Γιορτές: το ποτό πριν... το τσιγάρο μετά...

Επιστρέψαμε, οι περισσότεροι τουλάχιστον. Λίγοι τυχεροί μείνατε ακόμη, αλλά μάλλον τελειώνουν κάπου εδώ οι γιορτές.

Όπως όλα τα πράγματα, χωρίζονται σε πριν, σε διάρκεια και σε μετά. Το πριν είχε σχέση με το πακετάρισμα, πραγμάτων και σκέψεων. Κατά τη διάρκεια των γιορτών, όλοι περάσαμε όπως το επιδιώξαμε, το σχεδιάσαμε ή και πάλι όχι ακριβώς. Έγκειται στον καθένα μας το κομμάτι αυτό. Άλλοι καλά, άλλοι καλύτερα, άλλοι πάλι καυλύτερα (εμπνευσμένο από κάποιες άθλιες κόρες), ορισμένοι ίσως διαφορετικά. Ήσυχα, με ένταση, με πάθος, με κούραση και ξεκούραση, με υπερβολές, συνήθως. Ψωνίσαμε, ξοδέψαμε στα μέτρα του δυνατού ο καθένας, μείναμε, γυρίσαμε.

Το μετά κάπου τώρα αρχίζει. Πρώτα, η επιστροφή. Αργή, με κούραση, με νεύρα, σίγουρα με αναμνήσεις που θέλει κανείς να κρατήσει ή να διώξει. Έπειτα, η τακτοποίηση. Όλα αυτά τα πράγματα που πήραμε μαζί μας, πρέπει με ένα μαγικό τρόπο να ξαναβρεθούν στις ντουλάπες σιδερωμένα και καθαρά. Τα αναμνηστικά των ταξιδιών, οι φωτογραφίες, τα φαγητά που περισσέψαν, τα κιλά που πήραμε αγκαλιά με τις αποφάσεις για το νέο έτος. Οι νέοι έρωτες, οι παλιές σχέσεις, τα φαντάσματα του παρελθόντος, οι φιλίες, η αναθεώρηση των απόψεων σηματοδοτούν κάθε νέο ξεκίνημα.

Και μέσα σε όλα αυτά τι μένει πέρα από τις αναμνήσεις; Οι ευχές.

Ευχές για υγεία και ευτυχία, οι βασικότερες όλες που επαναλαμβάνουμε και εννοούμε. Οι προσωπικές επιδιώξεις του καθενός, οι φόβοι των μελλούμενων και η ζωή που συνεχίζεται.

Τελικά αυτό που μετράει - και είναι και η ευχή μου για όλους μας - στο τέλος αυτής της χρονιάς που μόλις ξεκίνησε, κοιτώντας πίσω να βλέπουμε δώδεκα γεμάτους μήνες που θα θέλουμε και θα αξίζει να τους έχουμε ζήσει στη ζωή μας.