Ωδή στην τρέλα

Συναντάται παντού.

Στα βουνά – αν και την έψαχνα δύο μέρες, δεν την έπιασα.

Στον κάμπο – ειδικά το θεσσαλικό, λόγω και καταγωγής, πολλή και μαζεμένη.

Στη θάλασσα και στα νησιά – πουλάμε τρελά λέμε.

Στα βόρεια – αν και αλλαγμένη τρελλλλά.

Στα νότια – είναι κοντά οι φαραώ.

Στην πόλη – τρέχεις, τρέχω, κυνηγώ, αν σε πιάσω...

Στην πόλη αυτή – δεν είναι τυχαίο ότι στην παλιά Αθήνα έλεγαν ότι «στην Αθήνα ο
ήλιος ανατέλλει από τον Τρελλό (άλλη ονομασία του Υμηττού) και δύει στο Δαφνί».

Στο δρόμο – σαν πιάσω το τιμόνι, τίποτε δε σας σώνει.

Στα μαγαζιά – τρελίτσα πουλάς;

Στο στρατό – απολελέ και τρελελέ.

Στο δημόσιο – το μόνο ασχολίαστο.

Στο σχολείο – από μικρό και από τρελό.

Στη δουλειά – ιστορίες καθημερινής τρέλας.

Στη διασκέδαση – πάμε για τρέλες, στις Σεϋχέλλες.

Στις σχέσεις – τι τρελά μου ζητάς, τρελά μου ζητάς...

Στις σχέσεις επίσης – σε θέλω σαν τρελός.

Στη ζωή γενικότερα – θέλω τρέλα, θέλω πράγματα ανεβασμένα...

Πού αλλού;


Να ξεφύγουμε και λίγο από τα συνηθισμένα.
Αφιερωμένο σε όλους τους περίοικους του Δαφνίου μεταφορικά. Τελικά οι τρελοί είμαστε απέξω.


ΥΓ Στο διαδίκτυο – ΤΣΑ!