Το θέμα του καθρέφτη που ταλαιπωρεί

Ένα από τα σημαντικότερα εργαλεία αυτογνωσίας είναι ο καθρέφτης. Ένα κομμάτι γυαλί, σε στρογγυλό, τετράγωνο ή όπως αλλιώς θέλει κανείς, σχήμα. Κοίλος, κυρτός, με λείανση, απλός κανονικός. Δε λείπει από τα περισσότερα σπίτι και συναντάται συνήθως σε αριθμούς μεγαλύτερους του ενός.

Απαντάται και σε μέρη εκτός, είδος ενδημικό.
Σε ασανσέρ – μια γρήγορη ματιά,
Σε αυτοκίνητα – αν και ξέρω πολλούς που μάλλον δε γνωρίζουν την ύπαρξή του ή τον χρησιμοποιούν μόνο για καθαρισμό δοντιών/ κραγιόν και τα σχετικά,
Στην είσοδο της εκάστοτε πολυκατοικίας – γιατί ξέρουμε ποιοι είμαστε αλλά πώς είμαστε άραγε;
Στο καθρέφτισμα της τζαμαρίας ενός καταστήματος στο δρόμο – τελευταίες λεπτομέρειες πριν το ραντεβού που δε διορθώνονται, φευγαλέα ματιά επιβεβαίωσης
Στις τουαλέτες των μπαρ/ κλαμπ κτλ – διορθωτικές κινήσεις (βρε κορίτσια, πόσα πράγματα χωράει το άτιμο το μια-σταλιά-τσαντάκι;),
Στα μπαρ/ κλαμπ/ εστιατόρια – ευκαιρία για κλεφτή ματιά του/ της πρώην – νυν – wannabe νυν ή απλή παρατήρηση,
Στο μαγικό τσαντάκι – γνωστή και άγνωστη η χρήση του, προσοχή στον καθαρισμό δοντιών και στο ξερίζωμα φρυδιών
Στα δοκιμαστήρια – όσο και να το κοιτάς το mini midi extra-extra small, δε θα σου κάνει!
Ο καθρέφτης του διπλανού - γιατί πάντα το ξένο έχει άλλη χάρη.
Και σε πολλά άλλα μέρη, επίσης.

Παντού είναι ο άτιμος, δύσκολα μπορείς να ξεφύγεις από αυτόν και κατ’ επέκταση το είδωλό σου. Παλιότερα, οι πλουσιότεροι πλήρωναν ζωγράφους για να φτιάξουν τα πορτρέτα τους, κυρίως όμως για να δείξουν το πώς θα ήθελαν να είναι και όχι τόσο το πώς πραγματικά ήταν.

Αυτό συμβαίνει με παραλλαγές και σήμερα. Ο καθένας βλέπει αυτό που θέλει όπως το θέλει. Κατά βάθος η αλήθεια είναι μία, αλλά σχετική… Και αυτό είναι που μας κάνει διαφορετικούς!

ΥΓ Αλήθεια, εσάς τι σας λέει ο καθρέφτης σας;