Ελιές από την Άμφισσα

Πριν ένα μήνα περίπου είχαμε συζήτηση για φαγητά με φίλη που κατέληξε στις ελιές. Η φίλη με ενημέρωσε ότι οι ελιές Άμφισσας θεωρούνται από τις καλύτερες, πράγμα που με παραξένεψε αφενός γιατί δεν τις είχα καν ακουστά, αφετέρου γιατί στην Άμφισσα πηγαίνω μία στο τόσο για δουλειά. Υποσχέθηκα την επόμενη φορά να προσέξω την πόλη καλύτερα. Ο χάρτης δίνει μία εικόνα της περιοχής.

Προβολή μεγαλύτερου χάρτη

Η πόλη της Άμφισσας, πρωτεύσουσα του νομού Φωκίδας,  βρίσκεται στους πρόποδες της Γκιώνας, ενώ βλέπει απέναντι Παρνασσό, βρίσκεται δηλαδή ανάμεσα σε δύο από τα ψηλότερα βουνά της χώρας. Απέχει περίπου 200 χλμ, δηλαδή 2 ώρες από την Αθήνα. Βρίσκεται δίπλα στον δρόμο που οδηγεί από Πάτρα προς Λαμία. Πολύ κοντά βρίσκονται οι Δελφοί και η Αράχωβα, το Γαλαξίδι, η Γραβιά, ακόμη και η Ναύπακτος και το Λιδορίκι. Επίνειο της πόλης είναι η Ιτέα. Στην ουσία μπροστά στην Άμφισσα βρίσκεται μια μικρή πεδιάδα γεμάτη με ελαιόδεντρα, η οποία πεδιάδα καταλήγει στην Ιτέα και στον Κορινθιακό κόλπο.

Στην φωτογραφία που ακολουθεί φαίνεται μεγάλο μέρος της πεδιάδας, η θάλασσα και η Ιτέα όπως φαίνονται λίγο μετά τους Δελφούς.

Στις δύο επόμενες φωτογραφίες φαίνεται μεγάλο μέρος της πεδιάδας, από τους Δελφούς και πάλι. Το χωριό της δεύτερης φωτογραφίας είναι το Σερνικάκι.

Κατεβαίνοντας στην πεδιάδα, το πρώτο πράγμα που συναντά κανείς είναι φυσικά ελαιόδεντρα. Πως μου είχανε ξεφύγει τις άλλες φορές δεν μπορώ να καταλάβω. Φαίνεται όταν πάει κανείς κάπου για δουλειά, προσπερνά εικόνες χωρίς να του αποτυπώνονται.

Ο κεντρικός δρόμος της Άμφισσας λέγεται λεωφόρος Σαλώνων. Ώρα για λίγη ιστορία: κατά την αρχαιότητα η πόλη ήταν ισχυρή λόγω γειτνίασης με Δελφούς αλλά και λόγω ευφορίας. Λεγόταν Άμφισσα - περισσότερα για την προέλευση της ονομασίας αλλά και ιστορικά στοιχεία στην wikipedia. Κάποια στιγμή η πόλη μετονομάστηκε σε Σάλωνα, ίσως από παραφορά ονόματος (είτε από Θεσσαλονίκη είτε από αλώνια). Μετά την επανάσταση του 1821, όπου οι κάτοικοι της περιοχής πρωτοστάτησαν, ονομάστηκε και πάλι Άμφισσα. Εκτός από την γεωργία, οι κάτοικοι ασχολούνται έντονα και με την κτηνοτροφία - εξ'ου και το περίφημο δημοτικό τραγούδι Στα Σάλωνα σφάζουν αρνιά.

Η πόλη είναι σχετικά μικρή και ήσυχη. Έχει όμως κάστρο (το κάστρο των Σαλώνων ή της Ωριάς) και αρχαιολογικό μουσείο. Επειδή όμως δεν είχα αρκετό χρόνο, αρκέστηκα σε μερικές απλές φωτογραφίες.

Ο δρόμος για το κάστρο από την εξωτερική πλευρά. Στο βάθος χιονισμένα βουνά.

Η πόλη απέχει περίπου μία ώρα και κάτι από την Λαμία μέσω Μπράλου. Αξίζει και εκείνη η διαδρομή. Στην πρώτη φωτογραφία φαίνεται η πόλη της Άμφισσας και η Γκιώνα, ενώ στην δεύτερη στο βάθος το χιόνι.

Φεύγοντας κανείς από Άμφισσα με κατεύθυνση την Λαμία περνάει πρώτα από το χωριό Ελαιώνας που είναι όνομα και πράγμα. Η Γκιώνα φαίνεται ακόμα καλύτερα, καθώς προχωράει κανείς προς την πεδιάδα που βρίσκεται η Γραβιά - η οποία Γραβιά είναι το σημείο που στην ουσία συναντιέται η Γκιώνα με τον Παρνασσό.

Από μακριά τα σύννεφα μοιάζανε σαν χιόνι, δίνοντας άλλη όψη στο τοπίο.

Μία ανθισμένη μυγδαλιά μου τράβηξε την προσοχή οπότε στάθηκα να την θαυμάσω και να την φωτογραφίσω με φόντο τα βουνά.

Όμορφα μέρη που μπορεί να συναντήσει κανείς απλώς περνώντας τους Δελφούς και την Αράχωβα, όπου συνήθως σταματάει ο περισσότερος κόσμος. Έχει κρυμμένες ομορφιές η χώρα, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Όρεξη να υπάρχει...

ΥΓ Η περιοχή τριγύρω βρίθει αρχαίων και νεότερων αναφορών. Πέρα από τους Δελφούς, στην ευρύτερη περιοχή είναι η Γραβιά, το Δίστομο, η Δεσφίνα, η Κίρρα (αναφορά στην πρώτη ίσως καταγεγραμμένη γενοκτονία στους αρχαίους χρόνους θα γίνει άλλη φορά), το Γαλαξίδι, ο Μπράλος και άλλα που μαθαίνουμε στα σχολικά βιβλία. Πρόσφατα έγινε εκεί η δίκη των δύο αστυνομικών που δολοφόνησαν τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο και καταδικάστηκαν με βαρύτατες ποινές.