Ελβετικό φοντύ: Βασιλεία (1/3)

Το ΠΣΚ που μας πέρασε μου δόθηκε ευκαιρία για ένα γρήγορο ταξίδι στην Ελβετία. Η χώρα που είναι γνωστή για την ουδετερότητά της, τα ρολόγια-κούκος, το φοντύ, τις Άλπεις, το εντελβάις. Βρίσκεται στο κέντρο της Ευρώπης και συνορεύει με Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Αυστρία και Λιχτενστάιν. Επίσημες γλώσσες είναι τα γερμανικά, τα γαλλικά, τα ιταλικά και τα ρόμανς (που τα μιλάνε κυρίως οι χωρικοί και θεωρούνται τα αυθεντικά ελβετικά). Η χώρα δεν βρίσκεται στην ΕΕ ούτε επιθυμεί να ενταχθεί άμεσα, εντούτοις έχει πρόσφατα υπαχθεί στην Σένγκεν γεγονός που επιτρέπει πιο εύκολα τις μετακινήσεις. Νόμισμα της χώρας είναι το ελβετικό φράγκο, σε πολλά τουριστικά μέρη όμως δέχονται και ευρώ - η ισοτιμία είναι ένα ευρώ για ενάμιση φράγκο περίπου.

Προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο της Ζυρίχης και πήραμε το τρένο για Βασιλεία - σημειωτέον ότι μαζί με το αεροπορικό εισιτήριο, συμφέρει κανείς να κλείσει και αυτό του τρένου. Η πόλη που είναι χτισμένη κατά μήκους του Ρήνου στο σημείο που ονομάζεται γόνατο του Ρήνου λόγω της κλίσης, ανήκει στα γερμανόφωνα καντόνια της χώρας. Η πόλη είναι αρκετά μικρή, δε χρειάζονται πάνω από 2 μέρες να την γυρίσει κανείς από άκρη σε άκρη. Ο ευκολότερος τρόπος να δει κανείς την πλειοψηφία των αξιοθέατων είναι να ξεκινήσει από τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης και να ακολουθήσει τους κατηφορικούς δρόμους που θα τον οδηγήσουν στον Ρήνο. Η συγκεκριμένη περίοδος είναι από τις πιο όμορφες για την πόλη, καθώς είναι στολισμένη χριστουγεννιάτικα. Τα Χριστούγεννα στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη γιορτάζονται μεγαλοπρεπώς και αυτό φαίνεται τόσο από τις βιτρίνες όσο και από τα υπαίθρια πανηγύρια που έχουν στηθεί σε όλες τις πλατείες της πόλης.

Σημείο αναφοράς για την πόλη είναι το κόκκινο δημαρχείο στην Marktplatz. Δίνει ιδιαίτερο χρώμα στην πόλη ενώ και το προσβάσιμο εσωτερικό του έχει ενδιαφέρον.

Οι περισσότεροι δρόμοι είναι πλακόστρωτοι πεζόδρομοι, ενώ οι οδηγοί ακινητοποιούνται και μόνο στην σκέψη ότι ο πεζός σκέφτεται να διασχίσει την διάβαση. Δείγμα πολιτισμού, προφανώς. Μικρές όμορφες γωνίες που θυμίζουν αυλές συναντά κανείς σχεδόν παντού στην πόλη. Μικρά καφέ περιστοιχίζουν τις πλατείες αυτές - ενδιαφέρον συνδυασμός μαζί με τις μυρωδιές από τα λουκάνικα των υπαίθριων πωλητών. Το κοράκι και η μαϊμού ομορφαίνουν την συγκεκριμένη πλατεία.

Φθινόπωρο και για τους Ελβετούς με ιδιαίτερο χρώμα λόγω των φύλλων που πέφτουν. Ευτυχώς ο καιρός στάθηκε ευνοϊκός μαζί μας, με εξαίρεση την βροχή το πρώτο βράδυ.

Η επαφή με τη φύση κάνει καλό στον άνθρωπο από μικρή ηλικία...

Μετά την πλατεία με το δημαρχείο, ο Ρήνος είναι πάρα πολύ κοντά. Τα κτίσματα που βρίσκονται κατά μήκος του δίνουν ιδιαίτερο χρώμα. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Ρήνος είναι πλωτός ποταμός που συνδέει το λιμάνι του Ρότερνταμ με την κεντρική Ευρώπη. Μάλιστα η Βασιλεία διαθέτει και μεγάλο λιμάνι.

Ο τίτλος του συγκεκριμένου γλυπτού θα μπορούσε να είναι το Κορίτσι και το Άλογο.

Έχει και τα θετικά του να χάνεται κανείς μέσα στα στενά της πόλης. Εδώ μπορεί κανείς να δει όλη την ιστορία της ροκ μουσικής τρεις δεκαετίες πίσω. Δείτε ποιους μπορείτε να αναγνωρίσετε.

Και τη νύχτα η τοιχογραφία σε κερδίζει. Ο τοίχος "βλέπει" σε ένα καφέ απέναντι όπου μάλιστα στον πρώτο όροφο έχει κανείς πανοραμική θέα της ζωγραφιάς.

Μ'αυτά και μ'αυτά όμως μας έπιασε νύχτα και είπαμε να την απολαύσουμε από το ποτάμι.

Όσο και αν είναι ειδυλιακό το φεγγάρι από τη γέφυρα στον Ρήνο, καλό είναι να αναζητήσουμε κάποιο μέρος να φάμε και να ζεσταθούμε. Τι πιο παραδοσιακό από ένα γεύμα με φοντύ και απαραίτητο συνοδευτικό βαρελίσια μπύρα; Στο κάτω-κάτω είμαστε στην χώρα απ'όπου προέρχεται το φοντύ.

Τα πανηγύρια στους δρόμους κρατούσαν μέχρι τα μεσάνυχτα περίπου. Ίσως δεν είναι και τόσο ξενέρωτοι οι Ελβετοί όσο νομίζουμε. Πού αλλού θα μπορούσε κανείς να δει αυτή την κούκλα σε βιτρίνα;

Ας δώσουμε βάση στο πόσο γήινη φαίνεται η κούκλα, ειδικά σε σχέση με τη διπλανή της...

Μ'αυτά και μ'αυτά όμως η πρώτη μέρα μας στην Ελβετία έλαβε τέλος. Επόμενος σταθμός η περισσότερο παραδοσιακή Λουκέρνη.

ΥΓ Για άλλη μια φορά το έκανα το θαύμα μου και ξέχασα την φωτογραφική. Ευτυχώς που υπάρχει το κινητό. Αυτά παθαίνει κανείς άμα φεύγει τρέχοντας απ'την δουλειά και αλλάζει κοστούμια στο αεροδρόμιο.