Η Λέσβος (ή Μυτιλήνη, όπως συχνά λέγεται λόγω της ομώνυμης πρωτεύουσας της) είναι το τρίτο μεγαλύτερο νησί της Ελλάδας. Βρίσκεται στο βορειοδυτικό Αιγαίο, πολύ κοντά στις τουρκικές ακτές. Είναι ένα καταπράσινο νησί, με όμορφες παραλίες και αξιοθέατα που δεν συγκεντρώνονται μόνο στην πόλη της Μυτιλήνης, αλλά απλώνονται από άκρο σε άκρο. Αρκετά από αυτά τα αξιοθέατα σχετίζονται με τη θρησκεία, γεγονός που κάνει αρκετό κόσμο να συρρέει στο νησί και για θρησκευτικό τουρισμό. Την προηγούμενη φορά περιηγηθήκαμε σε μέρη που σχετίζονταν με τις καλές τέχνες. Μιας και πλησιάζει Μεγάλη Βδομάδα και Πάσχα, έχει ενδιαφέρον να ξεναγηθούν σε ορισμένα από αυτά τα θρησκευτικά μνημεία.
Η πιο γνωστή Μονή του νησιού δεν είναι άλλη από τον Άγιο Ραφαήλ στις Καρυές Λέσβου, πάνω από την κωμόπολη της Θέρμης. Χαρακτηριστικό του μοναστηριού του Αγίου Ραφαήλ είναι η διώροφη εκκλησία, που κάνει τον όγκο της μονής πιο επιβλητικό. Είναι χτισμένο σε όμορφη τοποθεσία, μέσα στο πράσινο, με θέα τόσο στη θάλασσα όσο και στις μικρασιατικές ακτές. Το μοναστήρι έχει καταστραφεί και ξαναχτιστεί άλλες δύο φορές, παρόλα αυτά κάποια λίγα βυζαντινά στοιχεία διατηρούνται. Είναι αρκετά γνωστό και εκτός Ελλάδος, καθώς αποτελεί συνήθες φαινόμενο να συναντήσει κανείς επισκέπτες από Κύπρο ή και Ρωσία.
Βόρεια του χωριού Μανταμάδος βρίσκεται άλλο ένα γνωστό μοναστήρι, αυτό του Ταξιάρχη, που θεωρείται προστάτης του νησιού. Σύμφωνα με τον θρύλο, Σαρακηνοί πειρατές κατέσφαξαν τους μοναχούς εκτός από έναν δόκιμο, ο οποίος σώθηκε με την παρέμβαση του Αρχάγγελου. Αφού οι πειρατές σκοτώθηκαν, ο μοναχός με λάσπη και το αίμα των αδικοχαμένων μοναχών έφτιαξε την εικόνα του Ταξιάρχη. Ακόμη και σήμερα η μορφή στο εικόνισμα είναι επιβλητική. Μάλιστα, σε συνέχεια του θρύλου, ο δόκιμος δεν είχε υπολογίσει καλά την ποσότητα χώματος, γι αυτό το κεφάλι είναι σε κανονική διάσταση, ενώ το υπόλοιπο σώμα είναι μικρότερο από το κανονικό. Οι πιστοί αφήνουν ως τάματα σιδερένια παπούτσια, καθώς λένε ότι ο Αρχάγγελος τριγυρνάει ακόμη στην ευρύτερη περιοχή.
Λίγο πιο πέρα από το χωριό Μανταμάδος, βρίσκεται ένα μικρό χωριουδάκι, γνωστό από μυθιστόρημα του Στρατή Μυριβήλη. Πρόκειται για τη Σκάλα Συκαμιάς (ή Συκαμινέας), ένα γραφικό ψαροχώρι. Στο λιμανάκι του χωριού, σφηνωμένη σε ένα βράχο, βρίσκεται η Παναγιά η Γοργόνα. Είναι ένα μικρό, γραφικό εκκλησάκι με αγιογραφία που παρουσιάζει την Παναγιά με τη μορφή γοργόνας. Χαλαρώστε κάτω από τον ίσκιο των δέντρων, πίνοντας έναν ελληνικό καφέ ή ένα παγωμένο ουζάκι με θέα τη θάλασσα και τα μικρασιατικά παράλια.
Στο κέντρο του νησιού βρίσκεται η Αγιάσος, ένα άλλο χωριό (ή μάλλον κωμόπολη) που είναι συνδεδεμένο με μια εκκλησία. Είναι πάλι εκκλησία αφιερωμένη στην Παναγιά, γνωστή ως η Παναγιά της Αγιάσου. Μάλιστα το όνομα του οικισμού προήλθε από παράφραση της εικόνας που βρίσκεται στην εκκλησία, όπου η φράση Αγία Σιών έγινε σταδιακά Αγιάσος. Η φύση που περιβάλλει την Αγιάσο είναι πραγματική εκπληκτική και την άνοιξη είναι σίγουρα στα καλύτερά της.
Τελευταίος στην περιήγηση αλλά ίσως ο πρώτος που θα αντικρύσει κανείς φτάνοντας στο νησί, είναι ο ναός του Αγίου Θεράποντα που βρίσκεται μέσα στην πρωτεύουσα του νησιού, τη Μυτιλήνη. Ο ναός και κυρίως ο τρούλος του, αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι των φωτογραφιών του λιμανιού της Μυτιλήνης. Τόσο ο εξωτερικός όσο και ο εσωτερικός διάκοσμος διακρίνονται για τη λεπτομέρεια του σχεδιασμού τους. Ο δε φωτισμός του τρούλου το βράδυ δίνει μία γαλαζωπή απόχρωση, χαρίζοντας επιπλέον χρώμα στις αναμνήσεις του επισκέπτη του νησιού.
ΥΓ Η ανάρτηση δημοσιεύτηκε αρχικά στο blog της travelplanet24
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου