Αεροδρόμιο

Από μικρός μου άρεσαν τα αεροδρόμια. Ο κόσμος, η κίνηση, τα αεροπλάνα, η αίσθηση ότι φεύγεις, η προοπτική του ταξιδιού. Ομολογώ ότι ποτέ δεν είχα πρόβλημα με τις πτήσεις, απεναντίας πάντα προσδοκούσα στο επόμενο ταξίδι. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, φτάνω στο αεροδρόμιο αρκετά νωρίτερα από την προκαθορισμένη ώρα. Θες το άγχος της καθυστέρησης, θες η προσμονή του ταξιδιού, δίνεται έτσι η ευκαιριά της παρατήρησης του κόσμου τριγύρω. Το αεροδρόμιο ως μικρογραφία του κόσμου γενικότερα.

Κόσμος πάει, έρχεται, σπάνια μένει. Βιαστικοί να προλάβουν την πτήση, ανυπόμονοι για το ταξίδι που ξεκινάει. Άλλοι πάλι χαρούμενοι, φοβισμένοι, αγχωμένοι. Πιασμένοι χέρι – χέρι λιώνοντας από έρωτα, μόνοι, σε μικρότερες ή μεγαλύτερες παρέες. Τα γκρουπ ξεχωρίζουν από μακριά με την αρμονία των κινήσεων. Κάπου εδώ παρεισφρύουν και οι μη ταξιδιώτες, αυτοί που περιμένουν τους δικούς τους να επιστρέψουν.

Κάθε ταξιδιώτης αναλόγως τις βαλίτσες και το ντύσιμό του μαρτυρά το πού και το γιατί ταξιδεύει. Ο κοστουμαρισμένος που φεύγει για το επαγγελματικό ταξίδι, ο φοιτητής με τις γεμάτες αποσκευές – γεμάτες με άπλυτα ή τρόφιμα, αναλόγως με το αν πάει ή έρχεται. Ορισμένες βαλίτσες έτοιμες να ξεχειλίσουν, άλλες πάλι φτιαγμένες ίσα – ίσα να χωράνε τα βασικά, μήπως και περάσουν ως χειραποσκευές και γλυτώσει ο κάτοχός τους την αναμονή της παραλαβής. Η τσάντα του λάπτοπ μόνιμη απόληξη του ώμου. Τα κουτιά από τον Τερκενλή και λοιπές σακούλες με ψώνια κραυγαλέα ένδειξη της προέλευσης του ταξιδιώτη.

Άνθρωποι γεμάτοι συναισθήματα. Η προσμονή της αγάπης που επιστρέφει, η χαρά της αναχώρησης για αναψυχή, η βλοσυρότητα της κούρασης, η απογοήτευσης της καθυστέρησης ή της ακύρωσης, το άγχος προ της επιβίβασης. Λίγοι οι ήρεμοι, αρκετοί οι έμπειροι με την υποψία της βαρεμάρας από την επανάληψη, ελάχιστοι οι πρωτάρηδες που ξεχωρίζουν επίσης από το γεγονός ότι κοιτάζουν τριγύρω σα χαμένοι. Εύκολο να ξεχωρίσουν επίσης οι γκρινιάρηδες που είναι έτοιμοι να αρπαχτούν με το παραμικρό για το παραμικρό. Φυλή ταξιδιώτων όμως που κερδίζουν το πάνθεον της διασημότητας είναι οι αργοπορημένοι που ως άλλες πριμαντόντες περιμένουν πρώτα να ακούσουν το όνομά τους και μετά οσκαρικά περπατώντας στο κόκκινο χαλί να εμφανιστούν για την πτήση.

Άνθρωποι πάνε και έρχονται. Και θα συνεχίσουν να πάνε και να έρχονται, ακόμη και όταν τελειώσει το ταξίδι. Όπως και στην υπόλοιπη ζωή. Μικρογραφία της κοινωνίας, λοιπόν. Με απεριόριστες επιλογές, κάθε πύλη και ένας προορισμός που ανοίγει άλλες πύλες και άλλους προορισμούς. Όπως και οι επιλογές στην υπόλοιπη ζωή.

Φτηνό ή ακριβό, με γκρουπ ή ατομικό, αναψυχής ή επαγγελματικό, όπως και αν είναι το ταξίδι δεν έχει σημασία. Γιατί το επόμενο είναι πάντα αυτό που έχουμε να περιμένουμε... Στα επόμενα, λοιπόν!

ΥΓ Αναμένοντας το αεροπλάνο για να φύγω από Σάμο... Ελπίζω να μας ευνοήσει ο θεός Αίολος...