Frost...

...η τάση της αποφυγής του εγώ μας.

Υπάρχω μπροστά σε μένα, μια κρυφή ανάλυση της όψης μου,
υποκινούμενη από τους φόβους του χτες να με κυριαρχούν στο σήμερα
Και όλα να γίνονται μια αυταπάτη ενός χαμόγελου.
Ένα παιχνίδι αποκλεισμού μεταξύ συναισθημάτων και θυματοποίησης της λογικής,
για μια ακόμα νύχτα ακροβατώ ανάμεσα σε ναρκισσιστικές υπερβολές.
Μια θυσία απαράλλακτη με ακολουθεί,
με κοίταξε μέσα στα μάτια και ψιθύρισε
θαρρώ πως μοιάζουμε οι δυο μας.
Γιατί σε μένα δεν μιλάς, κρύφτηκαν οι λέξεις σε αόρατες ανάσες,
νιώσε, έβαλε κρύο απόψε
Πόσο θέλω να με διαλύσω στα κομμάτια εκείνου του καθρέφτη,
μετέωρη, απλάνευτη να ξαναγεννηθώ και ας μην με ονομάσεις
Θα σε αποφύγω και ας κριθώ από εκείνους που ορίζουν,
μα θα είμαι αγέρωχη στις ηδονές
σαν εκλεκτή ανάμεσα σε περασμένες μέρες.


ΥΓ Ατελέσφορη συγνώμη… Αέναη συναίσθηση… Ατέρμονη αναζήτηση…
Όμορφες σκοτεινές σκέψεις σκουληκιού.