Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα αρχικά σκοπό να πω ποια πόλη είναι στις φωτογραφίες. Ίσως ακόμη επηρεασμένος από την επίσκεψη σε μέρη που δεν είχα ποτέ δει ιδίοις όμμασι παρά μόνο μέσα από περιγραφές κυρίως του πατέρα μου. Είναι η πόλη του, μία πόλη την οποία αναγκάστηκε να εγκαταλείψει 36 χρόνια πριν με βίαιο τρόπο, εξαιτίας της τουρκικής εισβολής. Και μάλιστα πολέμησε, καθότι ήταν φαντάρος εκείνο τον καιρό. Κάποια μέλη της οικογένειας έμειναν καιρό εγκλωβισμένοι, ο παππούς (ο πατέρας του) πήγε και αιχμάλωτος στα βάθη της Ανατολής. Παρόλο που ήταν εγκλωβισμένοι και κινδύνευαν πολλά, παρείχαν κρυσφήγετο σε φαντάρο που τον κυνηγούσαν οι Τούρκοι. Αυτός ο άνθρωπος χρόνια μετά τους αναζήτησε μέσω εκπομπής που αναλαμβάνει να φέρνει πακέτο ανθρώπους κοντά.
Χάσανε πολλά, έφτασαν σχεδόν στο μηδέν, ήρθανε στην Αθήνα και προχώρησαν. Γιατί η ζωή συνεχίζεται, δεν στέκεται στον ανθρώπινο πόνο, στους πολέμους, στις καταστροφές. Οι άνθρωποι μπορεί να σταθούν, η ζωή όμως συνεχίζει να κυλάει. Στην Αθήνα γνώρισε τη μητέρα μου και γίναμε οικογένεια. Κάποια στιγμή μετακομίσαμε και Λάρισα. Ακόμη και τώρα που ουσιαστικά έχει ζήσει πολλά περισσότερα χρόνια στην Ελλάδα και η ζωή του είναι πλέον εδώ, κομμάτι της καρδιάς του έχει μείνει σίγουρα εκεί. Την πρώτη φορά που είχε πάλι τη δυνατότητα να επισκεφτεί ξανά τα μέρη του, ήταν για τρεις περίπου μήνες μετά αναστατωμένος. Λογικό δεν είναι;
Ορισμένα πράγματα λοιπόν για την Κερύνεια, με βάση τις φωτογραφίες της προηγούμενης ανάρτησης:
Σ'αυτό το σπίτι έζησαν εγκλωβισμένοι για ένα χρόνο περίπου 10 συγγενείς, κυρίως γυναικόπαιδα καθώς και ο φαντάρος που έκρυβαν από τους Τούρκους. Το πατρικό σπίτι...
Αυτό είναι το γραφικό ενετικό λιμάνι της Κερύνειας. Μέσα στο κάστρο βρισκόταν και το αρχαίο πλοίο Κερύνεια, ομοίωμα του οποίου είχε δημιουργηθεί κάποια χρόνια πριν.
Μπελαπάις: γραφικό χωριό κοντά στην Κερύνεια. Χτίστηκε γύρω από ομώνυμο αββαείο. Αν δεν κάνω λάθος, η μετάφραση είναι Ειρηνική Γη (από το γαλλικό Abbaye de la Paix).
Η παραλία Πέντε Μίλι σε αντίστοιχη απόσταση από την πόλη της Κερύνειας. Εδώ έγινε αρχικά η απόβαση των τούρκων το 1974. Αν δεν είχε αποσυρθεί η πυροβολαρχία από την χούντα τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά, καθώς εύκολα θα μπορούσε να είχε αποκοπεί το πρόχωμα των εισβολέων.
Άγιος Ιλαρίωνας: βρίσκεται στην ομώνυμη κορυφή του Πενταδάχτυλου. Πήρε το όνομά της από τον αντίστοιχο ασκητή. Αργότερα χτίστηκε το κάστρο που δεσπόζει ακόμη και σήμερα. Στην περιοχή γίνανε πολλές μάχες κατά την διάρκεια της εισβολής. Προσφέρει τρομερή θέα προς την Κερύνεια και τα παράλιά της.
ΥΓ Μεγάλο κακό ο πόλεμος. Αν και συνήθως μετά από αυτόν γνωρίζει η ανθρωπότητα ανάπτυξη.ΥΓ1 Στις φωτογραφίες προσπάθησα πολύ ώστε να μην υπάρχουν τούρκικες σημαίες.
ΥΓ2 Τραγούδι αφιερωμένο στην Κερύνεια από τον Γ.Νταλάρα
Θλιβερές όλες οι ιστορίες ξεριζωμού :(
ΑπάντησηΔιαγραφήδε ξέρω τι να σου πω και δε ξέρω αρκετές λέξεις να περιγράψω όσα αισθάνομαι αυτή τη στιγμή, αλλά καταλαβαίνεις νομίζω....
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μπορώ καν να μπω στη θέση του πατέρα σου ή τη δική σου.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είναι καλά, με την πατρίδα του πάντα στη ψυχή του.
