Η ανάρτηση που δεν έγραψα

Πώς γεννιέται άραγε η ιδέα κάθε ανάρτησης; Όλοι μας έχουμε, φαντάζομαι, την απορία για τις αναρτήσεις που διαβάζουμε. Τι συμβαίνει με τον καθένα είναι βέβαια διαφορετικό.

Εκεί που κάθομαι λοιπόν ήρεμος, αμέριμνος, σαν επιφοίτηση έρχεται η ιδέα για νέα ανάρτηση. Μπορεί να είναι τα λόγια που άκουσα σε συζήτηση, σε διάλεξη, μία ανάγκη, μία σκέψη που τριβελίζει το μυαλό, ένα τοπίο και μια φωτογραφία ή απλώς μερικά κλεμμένα δευτερόλεπτα ταβανοθεραπείας. Επειδή όμως οι ιδέες μοιάζουν λίγο με την γέννα, καθεμία έρχεται με διαφορετικό τρόπο.

Τις περισσότερες φορές κάποια από τα ερεθίσματα που αναφέρονται πιο πάνω αποτελεί την αφορμή για να ξεκινήσει η ανάρτηση. Στην ουσία, είναι περίπου δεδομένη η αρχή, αχνοφαίνεται η πορεία και σχηματίζεται η όλη ιστορία. Σαν τα μωρά που γεννιούνται κανονικά, με το κεφάλι.

Από την άλλη, υπάρχουν φορές που το ερέθισμα είναι στην ουσία το κλείσιμο της ανάρτησης. Και πίσω από αυτό θα απλωθεί η ιστορία. Δεδομένο τέλος, ακαθόριστη αρχή. Κάτι που ίσως είναι λίγο πιο δύσκολο, καθώς θα πρέπει η αρχή που θα γραφτεί να δένει με το υπάρχον τέλος. Σαν τα λίγο πιο ανάποδα μωρά που γεννιούνται με τα πόδια.

Πότε ίδιο και πότε ανάποδο πράγμα, λοιπόν, οι αναρτήσεις. Αλήθεια, εσείς πώς γράφετε συνήθως τις δικές σας;

ΥΓ Αφορμή για την ανάρτηση αυτή στάθηκε το γεγονός ότι δύο φίλες γεννάνε λίγο πριν και λίγο μετά τις γιορτές. Έτσι, για το καλό...