Πρώτη φορά χαζομπαμπάς

Καταρχάς, να διευκρινίσω ότι το παρόν δεν αποτελεί πολιτικό σχόλιο, αν και θα μπορούσε - μιας και οι πρώτες φορές είναι της μόδας στο πολιτικό προσκήνιο της χώρας. Σύμφωνα με τη φύση και τους ειδικούς, το δέσιμο που υπάρχει μεταξύ της μητέρας και του παιδιού δεν έχει όμοιό του. Ούτε καν ο έρμος ο πατέρας δεν μπορεί να συγκριθεί, παρά μόνο να προσεγγίσει. Τον πρώτο καιρό κυρίως ο πατέρας περιορίζεται λίγο έως πολύ στο ρόλο της μητέρας της μητέρας - ρόλος αρκετά σημαντικός, αλλά του παρασκηνίου. Αρκετά συχνά τον πρώτο καιρό το παιδί για να ηρεμήσει θέλει αποκλειστικά την αγκαλιά της μητέρας του. Είναι η μυρωδιά της, η φωνή, οι χτύποι της καρδιάς, η μυρωδιά του γάλακτος, η οικειότητα απέναντι σε έναν κόσμο άγνωστο που το φοβίζει. Όσο αρχίζει και μεγαλώνει το παιδί, ανταποκρίνεται και αλληλεπιδρά με το περιβάλλον, τόσο αυξάνεται και το δέσιμο με τον πατέρα.

Η αντίδραση του πατέρα στην άφιξη του βλασταριού συνοψίζεται σε μία λέξη - έννοια: χαζομπαμπάς. Αφορά κυρίως στο πρώτο παιδί. Είναι το σύνολο των άναρθρων κραυγών, των ακατάσχετων αυτοσχέδιων τραγουδιών, των θεατρικών γκριμάτσων, των επιτόπιων χορευτικών και άλλων ακούσιων ή εκούσιων ενεργειών που συνοδεύονται από γέλια στο επίπεδο του #τι-ωραία-που-θα-μου-πήγαινε-η-άσπρη-στολή-με-τα-μεγάλα-μανίκια. Το σύνολο αυτό συμπληρώνεται από πληθώρα φωτογραφιών που είναι προς επίδειξη σε κάθε ενδιαφερόμενο και μη - ειδικά στους δεύτερους - η οποία επίδειξη συνοδεύεται από πραγματικά ενδιαφέρουσες ιστορίες (σε βαθμό αυτοχειρίας για τον άτυχο απευθυνόμενο) για την πρώτη φορά που το αγγελούδι κατάχεσε, ρεύτηκε, σαλιώθηκε ή οτιδήποτε άλλο που κινεί το ενδιαφέρον του υποκείμενου χαζομπαμπά. Η έννοια αυτή είναι κολλητική, καθώς φαίνεται ότι περνά από γενιά σε γενιά χαζομπαμπάδων, οπότε μάλλον είναι κάτι αποτυπωμένο στο DNA. 

Οι αντιδράσεις των παρευρισκομένων εξαρτώνται από την φάση στην οποία βρίσκονται. Οι χαζοπαππούδες - θείοι και λοιπά συγγενικά πρόσωπα κατουριούνται συνήθως εξίσου από τη χαρά τους. Τα φιλικά ζευγάρια που τα έχουν σχετικά φρέσκα, κουνάνε το κεφάλι με κατανόηση και συμπάσχουν. Όσοι τα έχουν κάπως μακρινά στο παρελθόν άλλοτε νοσταλγούν και άλλοτε αδιαφορούν με ευγένεια. Οι φίλοι που δεν έχουν μπει ακόμη στην διαδικασία, αρχικά αποφεύγουν και έπειτα περιορίζουν τις επαφές στο ελάχιστο αναγκαίο - αναμενόμενο, σε μεγάλο βαθμό και εμείς στη φάση τους παρόμοια σκεφτόμασταν. Εξαιρούνται πάντα οι μελλοντικοί νονοί που ξεμωραίνονται και αυτοί μαζί με τους γονείς. 

Όλα είναι, πάντως, θέμα οπτικής γωνίας και προοπτικής. Όπως συζητούσα πρόσφατα με φίλη που είναι σε παρόμοια κατάσταση (λίγες ημέρες διαφορά), το δικαίωμα στο να είμαστε χαζομπαμπάδες και χαζομαμάδες το κατακτήσαμε. Ας το απολαύσουμε όπως εμείς θέλουμε και όπου μας βγάλει.