Καλό βράδυ
:-)
τι να σχολιάσει κανείς σε μια τέτοια ανάρτηση...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝοιώθω τη συγκίνησή σου ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάθε φορά αισθάνομαι τα ίδια
σαν επισκέπτομαι τα χώματα των προγόνων μου
απέναντι στην αρχαία Μίλητο - Δίδυμα !!!
Την καλημέρα μου ...
Πολύ όμορφες φωτό,
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι ιστορίες αυτές με συγκινούν, πόσο άδικο ήταν, είναι και θα είναι, όσο κρατήσει..
Δε ξαναγυρναμε στα κουίζ; μας έκανες τη καρδιά περιβολο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να μην ξεχνιόμαστε... Υπέροχη, αξέχαστη, πολυαγαπημένη και πολυβασανισμένη Κερύνεια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔώσε φιλί στον πατέρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταπληκτικές φωτό, μπράβο Κιτσομήτσε μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔύσκολα και πικρά αυτά τα πράγματα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα υποθέσω πως το σπίτι έχει φύγει από την οικογένειά σας?
Καλημέρα!
Αφού νυσταγμένη, εχθές, υποψιάστηκα, σήμερα ξύπνια με τα γραφόμενα... έκανες το τοπίο μου και θόλωσε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέρεις πως ακουγονταν ολα αυτά, που περιγράφεις, κι άλλα, στ' αυτιά μιας 13χρονης τότε? Φοβερά και τρομερά!
Είχα δει φωτογραφίες πριν λίγο καιρό και έλεγα πως όταν μεγαλώσω ήθελα να πάω...και μετά... εχω φυλάξει κάτι εφημερίδες απο τότε με την εισβολή...
Αει, ξαναθόλωσε το τοπίο μου, ντάλα γραφείο και με κοιτάνε!
φιλιά
Η ζωή προχωράει αλλά είναι τόσο κρίμα να ξεριζώνεσαι από τον τόπο σου.. Σαν μέρος πάντως μοιάζει πανέμορφο! Φιλιά πολλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩΩΩΧΧΧΧΧΧΧΧ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυσκολα αυτα τα θεματα.Ειχα κι εγω παππου απο την Μικρα Ασια που μιλαγε με πονω για το σπιτι του και τους δικους του που τους εχασε ολους εκει.
Για να ελαφρυνω την κατασταση σου λεω οτι σου εδωσα βραβειακι.
Νομιζω πως την ειχα δει αυτην την εκπομπη!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Μπελαπάις εχω την αισθηση πως ισως να σημαινει Ομορφος Τοπος απο το γαλλικο belle= ομορφος και paix= χωρα η απο το ιταλικο bella= ομορφη και pais=γη...δεν ειμαι ομως και σιγουρη...
Φιλι μεγαλο στον μπαμπα και σε ολους τους ξεριζωμενους αυτης της γης...
...γεμάτος δάκρυα από συγκίνηση μα και περηφάνια
ΑπάντησηΔιαγραφήο πατέρας σου
Την Κερύνεια δεν την γνώριζα και την έμαθα μέσα από το blog της Μερόπης που έχει διηγηθεί πολλές φορές παρόμοια περιστατικά με την εισβολή των Τούρκων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως και να έχει, οι φωτογραφίες είναι πολύ όμορφες και μας έδωσες και επιπλέον πληροφορίες! :)
όμορφος τοπος, θα ειχε γνωρισει τρομερη ζωη εκει.. Ολοι εχουμε καποιον προγονο μας απο την Μικρα Ασια..
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχως εγω δεν προλαβα τον παππου μου αλλα μου εχουν πει οτι ολο για εκει μιλουσε.. Ξεριζωμος μια λεξη με τοσο πονο..
Μαρουλοφιλακια!
με συγκίνησες ρε παιδί. Αλήθεια σου λέω. Υπέροχη ανάρτηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒρεθηκα στην Κύπρο το 89,πρέπει να ξαναπάω,εχω πολλούς και καλούς φίλους εκει,λες να καταφέρω να περάσω αυτη τη φορά στα κατεχόμενα;Να δω και την Κερύνεια,ρε κουμπάρε:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΛαρισαίος-Κύπριος;;;
Συνδυασμός που...σκοτώνει:)),
όπως λέμε phlou...flis,ε;;;:)))
το τρίτο μπλογκ για την Κύπρο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό κει είσαι γειτονάκι;
όμορφα τα λες όμορφες εικόνες!!!!
καλημέρα
ασχημο να ξεριζωνεσαι και να σε ξεριζωνουν ..δεν θα ηθελα να μου συμβει με τιποτα ομως
ΑπάντησηΔιαγραφήολοι οι κοποι σου , οι ριζες σου να ερχεται καποιος ετσι στα κουλα με το ετσι θελω και να σε διωχνει
τραγικο
οστοσο η ζωη προχωραει....
Εχεις βραβειακι οταν επιστρεψει απο τα εξωτερικα ελα να το παρεις!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρουλοφιλακια!
