.

Υπάρχουν μέρες που όλα είναι στραβά. Η ψυχολογία αμαυρώνεται, τα αρνητικά συναισθήματα κατακλύζουν, σκέψεις περιέργες γεμίζουν το μυαλό, οδηγούμαστε σε κινήσεις απελπισίας, απονενοημένα διαβήματα. Είναι εκείνες οι μέρες που η μούτζα έχει εγκατασταθεί πάνω απ’το κεφάλι μας και το σύννεφο της βροχής ακολουθεί κατά πόδας. Έρχεται ταυτόχρονα κρύωμα, πυρετός, κόψιμο, στραμπούληγμα, πόνος στην πλάτη. Πατάς μέσα σε νερά, σκατά, λακούβα με ό,τι μυστήριο μπορεί να υπάρχει. Το φαγητό καμμένο, το ρεύμα και το Ίντερνετ κομμένο, το σπίτι αναποδογυρισμένο. Το αφεντικό παρμένο, η δουλειά να μη βγαίνει, οι πελάτες να φωνάζουν, οι προθεσμίες να τρέχουν. Η κίνηση στο δρόμο απίστευτη, η κλήση δεδομένη, το παρκάρισμα μαρτύριο, η αναμονή για το τρένο βασανιστήριο. Όλα φαντάζουν δύσκολα, εμπόδια ανυπέρβλητα. Υπάρχουν κάποιες μέρες που η εντροπία του συστήματος ολοένα και αυξάνεται...

Τα αντίδοτα απλά, μικρά, πραγματικά. Ένα τηλεφώνημα από πρόσωπο χαμένο, μια καλή κουβέντα στη δουλειά, ένα έξυπνο ανέκδοτο, ένα ευχαριστώ, ένα μπράβο. Ένας ήλιος πρωινός, η μυρωδιά ενός λουλουδιού. Τραγούδι αγαπημένο στο ραδιόφωνο, κοπλιμέντο στο δρόμο, μια πρόσκληση για έξοδο, ένα φαγητό πετυχημένο, ρούχο παλιό και ξεχασμένο, λίγη σημασία παραπάνω. Πάνω απ’ όλα όμως, ένα φιλί, μια αγκαλιά, μια καλή κουβέντα ή ακόμη, σιωπηλή κατανόηση χωρίς γιατί και πώς από άνθρωπο που σε καταλαβαίνει. Έκρηξη συναισθημάτων, μικρές τουλίπες μέσα στο άσπρο του χιονιά, αγάπη εκεί που το φαντάζεσαι και εκεί που δεν το περιμένεις. Υπάρχουν πολλές μέρες που όλα διορθώνονται και είναι όμορφα...

Αρκεί να το θέλεις... Γιατί υπάρχουν μέρες...

ΥΓ Σκέψεις βραδινές σε φόντο λευκό.