Ολλανδία:...και ό,τι πιούμε

Το Αμστελόδαμο (α ρε Κοραή) διατρέχεται από τον ποταμό Amstel. Βέβαια, πριν μερικές δεκαετίες οι Ολλανδοί ενώσανε αρκετά από τα ποτάμια τους, ανάμεσα σε αυτά και τον Ρήνο ή Rijks – εξού και το Rijksmuseum κατά μερικούς ντόπιους. Πώς τον ξέρουμε όμως τον ποταμό Amstel; Φυσικά από την παγκοσμίως γνωστή μπύρα στο κόκκινο κουτάκι.

Οι Ολλανδοί, όπως και η πλειοψηφία των Βορειοευρωπαϊων, καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες μπύρας. Στην Ολλανδία έχουν την έδρα τους μεγάλες ζυθοποιίες. Βέβαια, δεν έχουν την ποικιλία του γειτονικού Βελγίου, εν τούτοις αρκετές ενδιαφέρουσες γεύσεις κυκλοφορούν. Η μπύρα σερβίρεται παντού: σε εστιατόρια, παμπ, κλαμπ και σε λοιπούς χώρους αναψυχής. Είναι απίστευτο πόση ποσότητα μπορεί να πιει ένας μέσος Ολλανδός. Παρεμπιπτόντως, είναι πάμφθηνη, όχι σαν εδώ που μας την κοπανάνε στο πορτοφόλι μας. Μέσο διασκέδασης, λοιπόν, οικονομικό αλλά και υπέρ αρκετό. Ίσως γι αυτό δεν αγοράζουν εμφιαλωμένο νερό (το οποίο εν αντιθέσει είναι πανάκριβο), αφού προσλαμβάνουν το νερό που χρειάζονται από εκεί! Η βίτμπιερ (λευκή μπύρα) είναι πολύ καλή εναλλακτική σαν γεύση, εξίσου δροσερή και οικονομική. Δοκιμάστε τις παντού.

Γενικά, στην Ολλανδία δεν προτιμώνται τα βαριά αλκοολούχα ποτά. Ουίσκι, βότκα, και τα λοιπά υπάρχουν στα μπαρ – κλαμπ κτλ, αλλά ο κόσμος προτιμά συνήθως μπύρα. Η αξιόπιστη εναλλακτική είναι το Genever (τζιν ολλανδικό) που και βαρύτερο είναι, αλλά έχει και ιδιαίτερη γεύση. Ούτε σφηνάκια συνηθίζουν οι Ολλανδοί. Μια φορά τους έδειχνα πώς πίνουμε στην Ελλάδα τα σφηνάκια (ένα μεγάλο ποτήρι μπύρα, στον πάγκο τα σφηνάκια και μετά από κάθε σφηνάκι μια γουλιά μπύρα) και φύγανε όλοι τρεκλίζοντας! Αφήστε δε το ούζο που είχαν στείλει μια φορά οι δικοί μου. Παίζαμε χαρτιά στο σπίτι, τελειώσανε τα άλλα ποτά, τους άνοιξα ούζο και κάπου εκεί άνοιξε και η τύχη μου ή περίπου... Τα καλά κρασιά ως συνοδευτικά γεύματος συγκινούν επίσης τους κατοίκους της χώρας. Λόγω της τιμής, όμως, αποτελούν απλό συνοδευτικό και όχι μέσο κρασοκατάνυξης (βλέπε ρετσινοειδή).

Οι Ολλανδοί, όταν αποφασίζουν αν βγουν έξω, διασκεδάζουν. Στα κλαμπ γίνεται συνήθως χαμός. Έχουν κάποια από τα μεγαλύτερα stages που έχω δει, κυρίως όσον αφορά στην ηλεκτρονική μουσική. Αποθήκες, παλιά εργοστάσια, μεγάλοι και μικρότεροι βιομηχανικοί χώροι δίνουν τη θέση τους σε κλαμπ. Πιο συνηθισμένη διασκέδαση πάντως είναι στην παμπ. Εκεί η μπύρα δίνει και παίρνει, ενώ αρκετά συχνά αρχίζουν τα ολλανδικά και αγγλικά τραγούδια. Άλλη διασκέδαση είναι σε πιάνο-μπαρ, όπου τα πράγματα είναι πιο ήπια. Οι περισσότεροι νέοι Ολλανδοί ανήκουν σε «αδελφότητες» κατά τα φοιτητικά πρότυπα, οι οποίες συχνά-πυκνά διοργανώνουν πάρτυ είτε πριβέ είτε ανοιχτά στον κόσμο. Αξίζει να βρεθείτε σε κάποιο για να πάρετε μια πιο αυθεντική γεύση διασκέδασης. Το ξεσάλωμα, πάντως, που βλέπουμε στα ελληνικά νησιά, το κάνουν και εντός έδρας. Σε κάθε ευκαιρία ξεδίνουν. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα των drag queen nights όπου, ασχέτως σεξουαλικών προτιμήσεων, ντύνονται όλοι περίεργα και διασκεδάζουν.

