Τομή παράλληλων κόσμων

Καθένας από εμάς καθημερινά δραστηριοποιείται σε διαφορετικούς τομείς. Οικογένεια, δουλειά, φιλικό περιβάλλον. Πυρήνες διαφορετικοί μεταξύ τους, όπου δρούμε αυτόνομα, διαφοροποιημένα έως και ασύμβατα. Έτσι, άλλο «κουστούμι» φοράμε για τη δουλειά, άλλο στα οικογενειακά πλαίσια, άλλο στις παρέες από τα παλιά, στις νέες, στις μελλούμενες.

Στα μαθηματικά οι παράλληλες γραμμές δεν τέμνονται ποτέ, αυτός είναι άλλωστε και ο ορισμός τους. Άρα ο τίτλος από μόνος του αποτελεί οξύμωρο. Στην επιστημονική φαντασία, υπάρχει η θεωρία των παράλληλων κόσμων. Σύμφωνα με αυτή, παράλληλα με τη δική μας πραγματικότητα που βιώνουμε, εξελίσσονται ταυτόχρονα άπειροι παράλληλοι κόσμοι όπου διαδραματίζονται παραπλήσια έως πολύ διαφορετικά γεγονότα, που επηρεάζονται από μικρές ή μεγαλύτερες διαφοροποιήσεις. Υπάρχει παράλληλο σύμπαν όπου τον πόλεμο τον κερδίσανε οι Γερμανοί, όπου το ηλεκτρικό ρεύμα δεν ανακαλύφθηκε ποτέ, κόσμος όπου στην επόμενη στροφή θα στρίψουμε αριστερά και όχι δεξιά και ούτω καθεξής. Ανατριχιαστική θεωρία, αν τη σκεφτεί κανείς σε βάθος, αν και αυτό που κατά βάση θέλει να πει είναι ότι η πραγματικότητα είναι μια αλληλουχία τυχαίων συμβάντων σε αλυσίδα. Μήπως όμως οι παράλληλοι κόσμοι δεν είναι τόσο επιστημονική φαντασία;

Ας αναλογιστούμε πώς συμπεριφέρεται καθένας μας στους διαφορετικούς αυτούς κύκλους. Είμαστε το ίδιο άτομο σε καθένα από αυτούς. Στη δουλειά μπορεί να είσαι πιο επίσημος και οργανωτικός, στην οικογένεια πιο μαζεμένος, στην στενή παρέα πιο γλεντζές, στην παρέα από τα σχολικά χρόνια πιο χύμα. Κάθε πυρήνας από αυτούς σηματοδοτεί μια εποχή, κάποια συναισθήματα, κάποιον τρόπο συμπεριφοράς ανάλογο. Είναι λίγο δύσκολο η συμπεριφορά σε έναν πυρήνα να βρίσκει εφαρμογή σε όλους. Ας πάρουμε για παράδειγμα το χιούμορ. Άλλο χιούμορ εκτιμάται στα πλαίσια της δουλειάς, άλλο στην σχολική παρέα, άλλο σε φίλους με περισσότερα κοινά βιώματα. Έτσι, ένα αστείο από τα σχολικά χρόνια, δύσκολα θα γίνει αντιληπτό στο περιβάλλον της δουλειάς. Και αυτό γιατί δεν υπάρχουν τα αντίστοιχα βιώματα.

Τι γίνεται όμως αν τύχει κάποιοι από αυτούς τους πυρήνες να τέμνονται; Πόσο εύκολο είναι να επιτευχθεί αυτό, δεδομένου ότι άλλα τα βιώματα στους μεν και άλλα στους δεν; Και στο κάτω-κάτω, είναι ανάγκη να τέμνονται οι πυρήνες αυτοί; Ή είναι προτιμότερο κάποια πράγματα να μένουν ως έχουν; Και όταν αυτό τελικά συμβεί, ποιος από τους εαυτούς υπερισχύει;