Ο νόμος της ζούγκλας (μέρος πρώτο)

Ας υποθέσουμε μία αγέλη ζώων κάπου στη ζούγκλα. Καθένας διαλέγει όποιο ζώο θέλει οπότε ας πούμε για παράδειγμα τους μπαμπουίνους. Έχουμε λοιπόν μια αγέλη μπαμπουίνων. Υπάρχουν τα μεγαλύτερα σε όγκο ζώα, τα μικρότερα και ούτω καθεξής. Κάθε μέλος της αγέλης έχει την χρησιμότητά του, μικρότερη ή μεγαλύτερη δεν έχει σημασία, αρκεί να συνεισφέρει στην ισορροπία και στην επιβίωση της αγέλης. Υπάρχουν διαδικασίες, υποχρεώσεις και δικαιώματα που πηγάζουν από την κοινή συμβίωση και συνύπαρξη.

Ο μπαμπουίνος που μας ενδιαφέρει περισσότερο είναι μικρόσωμος. Έχει καλά χαρακτηριστικά όπως εξυπνάδα και σχετική γρηγοράδα, είναι όμως αρκετά τεμπέλης. Μπορεί να μην πληρούσε τα κριτήρια για να είναι μέλος της απαιτητικής αγέλης, ήξερε όμως να πουλάει καλά τον εαυτό του. Την περίοδο της εκπαίδευσης ενώ τα "έπαιρνε" γρήγορα, κοιτούσε περισσότερο πως να χρησιμοποιεί την γνώση για να λουφάρει. Όποτε έβρισκε ευκαιρία έριχνε έναν υπνάκο. Αναλάμβανε τις λιγότερες δουλειές εκτός από την ώρα του φαγητού που πάντα έδινε το παρόν και μάλιστα έτρωγε περισσότερο απ'ό,τι του αναλογούσε. Έβρισκε συνεχώς δικαιολογίες για να μην κάνει τις δουλειές που έπρεπε και γκρίνιαζε ότι παίρνει λιγότερα απ'ό,τι δικαιούται. Το καλό του ήταν ότι ήταν ευχάριστος, κυρίως γιατί φώτιζε το πρόσωπό του ενώ ήξερε να διηγείται ωραίες ιστορίες από το παρελθόν. Γι αυτόν κυρίως τον λόγο οι λοιποί μπαμπουίνοι τον ανέχονταν και τον συμπαθούσαν, εκτός από μερικές εξαιρέσεις εντός και εκτός.

Εκτός της αγέλης, υπήρχαν μπαμπουίνοι που ήθελαν να ενταχθούν και αυτοί για διάφορους όμως λόγους αυτό δεν ήταν δυνατόν. Μερικοί μάλιστα φθονούσαν τον μικρό μπαμπουίνο, γιατί ήξεραν ότι εντός της αγέλης απολαμβάνει ιδιαίτερων προνομίων. Εντός της αγέλης τώρα, κύρια εξαίρεση είναι ένας θηλυκός μπαμπουίνος μεγαλύτερης ηλικίας που παλιότερα ήταν αρχηγός μεγαλύτερης αγέλης που κάποια στιγμή είχε σπάσει και είχε καταλήξει απρόθυμα να ενταχθεί στις παρυφές της συγκεκριμένης. Αυτός ειδικά ο θηλυκός μπαμπουίνος δεν συμπαθούσε καθόλου τον πρωταγωνιστή της ιστορίας μας και διαρκώς ασχολούνταν μαζί του με υποτιμητικά σχόλια. Ευτυχώς ο μικρός μας μπαμπουίνος κατάφερνε να ξεπερνά τους όποιους σκοπέλους και να συνεχίζει να είναι μέλος της ομάδας χωρίς πολλά ευτράπελα. Αυτά συνέβαιναν την καλή και ήρεμη περίοδο.

Κάποια στιγμή αναταράξεις ήρθαν στην ζούγκλα. Σε άλλο μέρος της ζούγκλας φαινομενικά άσχετο με την αγέλη των μπαμπουίνων μας. Η ζούγκλα όμως είναι οικοσύστημα και ό,τι συμβαίνει σε κάποιο μέρος επηρεάζει και τους υπόλοιπους. Η τροφή άρχισε να λιγοστεύει και τα μέλη της ομάδας έπρεπε να δουλεύουν ακόμη περισσότερο για να επιβιώνουν. Κάποια μέλη της ομάδας ήδη άρχισαν να μένουν πίσω λόγω μεγέθους κυρίως, ανάμεσά τους και ο μπαμπουίνος μας ο οποίος συνέχισε να κάνει αυτό που ήξερε καλύτερα. Τα υπόλοιπα μικρόσωμα μέλη όπως και αρκετά από τα μεγαλύτερα υστερούσαν μεν, έκαναν κινήσεις δε για να βελτιωθούν. Ο μπαμπουίνος μας όμως παρέμεινε σ'αυτά που ήξερε σαν να μην είχε αλλάξει τίποτε. Τα αρπακτικά όμως δεν άργησαν να φανούν...

ΥΓ Η συνέχεια σύντομα κοντά σας. Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις ούτε τυχαία είναι ούτε συμπτωματική. Αυτά παθαίνει κανείς όταν παρακολουθεί ντοκιμαντέρ...