Εκτός από τουλίπες, μπύρες, τυριά, η Ολλανδία είναι γνωστή για την πολιτική της στα ναρκωτικά. Coffeeshops υπάρχουν σε όλες τις πόλεις και μόνο καφέ δε σερβίρουν. Εδώ υπάρχει μία μικρή – μεγάλη παρανόηση. Στην Ολλανδία δεν επιτρέπεται η κατοχή και η χρήση ναρκωτικών ουσιών. Τα βαριά ναρκωτικά (κοκαϊνη, έκστασυ, ηρωϊνη) είναι παράνομα. Τα ελαφριά (χασίς) επίσης. Αυτό που επιτρέπεται είναι η πώληση μικρών ποσοτήτων χασίς από τα αρμόδια και πάντα ελεγμένα μαγαζιά. Θεωρητικά, η χρήση τους σε υπαίθριους χώρους απαγορεύεται, άσχετα που πρακτικά δε θα έρθει ποτέ κανείς να σε συλλάβει για κάτι τέτοιο. Για λάτρεις αλλά και απλώς περίεργους, υπάρχουν πολλές ποικιλίες από απλό χασίς, εμπλουτισμένο, «σοκολάτες» και άλλα διαφορετικά που μπορεί κανείς να δοκιμάσει. Είναι μια διαφορετική εμπειρία, όπως και να το κάνουμε. Παρεπιπτόντως, στα coffeeshops η πλειοψηφία των πελατών είναι τουρίστες και αυτό δείχνει ότι η νομιμοποίηση δε σπρώχνει τον κόσμο προς τα ναρκωτικά, τις ακολασίες και την καταστροφή. Αυτή είναι βέβαια μεγάλη κουβέντα και σταματά εδώ. Όποιος θέλει πειραματίζεται ελεύθερα, όπως συμβαίνει και εδώ – μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας.

Άλλη κατηγορία «πόσιμων και βρώσιμων» είναι τα μανιτάρια στο λεγόμενο “space cake”. Είναι μανιτάρια με κάποιες «ανεβαστικές» ιδιότητες, ελαφρώς παραισθησιογόνα που πωλούνται επίσης σε εξουσιοδοτημένα μαγαζιά. Επιπλέον, υπάρχουν και κάποια herbal προϊόντα αυτού του επιπέδου για τους λάτρεις.

Τελειώνοντας αυτή τη μεγαλούτσικη ανάρτηση, θέλω να συμπληρώσω κάτι που ξέχασα από τα χθεσινά. Ένας οικονομικός αλλά και αρκετά γευστικός τρόπος να χορτάσει κανείς είναι τα eetcafes. Υπάρχουν σε όλες τις ολλανδικές πόλεις, έχουν ενδιαφέρουσες και παραδοσιακές γεύσεις, ενώ είναι αρκετά οικονομικά. Αναζητήστε τα παντού.

Α! Και κάτι άλλο τελευταίο. Δυστυχώς, είμαι στη δυσάρεστη θέση να καταρρίψω έναν μύθο πολύ διαδεδομένο στην Ελλάδα. Σε κάθε πόλη υπάρχει με διαφορετικό όνομα, η ουσία όμως είναι μία: το καλαματιανό, μελιβοιώτικο, πυργιώτικο και δεν ξέρω εγώ τι άλλο, απλώς δεν υπάρχει στα coffeeshops. Και αυτό το επισημαίνω γιατί κυκλοφορεί ο μύθος ότι ένας-φίλος-πήγε-στην-Ολλανδία-και-το-καλαματιανό-ήταν-το-πιο-ακριβό και τα σχετικά. Οι άνθρωποι ξέρουν. Γύρισα αρκετά, πιστέψτε με. Και μην κάνετε σαν ένα γνωστό μου που έβαζε μικροποσότητες σε φακέλους και τους ταχυδρομούσε στον εαυτό του πίσω στην πατρίδα... Μπορεί να μοσχοβολήσει ο τόπος.

Αυτά τα ολίγα προς το παρόν. Η συνέχεια επί του πιεστηρίου.