Καλησπέρα,
ΑπάντησηΔιαγραφήο παπούς μου και η γιαγιά ήρθαν από Σμύρνη οπότε κάτι ξέρω για τους ξεριζωμούς.
Και στην Κύπρο έζησα έναν χρόνο κι άκουσα ιστορίες πολλές. Καθόλου ευχάριστες φυσικά...
Χαβ ε νάις Σάντει!
συγκλονιστικό ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι είναι, η ζωή συνεχίζει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι κοίτα να δεις, ακόμα και να δεχτούμε πως μετά τον πόλεμο γνωρίζουμε ανάπτυξη... ο πόλεμος είναι μεγάλο κακό, γιατί το ζητούμενο δεν είναι η ανάπτυξη, αλλά ο άνθρωπος!
@mamma Και η ζωή συνεχίζεται όμορφα ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφή@μικρές ανάσες Δεν χρειάζονται πολλά λόγια, μην ανησυχείς.
@βάσσια Η δική μου είναι σχετικά εύκολη, του πατέρα μου όμως δεν νομίζω το ίδιο.
Καλημέρα!
@ria Όπως είπα και πιο πάνω, δεν χρειάζονται πολλά λόγια.
@side21 Κοινό συναίσθημα, λοιπόν.
Καλημέρα φίλτατε!
@ηφαιστίωνας Άδικο ή δίκαιο δεν θα κριθεί εδώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα'σαι καλά για τα λόγια σου.
@κούλα Ζητήσατε και λάβατε...
Καλημέρα :-)
@Φοίβος Νικολαϊδης Όπως τα λες ακριβώς.
@jamanfou Όταν τον δω, εννοείται θα του δώσω.
@artanis Ευχαριστώ, να'σαι καλά ξενιτεμένη!
@ράδιο μαρκόνι Εννοείται ότι μέσα μένουν Τούρκοι αυτή τη στιγμή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔύσκολα και πικρά...
@ζουζούνα Να πας όταν μπορέσεις. Αξίζει μία φορά σίγουρα.
Δεν ήθελα να σε θολώσω...
Καλημέρα
@dreamy cloud Έτσι φαίνεται, όπως το λες. Πανέμορφο.
Φιλιά
@meanan Έτσι είναι οι παλιότεροι. Δύσκολα μπορούν να ξεφύγουν από εκεί. Και δεν είναι απαραίτητα κακό.
Ευχαριστώ για το βραβείο, να'σαι καλά!
@butterfly Μου φαίνεται τελικά αρκετός κόσμος την είχε δει!
Και γω έτσι νόμιζα, ώσπου έψαξα την ετυμολογία ;-)
Φιλιά!
@πατέρας Αλήθεια είπα και το ξέρεις.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Δανάη Η Μερόπη μπορεί να τα έζησε, εγώ μόνο μέσα από τις περιγραφές.
Καλημέρα :-)
@μαρούλι Ξεριζωμός ίσον πόνος, συμφωνώ.
Αλλά η ζωή συνεχίζεται.
@cinderella Έλα βρε, δεν το ήθελα πραγματικά...
Καλημέρα
@vad Να καταφέρεις, γιατί όχι;
Είναι όμορφη η Κερύνεια, αλήθεια.
Που σκοτώνει λες ε; Πονηρούλη! Χεχε!
@λόγια Ο πατέρας μου, ναι. Εγώ δεν τα γνώρισα τα μέρη από εκεί παρά μόνο ως επισκέπτης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά
@σκουλήκι Η ζωή προχωράει, σκουλήκω μου. Αυτό είναι το καλό της!
Φιλί ρε
@μαρούλι Να'σαι καλά βρε μαρουλάκι!
Φιλιά!
@μετεωρίτης Σίγουρα όλοι μας έχουμε το κατιτίς μας με μέρη ξεριζωμένα. Απ'ό,τι φαίνεται συμβαίνει συνέχεια και συχνά!
Να'σαι καλά!
@νατάσσα Είναι :-)
Καλημέρα
@darthiir the abban Θα συμφωνήσω. Δεν τον χρειαζόμαστε στο όνομα καμίας ανάπτυξης.
Αλλά είναι η άλλη όψη του νομίσματος του "Και η ζωή συνεχίζεται"...
Δεν έχω πάει ποτέ στην Κύπρο. Ελπίζω όμως κάποτε να τα δω κι εγώ αυτά τα χώματα. Η ζωή σίγουρα συνεχίζεται, αλλά καλό είναι να θυμόμαστε και τι πέρασε.
ΑπάντησηΔιαγραφή@σοφία Ακριβώς όπως το λες είναι. Εύχομαι να την κάνεις και συ τη βόλτα σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήMια φορά καταδίκασαν τη Κύπρο χίλιες φορές καταδικάζουν τη Κερύνια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραίο σπίτι!Ξέρω! και τι να το κάνεις που είναι ωραίο;Με τον φαντάρο έχετε επαφές;
@stalamatia Έτσι φαίνεται, έτσι είναι δυστυχώς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιατηρούνται επαφές, ναι. Όσο χρειάζεται δηλαδή :-)
Καλημέρα