Η ιστορία με τον φοίνικα και το κόκκινο σκαθάρι (2/2)

Κάποια στιγμή η οδηγία για την απαγόρευση εισαγωγής φοίνικα από περιοχές που υπήρχε διαπιστωμένο πρόβλημα με το κόκκινο σκαθάρι εκδόθηκε - κάλλιο αργά παρά ποτέ. Ορισμένες αρχές αποφάσισαν να το αγνοήσουν, μιας και όπως είπαμε το πρόβλημα είναι από μέσα και εκδηλώνεται συνήθως όταν είναι αργά. Σε κάποιες άλλες περιοχές που ίσως ήταν λίγο πιο ευαισθητοποιημένες ή έστω ακολουθούν ορισμένες από τις οδηγίες, ξεκίνησαν οι διαδικασίες για την προστασία από το κόκκινο σκαθάρι. Ο λιγότερο, ίσως, επιβαρυντικός για το περιβάλλον τρόπος είναι με τη χρήση νηματωδών. Χωρίς να μπούμε πολύ στα της γεωπονίας, σε τελική φάση για να σωθεί το φυτό απαιτείται να κοπεί κομμάτι της κορυφής και να καλυφθεί με "κλωβό", γιατί αυτό συνήθως το κομμάτι προτιμούν οι προνύμφες του σκαθαριού λόγω του σακχαρώδους χυμού.

Κάπου εκεί ξεκινά άλλη μια παράνοια. Σε αρκετές περιοχές της χώρας οι κάτοικοι ξεσηκώθηκαν γιατί θεώρησαν ότι οι κατά τόπους δήμοι προσπαθούν να ξεριζώσουν τους φοίνικες. Επιτροπές και ομάδες περιφρούρησης ξεφύτρωσαν από το πουθενά. Μάταια προσπάθησαν, πάλι, ορισμένοι ειδικοί να εξηγήσουν ότι είναι για το καλό των φυτών. Οι κάτοικοι ανένδοτοι. Άμα έχεις συνηθίσει να λες όχι για ψύλλου πήδημα, δύσκολο κόβεται η συνήθεια, καθώς το μυαλό έχει κλείσει σε προσλαμβάνουσες και βλέπει εχθρούς παντού. Ως γνωστόν η ημιμάθεια είναι χειρότερη της άγνοιας, όπως και η μονομανία.

Από την άλλη, υπερήφανοι "ιδιοκτήτες" φοινικόδεντρων, μη θέλοντας να μπουν σε πολλά-πολλά έξοδα λόγω κρίσης (τουλάχιστον έτσι ισχυρίζονται), δεν πήρανε κανένα μέτρο. Το κακό είναι βέβαια ότι αν δεν "εμβολιαστείς" εσύ, δεν κινδυνεύεις δυστυχώς μόνο εσύ. Αποτελείς φορέα ασθένειας και για τους άλλους. Αλλά, ως γνωστόν και πάλι, έλα-μωρέ-τώρα-ποιος-ασχολείται.

Φυσικά, σε κάθε κρίση υπάρχει και η ευκαιρία - έτσι δε λέγεται; Ξεφύτρωσαν αρκετοί "ειδικοί" που προσφέρονται για την καταπολέμηση με το αζημίωτο. Μόνο που αρκετοί από αυτούς καταφεύγουν σε βαρύ ψεκασμό με συνέπειες για την υγεία των κατοίκων, των φοινικόδεντρων και των άλλων φυτών. Με ένα σμπάρο, πολλά τρυγόνια και κάποιες παράπλευρες απώλειες. Πάντα παρέα με τους ημιμαθείς, βρίσκονται και οι ασυνείδητοι.

Μ'αυτά και μ'αυτά δέντρα άρχισαν να πεθαίνουν, άλλα στέκουν κακόμοιρα, παρατημένα. Είναι λες και από την ταμπέλα "Μαϊάμι" που είχαν βιαστεί να κρεμάσουν αρκετοί δήμαρχοι, έπεσαν μερικά γράμμα και έχει μείνει μόνο το "μι". Μέχρι να έρθουν ξανά καλύτερες εποχές, εκλογές, νέοι επίδοξοι δημαρχαίοι και η ιστορία να συνεχιστεί.

ΥΓ Από την ιστορία λείπει μια πιθανή επιτροπή κατοίκων για την "καθαρότητα του ελληνικού φοίνικα". Θα μπορούσε βέβαια, γιατί όπως είπαμε τα μολυσμένα φυτά ήρθαν από το εξωτερικό, ενώ το κόκκινο σκαθάρι είναι σίγουρα παράνομος μετανάστης. Επιπλέον, για να το πολιτικοποιήσουμε κι άλλο, το σκαθάρι μπορεί να μην είναι τυχαία κόκκινο...

ΥΓ1 Όπως είχα πει και στο πρώτο μέρος, η ιστορία με τον φοίνικα και το κόκκινο σκαθάρι θα μπορούσε να είναι αλληγορική, θα μπορούσε και να μην είναι. Πίσω από την ιστορία βρίσκονται πολλές παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας.