Λονδίνο: πόλη σε κίνηση (1/2)

Δύο βδομάδες περίπου πριν βρέθηκα για τριήμερο στο Λονδίνο, όπως πρόλαβε ήδη να ενημερώσει ο φίλτατος NdN. Τριήμερο δροσιάς σε σχέση με τις θερμοκρασίες που επικρατούσαν εκείνες τις ημέρες στην Ελλάδα. Τριήμερο μουντιαλικό, καθώς επιβαλλόταν η παρακολούθηση ποδοσφαίρου σε pub - με ιδιαιτερότητες που έχουν ήδη αναφερθεί από τον NdN.

Και λόγω Μουντιάλ αλλά και λόγω καλού καιρού η πόλη βρισκόταν σε κίνηση. Η βόλτα μας ξεκίνησε από South Bank και κατέληξε σε όλη σχεδόν την πόλη - τελικά άμα έχει σχετική δροσιά μπορείς να περπατήσεις παντού. Και τι δεν είδαμε σ'αυτή τη βόλτα.

Το δημαρχείο δίνει ήδη την αίσθηση της κίνησης.

Έπειτα είδαμε την Tower Bridge να ανοίγει για να περάσει ιστιοφόρο, κάτι που απ'όσο θυμάμαι δεν συμβαίνει συχνά.

Έπειτα γίναμε μάρτυρες στο στήσιμο της ελληνικής παραλίας στον Τάμεση - μία πολύ καλή και έξυπνη κίνηση κατά την γνώμη μου. Περισσότερα θα βρείτε σε σχετική ανάρτηση της Σοφίας.

Πρώτο διάλειμμα για επίσκεψη και μπύρα στην Tate Modern και στον έβδομο όροφο. Η θέα αποζημιώνει σίγουρα.

Πέρα από τον καθεδρικό  του Αγίου Παύλου η γέφυρα που ξεχωρίζει είναι η διάσημη Millenium Bridge που πρωταγωνίστησε και στην τελευταία ταινία Χάρι Πότερ, αν δεν κάνω λάθος.

Επόμενη στάση τα St Katharine Docks για φαγητό στην υπαίθρια αγορά που είχε στηθεί. Φαγητά απ'όλο τον κόσμο και από πολλές διαφορετικές κουζίνες.

Μετά το φαγητό, μία στάση στην pub που φαίνεται στο βάθος ήταν σίγουρα επιβαλλόμενη, συνοδεία του NdN και των Βρετανών συνεργατών του. 

Έπειτα, κατευθυνθήκαμε προς ένα από τα δύο θέατρα που είχαμε κλείσει, την Ποντικοπαγίδα της Άγκαθα Κρίστι. Όταν ένα θεατρικό παίζεται για 58 συναπτά έτη, κάτι καλό θα έχει να επιδείξει. Την επόμενη φορά σκεφτείτε το σοβαρά να γίνεται και σεις συμμέτοχοι στο μυστικό της παράστασης.

Καθώς το ξενοδοχείο ήταν στο Notting Hill δίπλα στo Portobello Road, ήπιαμε εκεί τον πρώτο καφέ του Σαββάτου.

Η κίνηση στους δρόμους συνεχίστηκε. Η Covent Garden ήταν γεμάτη με κόσμο. Αρκετοί είχανε στηθεί να παρακολουθήσουν ένα απίστευτο τύπο που έκανε πολλά ακροβατικά.

Μάλιστα, τον πετύχαμε και δεύτερη μέρα, αφ'υψηλού όμως...

Λίγο πιο δίπλα ένας ασιάτης μουσικός έπαιζε ένα ιδιαίτερο μουσικό όργανο με μία χορδή.

Επειδή μια λιγούρα όσο να'ναι σε πιάνει όταν τριγυρνάς, μερικά οστρακοειδή με λεμόνι και ταμπάσκο είναι ό,τι πρέπει. Κάποιοι τα συνοδεύουν και με σαμπάνια.

Συνεχίζοντας την βόλτα στο κέντρο, βλέπει κανείς το μέρος να έχει κατακλυστεί εκτός από ανθρώπους και με ελέφαντες! Μετά τις αγελάδες και τις καρδιές φαίνεται να είναι η νέα εκδήλωση.

Λίγο πιο δίπλα στην Leicester Square είχανε συνέχεια συναυλίες με αστέρια του βρετανικού Super Idol. Και εδώ κόσμος και ουρές.

Είχε έρθει η ώρα όμως για το επόμενο θεατρικό. Αυτή τη φορά η επιλογή ήταν μιούζικαλ και συγκεκριμένα το Oliver.

Η παράσταση ήταν πολύ καλή, ομολογουμένως. Μεγάλος θίασος, ορισμένα από τα παιδάκια να δίνουν ρεσιτάλ, τα σκηνικά και τα τραγούδια πολύ καλά. Άλλο ένα προτεινόμενο έργο!

Επειδή ήταν δίπλα, περάσαμε και μια βόλτα από την China Town για να φάμε πάπια Πεκίνου. Είναι ωραίο γενικά να δοκιμάζεις διαφορετικές γεύσεις. Η αλήθεια είναι ότι ανοίγουν ανάμεσα σε άλλα και οι γευστικοί ορίζοντες.

ΥΓ Το ενδιαφέρον της υπόθεσης ήταν ότι πέρα από τις Guinness και το παιχνίδι στην pub, έγινε μεγάλη συζήτηση για την οικονομική κατάσταση, την φορολογία, τις επιχειρήσεις, τις νοοτροπίες κτλ με Βρετανούς. Μύθοι καταρρίπτονται, ομοιότητες και διαφορές αναδεικνύονται. Ούτε η Ελλάδα είναι η κόλαση ούτε η Μ.Βρεταννία είναι ο παράδεισος. Περισσότερες ομοιότητες υπάρχουν παρά διαφορές. Αυτό φάνηκε περισσότερο και από τα μέτρα που πήρε η νέα αγγλική κυβέρνηση που δεν απέχουν από τα δικά μας. Καλό είναι να ακούμε και άλλες φωνές, πέρα από τον δικό μας μικρόκοσμο. Ίσως κάτι έχουν να μας πουν, κάτι διαφορετικό ή απλώς μια άλλη οπτική γωνία.

ΥΓ1 Παλιότερες περιηγήσεις στο Λονδίνο με μέρη διαφορετικά. Έπεται και δεύτερο μέρος.